Bewegend beeld

Bonjour fans, hier ben ik dan in levende lijve. Allemaal de hartelijke groeten uit la douce France.

Bouwvakkers

Hier boven op de berg kan het soms heel erg tekeer gaan. Met name de noordenwind, daar valt niet mee te spotten. Maandag is dan ook een deel van de schutting die het baasje gemaakt had voor het zwembad, compleet naar de filistijnen gegaan. Dus alles gedemonteerd en vervolgens in de poubelle.
Ja en dan, als je met blote voeten in het zwembad ligt, wil je natuurlijk geen inkijk.
Dat vonden ook de tantes Gerda en Maria. Dus na wat brainstormen (woord heb ik opgezocht), besloten de dames de palen in beton te storten. Moet lukken, toch!
Maar baasje had nog heel veel lijm in de kelder, dus misschien wilde dat wel in plaats van beton.

Zo gezegd, zo gedaan, bloempotten in de grond en toen de lijm. "Wachten we tot het hard wordt, of doen we de andere bloempotten ook", zeiden de tantes.
"Maar stel je voor dat het niet hard wordt, dan is al het werk voor niets". "Laten we iemand bellen die er verstand van heeft".
"Jean Poule in Nederland, die weet het vast wel". Baasje pakt de telefoon en voert een heel technisch gesprek met Jean. En aan de mimiek kan ik al zien, dat het niet goed is wat de dames hebben uitgedacht.
En inderdaad, alle smurrie moet weer uit de bloempot.
Wat een sufferds, in plaats dat ze eerst Jean bellen en dan aan het werk gaan.


Een stelletje dozen bij elkaar ha, ha, ha.
Dus het baasje in de auto naar Tournon om beton en aanverwante artikelen te halen en toen vervolgens met z'n allen weer vol goede moed aan de slag.

En waarachtig het beton lukt en de palen staan de volgende dag nog fier rechtop.
Dus toen werd er gezaagd en geboord, hoewel, dat boren ging niet goed. Elke keer sloeg de boormachine af, dus het baasje naar voisin George. Die wist wel raad. Met een boormachine uit het jaar nul, kreeg hij de extra gaatjes wel in de palen.
Tijd voor het spannen van het draad en het bevestigen van het gaas.
Na heel wat zweetdruppels, vloeken in alle talen, staat er om 's middags om 3 uur een "pracht" van een omheining.





Alleen moest er toen nog wel een zeiltje tegenaan, anders lagen die 3 dames met hun uitgerekte lijven nog in het zicht van al die Fransozen die langsreden.

Dit is hem dan, ziet er zo op het oog wel netjes uit, maar ik ben er niet echt blij mee. Wordt mijn wereld wel ietsepietse kleiner, grrrrrrr.

Toiletpapier

De tantes Gerda, Maria en het baasje deden zich heerlijk tegoed aan een of ander schaaldier. Elke keer hoorde ik weer: "oh wat heerlijk, veel lekkerder dan in Nederland, doe nog maar een schep op het bord".
Ikke met een schuin oog kijken, wat dat lekkers dan wel is. Mosselen, dat lijkt mij dus 3 keer niks.
Dus met al die aandacht op tafel van die dames, ben ik maar eens op onderzoek gegaan.
Je moet wat, toch!!!!!!!

Ik zie dat de badkamerdeur open staat en wat zie ik daar? poeppapier, super!!!

Ik droom nl. elke keer van die reclame met die hond, die het hele huis doorrent met het poeppapier.

Dus ik kijk naar die etende dames die helemaal opgaan in de mosselen.

Ik sluip de badkamer binnen en zoef heb die rol te pakken. Ja en dan, dan heb ik alleen maar aandacht voor rits, rats, roets papier verscheuren.
Lekkerder dan die stomme schaaldieren.

Luustern

Vandaag was het minder warm en dan wordt het baasje heel actief. Maar niet alleen het baasje, ik moet er dan ook aan geloven. Ik zag het baasje allemaal brokjes in haar broekzak stoppen en dan weet ik al hoe laat het is. Zucht!

Dus de kom voor, zit, blijf, af oefening, ofwel gewoon luustern noar de baas.
Ik hoorde baasje tegen tante Lucy zeggen dat ik moeite heb met mijn concentratie.
Dat ik snel afgeleid ben.
Maar zeg nu zelf, ik zit hier toch heel mooi vóór de baas.

Afliggen vind ik geen probleem, als we oefenen. Als baasje en ik onderweg zijn en ik moet dan af, ja dan is het een ander verhaal en heb ik vaak geen zin.

Maar hier krijg ik gewoon een knuffel van het baasje, want ze was wel tevreden, eummmmm, min of meer tevreden.
Het kan natuurlijk altijd beter, maar ik ben nog maar 6 maanden oud, oh nee, ik ben al een half jaar.
Klinkt beter,  toch?

Mademoiselles

Als ik met het baasje ga wandelen, lopen we ook vaak even langs de mademoiselles. Dat vind ik altijd trés gezellig. Want die roddelen er wat af. Ze weten ook altijd wat er in de buurt gebeurt.

"Bonjour Kyrah", dat is Fleur. "vous êtes grandir"
Ze zegt dat ik gegroeid ben.
"Ha die Fleur, hoe gaat het vanochtend?" "Was je nog bang voor het onweer vannacht?"



"Non, helemaal niet, het was wel lekker, vooral dat regenbuitje, want nu zijn we allemaal weer proper". "Ik had echt last van mijn derrière, met al die droogte blijft de kakka op bepaalde plaatsen hangen!'

Ja die mademoiselles, die praten frank en vrij over hun lichaamsdelen. Zijn helegaar niet preuts.
"Fleur hoe gaat het met je uiers?" (ze had nl. opgezette uiers!)
"Mon dieu, ca va mieux (iets beter)  Ik heb Claude gezegd dat hij niet meer zo hard mag knijpen met het melken. En nu gaat het goed."

De melk van de mademoiselles is heel bijzonder. Daar wordt nl. de heerlijkste yoghurt van gemaakt.
Ook nog met verschillende smaakjes, framboise, peche, cherise, abricot en nog veel meer.
Die smaakjes zitten niet in de melk hoor, die gooit Claude er later bij. Graahaaahaa.

"Kyrah, mon amie, heb je ook zo'n last van die mouches (vliegen)?, ik word er soms gek van, heeft je baasje geen oplossing?"
"ik heb gehoord dat ze une bombe heeft gebruikt voor de wespen".




Grrraa, het nieuws gaat hier snel.

"Het ging niet helemaal goed, n'est pas?"
"Ze heeft de hele bombe in het gat leeggespoten, loei, loei, loei".

En op de achtergrond beginnen vervolgens ook de andere mademoiselles te lachen.
Yvette, Claudette, Mimette, Lizette en Paulette lachen allemaal mijn baasje uit.



"ja, dat heb je met Ollanders, ze zijn een beetje al te ijverig", zegt Fleur.
"Ze hoefde alleen maar een keer sppspppt te doen en dan was het klaar, loei, loei".

"Oké, maar het wespennest is wel weg en mijn baasje knijpt gelukkig niet 2 keer op een dag in mijn tepels", en vervolgens laat ik de mademoiselles met rust. Mijn baasje een beetje bespottelijk maken. Grrrrrr.

Bommen en granaten

Ik ben een beetje zielig. Vandaag heb ik gespeeld met hele leuke beestjes, WESPEN. Happen, happen en nog eens happen, ja en toen ging het mis. Die beestjes hebben een naald op zak en daar hebben ze mij mee in de wang gestoken. Mij!!!, Kyrah, hoe durven ze!!!
Baasje in alle staten, want die wespen hadden hun hol gemaakt in onze tuin. Dus het gevaar loerde van alle kanten.
Misschien weet voisin George raad.
George krabde even op zijn hoofd en zei:" vous besoin une bombe!
"Une bombe?", zei het baasje.
Ik stond er bij te luisteren met mijn oren gespitst, sjonge, sjonge, dat wordt oorlog. Wespen maak je borst maar nat.


George stuurde het baasje voor de bom naar de Bricomarche.
Daar snap ik dus helemaal niets van. Verkoopt de Bricomarche oorlogstuig?, ik dacht dat ze daar alleen maar schroeven, spijkers en aanverwante artikelen verkochten. Maar George is een hele slimme Fransoos, dus het zal wel goed komen.

Na een uur komt het baasje weer terug met een tas waar de bom in moet zitten.
Ik kijk, kijk nog eens. Is dat de BOM???????.
Gewoon een spuitbus met een hele lange tuit.
Mijn waardering voor George zakt tot het dieptepunt.
Dat kan niet goedgaan. Volgens mij zit in zo'n bus haarlak of een geurtje voor de wc!!
Baasje probeert mij gerust te stellen. Kyrah het komt helemaal goed, we moeten alleen wachten tot het donker wordt.

Ondertussen vliegen die krengen (vergeef me dat woord, maar ik heb een hele zere wang) af en aan en maken mij dan ook nog bespottelijk.
ZZZzzzzzzz, na,na,na,na,na, Kyrah is lekker gestoken,



zzzzzzzz, ze durft niet meer buiten te spelen, zzzzzzzzzz.
Grrrrrrrr, wacht maar tot het donker wordt.

Eindelijk, het is donker, alle wespen zitten in het hol en dan komt het baasje met de spuitbus.
En dan blijkt het toch een BOM te zijn.
De tuit wordt in de grond gestoken en de hele inhoud wordt leeggespoten in het hol van de wespen en dan is er geen gezoem meer te horen.


George is toch een slimme Fransoos. Wie het laatst lacht, lacht het best.
Grrrrrraahhhhhaaaaa.

Luchtbed

Baasje houdt van verrassingen. Gisteren gingen we met de hele bups naar de rivier. Dat was een hele volksverhuizing. Er werden broodjes gesmeerd, eieren gekookt, salade gemaakt. Maar gelukkig ook brokjes in een zakje. Maar ik vond wel met al dat andere lekkers, dat ik er een beetje bekaaid af kwam.

Aangekomen bij de rivier, fans wat een feest, lekker ruig daar, met stenen te kust en te keur. 

En toen kwam er een geel/blauw ding uit de tas. Baasje blazen, tante Lucy blazen, Bente en Joran blazen.

Allemaal blauw aangelopen bekkies. En ik maar denken:"wat een uitslovers".

Maar toen, toen, fans een heuuuuuuuuuuuus luchtbed voor mij.

Het had wel een beetje rare vormen, maar goed, een hondenpoot is gauw gevuld.

Dus ik kijken hoe dat ding werkte. 

En anders dan het baasje raak ik niet gauw van slag, als het gaat om nieuwerwetse dingen.

Het blauwe was voor de besturing en het gele, oh ja daar kon ik op gaan liggen.

Dus ik mijn gespierde lijf (komt van al het zwemmen) uitgestrekt op dat rubberen ding en vervolgens als een idioot peddelen.

Dacht je dat ik vooruit kwam? Geen enkelen meter. Dus fans heb ik mijn tanden gebruikt.

Ja, en toen was het ding rijp voor de sloop ofwel poubelle.

Jammer baasje, volgende keer iets meer investeren!!!!

Zwemles

Oké Joran, jij wilt dus zwemles van mij. Joran strekt zijn lange lijf, bijna 1.85 mtr. en begint met zijn benen te spartelen.

Ik moest heel erg blaffen, het leek er niet op. En dat voor iemand die op waterpolo zit.

Kom op Joran, beter oefenen. 

Spreid, sluit, spreid, sluit.

Adem in, adem uit.

Gelukkig is Joran een snelle leerling, of ben ik gewoon een goede lerares.

Vast dat laatste.

Daar gaat hij dan, als een vis in het water.

Uit voorzorg zwem ik nog een stukje met hem mee, je weet immers maar nooit.

Kom op Joran, niet van het benauwde, nu ben je klaar voor het grote werk.

Daar gaan we dan, samen in Kyrah's lac.

Spreid, sluit, adem in, adem uit.

Maar onder ons gezegd, fans, ik ben nog steeds een stukje beter dan die lange Joran!

Het zit erop!

Daar zaten we dan in ons orange kloffie. Wij fluiten, gillen, blaffen. Het was allemaal tegen dovemans-oren.

Maar ik ben wel blij dat de ballon er weer op zit, kunnen we weer over gaan op de orde van de dag.

Helemaal nu tante Lucy weer gearriveerd is met mijn grote fans Bente en Joran. Is het weer knuffeltijd voor mij en happen in blote kuiten. Heerlijk die warmte, broekjes kunnen mij niet kort genoeg zijn. Waf, waf.

En speciaal voor de fans in Markelo nog even weer de voeten van het baasje, na een make-over van Bente.

Maar ja, het blijven belegen tenen.

Zijn wel ietsie-pietsie bruiner, toch?

Il fait chaud

Pfffffff, nog maar 10.00 uur en de thermometer wijst al bijna 35 graden. Mij krijg je hier vandaag niet weg.
Dus fans, vandaag geen avonturen, behalve dan in mijn dromen.
A bientôt.

Zomaar

Het is trés calm in la douce France. Na al die opwinding van het oranjefeestje gisterenavond hebben het baasje en ik het vandaag rustig aan gedaan.
Na de middag mocht ik met het baasje naar het grote meer, want Kyrah's lac is nu te vies.

Ik kan daar heerlijk door het water banjeren en natuurlijk ook zwemmen.

Toen we weer thuis waren kreeg ik een heel groot bot en het baasje ging met de voeten in de zon liggen.
Die waren nl. volgens oom Albert veeeeeeeeel te wit.


Ik denk dat er helemaal geen eer te behalen is aan die jubeltenen!!!!!

Goede fee

Regelmatig jodelt onze lieve voisine Madeleine over de stroomdraad, joehoe Jiny (ze kan de G niet uitspreken) en dan wil ze even een praatje maken. Meestal heeft ze een schort aan, eentje van de velen die ze in haar collectie heeft, met allemaal zakken.
En die zakken, die zijn wonderbaarlijk, want daar heeft ze altijd van alles in verstopt. Yogurt, overjarige koekjes, chocolade, geitenkaas, kersen,  het houdt maar niet op. Soms heeft ze ook een bord met restjes eten bij zich voor het baasje. Heel lief, maar baasje is heel blij met de poubelle (prullenbak, sssssst niet verder vertellen hoor).

Maar vanochtend had ze een grapje uitgehaald. Ze heeft humor hoor, die voisine van ons.
Ik dacht wat hangt daar toch op het terras? Dus ik heel hard naar het baasje geblaft, kom gauw hier.
Baasje moest verschrikkelijk lachen. Madeleine is nl. nog steeds een beetje bang voor mij, omdat ik zo'n "emposante" verschijning ben. Dus omdat ze het baasje niet zag, heeft ze haar goede gaven, een krop sla" in een plastikken zak aan een hengel geknoopt.
En de hengel had ze dus over de muur gehangen.



En weet je wat er ook in die plastikken zak zat:" een hondekoekje voor mij".

Merci beaucoup voisine Madeleine!!!!

Hoezo warm?

Onderscheid moet er zijn, grrrrrrrrr

Kabels

Baasje zit op Skype met tante Gemma, dus ik ga me even heerlijk aan haar voeten vleien onder het bureau.
Tsjonge, wat een kakeltantes. Hé wat is dat? Van die lekkere lange kabels. Dat lijkt mij wel wat.
Mijn kiezen jeuken verschrikkelijk, en meestal helpt het als je ergens op kauwt.

Oeps, ik hoor het baasje tegen tante Gemma zeggen, dat ze even moet kijken of ik niet op de kabels knaag. En gelijk is de verbinding verbroken.

Vervolgens wordt ze heel erg boos op mij.

Ze gebruikt zelfs het kl....... woord.

Baasje laat mij zien wat ik gedaan heb, dus ik druip gauw af. Straks moet ik met blote zooltjes naar bed.

Ik hoor het baasje zuchten:" moet ik in die tropische hitte weer naar Tournon". (38 gr.)

Sorry Baas.

"Ga maar gauw op de plaats liggen en overdenk je zonden maar eens", zegt het baasje.

Na anderhalf uur is ze terug met een nieuwe kabel en dan is het vloeken, steunen, zweten, ladder op, ladder af en waarachtig het lukt.

Dus fans ik kan jullie gelukkig nog steeds op de hoogte houden van mijn wel en wee. Maar met onder het bureau liggen, maakt het baasje korte metten met mij. Grrrrrrrr.