zaterdag 27 november 2010

Kledingruil

Max en ik hebben er een paar nachtjes over geslapen, maar vanmiddag was het dan zo ver:
KLEDINGRUIL.


Het had even wat voeten in de aarde voordat ik het shirtje van Max aanhad. Volgens mij is mijn kop te dik.  Het kan natuurlijk ook zijn dat het lijf van Max niet zo gestroomlijnd is als dat van mij ahum.....



Wat vind je Max, volgens mij moeten we maar gewoon weer ruilen van hesje, want mijn hesje is jou te groot.
Toch wat meer spierballen kweken jongeman!!!

donderdag 25 november 2010

Opdondertje

Tringgggggg, ha leuk er komt visite. Heel voorzichtig gaat de deur open en kijkt Cas om de hoek.
Tsjonge, die is gegroeid. De vorige keer kon hij nog niet eens lopen en nu is het al echt een klein manneke.


"Cas, als je de ranja ophebt, wil je dan met mij spelen?, blaf ik. "Je moet wel heel zachtjes doen Kyrah", zegt het baasje; "Cas is nog heel klein".
"Ja, ja dat weet ik allemaal wel. Kom op nou joh, dan gaan we met de bal spelen".




Cas kan nog niet praten, dus is het een beetje moeilijk converseren met elkaar. Af en toe geef ik hem een lekkere lebber langs zijn oor en zijn wangetjes. Die zijn nog zo lekker babyzacht.
Maar de bal is geen succes.




Gelukkig verstaat mama Cindy het gebrabbel van Cas. En verstandige mama als zij is, heeft ze nog meer speelgoed meegebracht. Cas is helemaal gek van de vrachtwagen. Brommmmmmmm, brommmm.

Hij doet elke keer het geluid van een motor na, dat vind ik wel een beetje dom. Maar ik kan wel heel leuk met hem spelen. Grahaha. Hij mag nog wel een keertje weerkomen.

woensdag 24 november 2010

Wedstrijdje!!!!!


Heel veel vriendjes en vriendinnetjes willen samen met mij spelen in die mooie beek. Vanmorgen mochten Rintje en Tip met mij mee. En dat is gaaf hoor. Hoewel het water wel wat kouder was dan de vorige week.


Rintje is een beetje een zeurpiet zegt tante Ingrid, hij moet altijd eerst kijken wat Tip gaat doen.


Tip die vindt ons maar een stelletje pupers en gaat zijn eigen gang.


"Waf, woef, Kyrah, wat zullen wij eens doen?" blaft Rintje. "Ik weet wel wat", blaf ik: " Als we eens een wedstrijdje rennen gaan doen?" "Woef, leuk", blaft Rintje.


"Woef, waf, woef, één, twee, drie", blaf ik en weg zijn we.


"Woef, waf, woef, grahaharaagraaa, ik heb lekker gewonnen", blaf ik. "Waf, grrrrrr", blaft Rintje, "maar jij bent ook ouder!". "Volgende keer beter maatje", blaf ik.

dinsdag 23 november 2010

In de grote stad

Van de belgische frieten naar de fietsen in onze hoofdstad is maar een peulenschil. Het baasje was blijkbaar van mening dat ik wat cultuur moest snuiven.
Ik kan nu een hele lezing geven over allerlei soorten fietsen...........

herenfietsen, damesfietsen, kinderfietsen, bakfietsen

Héee, wat is dat, dat heb ik nog nooit gezien.
Dat is wel een hele hippe zebrafiets. Maar het ziet er wel heel gaaf uit. Dan denk ik met weemoed terug aan mijn eigen Ferrari rode hondekar.




Inmiddels zijn we aangekomen in het Vondelpark. En overal zie ik baasjes met honden spelen.
Opeens valt mijn oog op een soortgenoot.
Het zal toch niet waar zijn. Hier in het park een ODH?

Ja hoor, fans dit is mijnheer Ramses, 2 maanden ouder dan ik ben. En net als ik ook Tsjechisch bloed in zijn aderen. Afkomst verloochent zich niet. Hij ziet er ook prachtig uit.

Even wordt mijn aandacht afgeleid door zo'n nuffige Franse poedel die met opgeheven staart langs me heenloopt.
Wat een verbeel-ding zeg.
"Waf, woef,: blaft Ramses: "niets op uitdoen Kyrah".

"Kom dan gaan we lekker spelen". "Zo'n stadse meid is veel te bang dat ze vies wordt".
"Mijn voorkeur gaat uit naar een lekkere meid van het platteland, die wel een robbertje wil vechten", blaft Ramses.




Nou, dat is nog eens een reu naar mijn hart, eentje die het hart op de tong draagt. Echt Amsterdams.
Misschien zie ik hem maandag wel weer, want dan moeten we weer die kant op. Grahahahhah.

maandag 22 november 2010

België

Gisteren zijn we met de tantes Gerda en Maria naar België gereden om een bezoekje te brengen aan Jitsel, Frans en Randy.

Nou fans dat was niet naast de deur. We moesten een heel eind rijden, wel 2 uur en toen moesten we ook nog de grens over.
Gelukkig had het baasje mijn paspoort mee en mocht ik ook oversteken.



Wat we onderweg toch allemaal tegenkwamen, ik heb mijn ogen uitgekeken. In elk Belgisch plaatsje hebben ze wel een frituur ofwel friettent. Dat is ook goed te zien hoor, want er was heel veel mist in België. Komt vast van al die oliedampen.

Maar in huize van der Poel, had Jitsel gelukkig een lekker bot voor mij klaar gelegd, niks niet gefrituurde tuffels. Gelukkig maar.

Toen ik mijn bot opgegeten had, was het tijd voor een wandeling in de omgeving. In België is het ook heel mooi hoor.
Ook hier hebben ze hele mooie beekjes. Maar het baasje vond het niet goed dat ik vandaag even een duik nam.



Grrrrr kinderachtig hoor. Het bruggetje was wel gaaf.

Ik wilde wel even bungy-jumpen of hoe dat ook heet. Maar niks hoor. Baasje had mij stevig vast, die vond het te hoog voor een dergelijk experiment.
Ik moet trouwens nog wel even mijn excuses aan-bieden aan Jitsel.



Met het verkennen van hun tuin, kwam ik een heel leuk vogeltje tegen. En dat beestje bleef maar fluiten. Ik werd er gek van. Dus dat moest ik even aan een nader onderzoek onderwerpen.





Ja en toen, toen heb ik de staart eraf gebeten. Helaas had dat geen effect, want er kwam nog steeds geluid uit.
Baasje was heel boos. Gelukkig is Frans heel handig. Misschien kon hij het nog maken. Dus Frans, heel veel succes met het roodborstje. En ik zal het noooooooooooit weer doen. Grahhahahhha!!!

zaterdag 20 november 2010

Zwemmen


Oké, even heel voorzichtig van de ene steen op de andere steen stappen en dan, dan is daar de beloning nl. .........


........ een geweldige beek, met water dat heel hard stroomt. En ondanks de lage temperatuur heb ik geen koud watervrees.



Dit vraagt om een hoge snelheid. Dus ik gooi de 5e vitesse (sorry, versnelling dus) in de strijd en race door het koude water.
Grraahaaa, super.





Volgende keer neem ik mijn vriendjes mee, kunnen die ook genieten.

dinsdag 16 november 2010

Tuinieren

Voor de verandering schijnt vandaag het zonnetje en dan gaan de groene vingers van het baasje tintelen. Wat dat wil zeggen?, heel simpel, dan moet er in de tuin gewerkt worden. En wij samen, zijn een heel goed team. Het baasje schoffelt en ik graaf de gaten voor de bollen. Maar onder ons gezegd en gezwegen, volgens mij is het baasje niet echt tevreden over de plek waar ik de gaten graaf.




Oh kijk, baasje heeft ook kleine viooltjes in een bloempot gezet.
Even inspecteren welke kleur ze hebben.

Dat kan ik het beste zien als ik er eentje uithaal.
Kan ik gelijk even proeven. Ze zeggen nl. wel eens dat viooltjes heel lekker smaken.
Grrrrrrr, het baasje gooit weer eens roet in het eten.
Ook dat mag blijkbaar niet.




"Sorry baasje, ik zal het niet meer doen (voorlopig)"
Grahaahhaaaa.

zaterdag 13 november 2010

Vriendjes

Gelukkig, de school zit er weer op. Ik heb vanmorgen heel goed mijn best gedaan, dus werd er ook niet meer gesproken over mijn slechte rapport van de vorige week en mag ik gewoon blijven in deze klas.
Maar ik hoorde mijnheer Hans wel tegen het baasje zeggen, dat we goed moeten blijven oefenen.
Daar had ik geen boodschap meer aan, want na al dat luust'rn was het tijd om even lekker uit te razen met Rintje.
Toen we thuis kwamen hoorde ik op het raam van buurvrouw Ria en buurman Bennie kloppen. Ik kijken en nog eens kijken.


"Baasje kom gauw, Tess en Max zijn op bezoek".
"Kom maar buiten, kunnen we lekker met elkaar spelen".
Jammer genoeg is Tess een beetje bang voor mij, omdat ik zo groot geworden ben.

Gelukkig was mama Martine in de buurt, toen wilden Max en Tess wel even met mij blaffen.
Ik blafte dat ik het heel fijn vond dat ik ze weer zag.
En dat ze net als ik heel groot geworden waren.


Ze wilden van alles van mij weten, hoe het gegaan was in dat verre land, of het eten daar wel lekker was en of ik daar ook een lekker bed had. Jaaaah, ze waren heel erg nieuwsgierig.
Ik vond hun T-shirts of hoe dat ook heten mag zo mooi.
Max had een hele mooie raceauto op zijn buik en Tess is fan van Hello Kitty.
"Waar hebben jullie die toch gekocht?" vroeg ik.
"Die heeft onze mama gekocht bij een hele grote winkel", zei Max.
"Nou die wil ik ook wel, ik heb alleen maar een jagersgiletje".
 "Die vind ik heel gaaf", zei Max, "misschien kunnen we wel ruilen, krijg ik jouw giletje, mag jij mijn raceauto's".


"Woef, waf, dat lijkt mij hartstikke gaaf, ik zal het mijn baasje vragen, moet jij het aan jouw mama vragen".






vrijdag 12 november 2010

Oefenen



Het is soms erg moeilijk hier in Nederland. Baasje wil elke keer met mij oefenen. Want vorige week ging het niet echt goed op school.
Als ik niet beter mijn best doe, moet ik weer naar de puppy's.
En zeg nou zelf, ik ben echt geen puppy meer.
Dus is het de hele dag:
Zit, sta, af, vooruit, wacht en weet ik wat al niet meer.
En ik doe echt mijn best hoor, maar dan wel wanneer ik het wil en niet wanneer het baasje het wil.




Maar het baasje laat jammer genoeg niet met zich sollen.
Als ik niet wil "luust'ern",  ben ik aan de beurt, zucht.
Dus baasje, loop maar weg, ik blijf wel zitten totdat je je weer omdraait.
En misschien doe ik morgen op school wel heel erg mijn best (als ik zin heb, grahahaha).

maandag 8 november 2010

Lebbers





"Ha oom René, wat fijn dat je er weer bent".












"Zal ik je eens een geheimpje vertellen?"




"Ik wil je graag een dikke lebber geven!, graha,haa".

vrijdag 5 november 2010

Nat!!!




Hebben jullie wel eens een kletsnatte hond met baasje gezien?
Nee? dan is hier jullie kans. Wij waren vanmorgen dus na 2 uur in de stromende regen te hebben gewandeld, echt kledder, kledder nat.
Maar baasje zegt steeds: "Kyrah, niet zeuren, je kunt niet natter dan je vel worden".
Baasje heeft goed praten, die trekt de jas uit en haalt iets droogs uit de kast.
Mijn regenjas, begint na een week regen, toch hier en daar lekkages te vertonen.

Maar als ik de schoenen van de baas bekijk, dan heeft die ook wel natte tenen gekre-gen vanochtend.
En voisine Made-leine vertelde aan de telefoon dat in la douce France de zon scheen.
Gelukkig zijn hier ook allerlei lieve mensen en dat maakt veel goed. Grahahaaa.

donderdag 4 november 2010

Intelligentie test!

Het regent nog steeds pijpenstelen, het lijkt wel alsof in Nederland de waterkraan continue openstaat.
En het baasje verzint van alles om mij maar bezig te houden. Creatief met honden heet dat.

Vandaag werden er drie bekers op de grond gezet. Ik heel verbaast, want ze is heel zuinig op haar zondagse ser-vies.
Maar goed, ik dacht, maar eens kijken wat ze al-lemaal nog meer uit de kast haalt.
Dat waren dus kleine stukjes kaas en die vind ik grrrrrheerlijk.

Wat doet ze nu?, verstopt ze een stukje kaas in een van de bekers.
"Kyrah", zegt ze: " zoek de kaas".
Ja zeg, ik ben niet gek.
Ik heb een echte speurneus, Sherlock Holmes is er niets bij.




Dus dat was appeltje, eitje. Het stukje kaas had ik zo gevonden.
En het baasje vond mij superintelligent, grhaaahaa.



woensdag 3 november 2010

Vuurdoop

Maandag was het dan eindelijk zover. Niets vermoedend wat mij te wachten stond, werd ik in de auto geladen (vrijwillig hoor) en reden we richting ........ Grrrdorie Markelo.
Joepie, we gaan naar de peetooms en de Clan. Grrrheeerlijk. Eindelijk dan toch.
Terwijl ik braaf in de auto wachtte op wat er komen ging, moest het baasje even met de peetooms bijpraten.
Ondertussen kwamen er nog 2 auto's aangereden en hoorde ik wel heel veel geblaf, gewoef, gejoel.
Na veel gedoe en een korte onderbreking bij een paardenhuis, werd er eindelijk gestopt in een groot bos.
Nou, wat me toen toch overkwam. Grote grrrrdorie, werd ik toch bedolven door een meute krijsende teven en een hitsige reu, niet te geloven.


Ik dacht, ze kunnen me wat. Tante Angel, dat is die    zwarte, die dacht dat ze me even tot orde moest roepen. En toen bemoeiden Djarré en Acun er zich ook nog mee. Maar dat mag, want die zijn van de clan.




"Kyrah, kom gauw hier, gaan we lekker met elkaar spelen" hoorde ik opeens Sifra blaffen.


Mijn ogen zagen echter opeens iets anders. Daar, daar was hij dan.
De rillingen liepen over mijn slanke lijf. Quando in al zijn pracht.
Die oren, die ogen, die kleurschakering van zijn beharing. Niet te filmen.
Ooh fans, wat een gozer, ik sla helemaal dicht.
Wil hij mij wel zien, met al die mooie teven in de buurt?
Waarom heeft het baasje mij vanmorgen niet een uitgebreide borstelbeurt gegeven, want dan gaat mijn vacht zo mooi glimmen.
Grrrdorie, heb ik weer.
Maar wacht, ooh fans zijn ogen dwalen naar mij af, hij krijgt een peinzende blik alsof hij diep nadenkt over wie ik wel ben.
Ik ga gewoon dicht naast hem lopen, dan moet er toch gewoon een vonkje overslaan.
Helaas het kwartje valt niet bij hem, hij vindt de takken in het bos interessanter. Grrrr.


Nou dan maar even met zijn allen op de foto, voor een statieportret, mijn tijd komt nog wel reutje!!!
Daarna moesten al die gillende teven lekker naar huis, en het baasje en ik gingen mee voor een etentje bij de peetooms. Baasje spaghetti, (niet mijn ding), maar ik een lekkere bak brokken gegarneerd met vlees.
Heerlijk om je poten bij af te likken.


En als toetje een uitgebreide knuffelbeurt van mijn favoriete ooms, Graaahaaahaaaaa.
Het is zo slecht nog niet in Pays Bas, euh sorry Nederland!

dinsdag 2 november 2010

Terug!!!!!!!

Zo fans, daar zijn we dan weer. Het heeft even geduurd, maar we hadden dan ook een hele lange reis achter rug. Want we zijn weer terug in Pays Bas. Oh nee, Nederland.
Baasje zegt dat ik me weer moet aanpassen en nederlands moet praten.

Maar het is niet alleen de taal waar ik weer aan wennen moet, nee ook het weer en het landschap. Zondagmiddag moesten we natuurlijk na onze reis de benen/poten strekken. Dus een lange wandeling gemaakt in de Plaay.

Maar wel met regenjas. Grrrrr. En honden wat plat is het hier. Niks geen uitdagingen te bekennen. Ik weet niet of ik dat wel leuk ga vinden.

Opeens kwamen we langs een huis en hoorde ik een Duitse blaf. Ik keek het baasje vragend aan, het zal toch niet????????
Baasje keek me lachend aan en zei:" zullen we even op visite gaan bij tante Ingrid en Rintje bewonderen?"



"Woef, woef, graaaaaaag baasje"
Wat een verrassing zeg, staat ons daar toch een knappe gozer achter het hek op te wachten.
Beetje jong nog, maar niet te beroerd om met mij te spelen.


Hij heeft mij alle hoeken en gaten van zijn domein laten zien. Gaaf hoor, die tuin, allemaal gaten en omgespitte plantjes. Zo iets wil ik ook wel.
En die vijver is helemaal gaaf.
Misschien is het hier toch zo gek nog niet.