Prettige feestdagen

Woef, waf fans, ook dit jaar zijn het baasje en ik naar een geheime lokatie gegaan om speciaal voor jullie een Christmas-special op te nemen.
We hebben heel erg hard geoefend op zang, dans en natuurlijk instrumenten.
Dus ik zou zeggen, klik onderstaande link aan en geniet. Grahahaha.


prettige feestdagen

IJskoude honden

Yoehoeeeeee, yoehoeeeeeee, hoorde ik in de verte. De koude rillingen liepen over mijn ranke lijf. Het leek wel wolvengehuil. Nu ben ik gelukkig niet bang aangelegd, dus moest ik wel even op onderzoek uit.

Kom ik toch midden in een meute hele speciale honden terecht. Allemaal gekleed in een heel hip oranje gekleurd tuigje. Woef, je snapt wel fans, daar moest ik even nader kennis mee maken.
"Woef, waf, ha doggie's ik ben Kyrah, jullie soort heb ik nog nooit gezien". "Waf, waf, dat moeten we dan even heel gauw rechtzetten". "Ik ben Aika, daar links is mijn vriend Piri, en die 2 meiden daar zijn Amber en Ruska". "Wij zijn Siberian Husky's".
"Woef, waf, komen jullie helemaal uit Siberië?, daar is het toch hartstikke koud". "Waf, nee hoor, onze voorouders komen daar vandaan, maar wij wonen in Borne" .
"Woef, waf, maar wat doen jullie dan hier in de Plaay?". "En waarom hebben jullie van die tuigjes aan?"
"Nou, woef, weet je Kyrah, normaal trekken wij een slee in de sneeuw". "Waf, Aika, maar hier ligt helemaal geen sneeuw, ik kan gelukkig nog steeds met mijn dunne jas aan naar buiten".
"Woef, Kyrah, laat me nu even uitblaffen, bij gebrek aan sneeuw trekken wij een kar met wielen". "Woef, kijk maar die mooie oranje bolide is van ons".
"Waf, trekken jullie echt die kar?, maar hoe weet je waar naar toe moet dan?". "Woef, blaft Piri, wat een domme hond ben jij Kyrah, onze baas natuurlijk, die stuurt de kar".

Ik ben met stomheid geslagen, volgens mij riekt dit naar hondenarbeid. Maar als ik die meute zo bekijk, heeft het lichamelijke werk geen nadelige invloed, want ze staan blijkbaar te popelen om weg te rennen.

"Woef, waf, Kyrah, leuk kennis met je gemaakt te hebben, maar onze baas geeft het teken dat we ons moeten klaarmaken voor vertrekken;" blaft Ruska.
" Woef, waf, ik weet wanneer ik teveel ben hoor, ik laat jullie lekker je werk doen". "Mijn rondje zit erop, ik ga lekker bij de kachel liggen". "Misschien komen we elkaar nog wel een keer weer tegen, kunnen we lekker bijblaffen". "Ik ben wel heel nieuwsgierig naar jullie avonturen".
"Woef;" Kyrah;" blaft Ruska; "als je meer wilt weten, kijk dan maar op onze site www.miortok.nl".
"Oké, ga ik zeker doen doggie's, veel plezier  nog".
Als baasje en ik verder lopen, horen we het gehuil, yoehoeeeeeeee langzaam wegsterven in de verte. Die doggie's zijn wel heel snel hoor.

Herrieschoppers

Waf, woef, op onze wandelingen komen we toch altijd vreemde dingen tegen. Gisteren moesten we zelfs heel voorzichtig zijn. Woef, we kruisten namelijk het pad van een hele koppel ganzen.
Nooit geweten, dat die zo gevaarlijk zijn.



Baasje kan wel zeggen dat het goede erfbewakers zijn, maar ik ben blij dat ik bij ons huis mijn plekje niet hoeft te delen met die waggelaars.

 Gak, gak, gak, gakgakakakak. Vreselijk, niet alleen gemeen maar ook wat een herrieschoppers. Woef, waf, toen ik dreigde met ganzenlever, (een delicatesse in la douce France), zetten ze het met z'n allen op het waggelen.


 
Opgelucht dat we zonder slag of stoot dit obstakel hadden overwon-
nen, wachtte ons een volgende uitdaging.

Ooit wel eens geiten aan een riem gezien? Woef, ik dus nu wel.

Waf, waf, ik dacht, zie ik het wel goed of heb ik nu echt een bril nodig. Maar nee hoor, het was toch echt zo. Baasje en buurvrouw Ria lagen dubbel van de lach. Nou toen kon ik ook mijn lachen niet meer bedwingen, grahahahah.



Dit moesten we toch echt even van dichterbij inspecteren.

Buurvrouw Ria was heel nieuwsgierig naar de namen van die 2 geiten. "Meeeeeee ik heet Douwe, meeeeeee  en ik heet Egbert.
Nou fans, toen hadden we de poppen aan het dansen.



Ik dacht toch werkelijk dat het baasje en buurvrouw Ria het ter plekke in de broek deden van het lachen.
Ik moet zeggen, ik had ook moeite om mijn plasje op te houden. Je zult maar naar een koffiemerk genoemd worden.  2 koffiebonen aan een riem, grahahahahah

Buurmans kippen

Woef, wat hoor ik toch elke keer? Tok, tok, tok, tok, hoehoe Kyrah . Ik ben hier. Ik kijken, nog eens kijken.
"Och ja natuurlijk, het is Juultje een van de kippen van buurman Bennie".
"Woef fans, ja, buurman Bennie heeft ook een aantal kippen".




"Die zien er heel anders uit als Bep en Toos in la douce France".

"Neem bv. Juultje, ze is behoorlijk uit de kluiten gewassen, heeft een heel mooi lichtbruin vederdek.
"Maar weet je fans, Juultje is wel een beetje een zeurkip hoor". Misschien komt dat, omdat ze al een bejaarde kip is". "Ze heeft het altijd over haar kwaaltjes, zoals haar kalktenen".

"He Juul, kom eens wat dichter-
bij, dan kunnen mijn fans je ook bewonderen." "Tok, tok, Kyrah, dat durf ik niet hoor." "Tok, je weet toch wel dat ik heel erg schuw ben".
"Woef, kom op zeg, stel je niet aan". "Van al die dames, heb jij altijd de hoogste tok".
  
"En als buurman Bennie jullie trakteert op cake, ben jij altijd haantje (oeps Kipje) de voorste".

"Tok, tok, omdat je zo aandringt". "Waf, hoe gaat het met je kalktenen?" (ik moet natuurlijk wel een beetje belangstelling tonen). "Tok,toktok, tok, oh Kyrah, tok me er niet van". "Ik had vannacht ook weer zo'n last". "Ik heb geen oog dicht gedaan, het jeukte verschrik-kelijk".

"Woef, misschien moet je wat vaker een ommetje maken". "Tok, tok, Kyrah, denk je dat dat helpt?"
"Woef, vast wel, anders wordt je misschien wel een soepkip". "Tok, tok, een soepkip?, wat is dat?". "Oh Juul dat wil je niet weten". "Waf, woef, bij nader inzien, denk ik dat je daar toch te oud voor bent". "Buurman Bennie en buurvrouw Ria, houden vast niet van zo'n taaie oude doos, grhahahahah".

Kilometervreter

Uch, uch, kuch, dat ben ik niet hoor, maar het baasje ging zo te keer. Die was een beetje sloerig in de rakkert. Nog nooit van gehoord, maar ik snap het wel. Woef waf, dus liet mijn secretaresse mij een beetje in de steek waardoor ik een beetje achter loop met mijn wederwaardigheden, grahahaha.

Mijn vriendinnetje Flora is inmiddels weer terug in la douce France. We moesten allebei wel even een traantje wegpinken, want het gaat nu een paar maanden duren voordat we elkaar weer terugzien.
Ze blafte mij dat ze een very good time in Holland had gehad. Ze vond het wel heel jammer dat ze geen meeting had gehad met mijn jolly good friend Rinus. Woef, waf, onder ons geblaft en gezwegen, ik was veel te bang dat ze ook verliefd op Rinus zou worden. Waf, woef. We hebben elkaar beloofd dat we gaan schrijven, zodat we elkaar niet teveel gaan missen.

Dat was dus vorige week. Gisteren zijn het baasje, de tantes Gerda en Maria en ik naar België gereden om onze lieve vrienden Jitsel, Frans en Randy te bezoeken. Dus fans, waf, woef, ik ben net als Flora ook een kilometervreter, grahahaha.

Onze "nep"-
belgen, (het zijn echte kaas-
koppen hoor), zijn altijd weer blij om ons te zien, vooral mij. Jitsel had lekkere kluiven voor mij aangeschaft. Na een uitgebreide knuffelbeurt liet ze me vervolgens vol trots hun nieuwe kippen zien.



"Woef Jitsel, ze lijken wel een beetje op onze leasekippen in la douce France, Bep en Toos".
"Ja, leuk hè Kyrah, en we hebben ook al eitjes gehad".
"Woef, waf Jitsel, wat een geluk, ik vind eitjes heel lekker". Jammer genoeg fans, snapt Jitsel de hint niet.
Dan maar even over wat anders. "Woef Jitsel, hoe heten jullie kippen?". Even zie ik een aarzeling en dan zegt ze; " onze kippen hebben geen namen Kyrah". "Geen namen Jitsel, dat is raar, maar wat doe je dan als je ze roept om te komen eten".
"Nou Kyrah, dan roep ik: " Poet, poet, poet, poeeet". Ik kijk haar verwonderd aan, volgens mij hebben ze toch een tik meegekregen daar in het frietenland. Grahahaha.
Maar 's avonds, voordat we weer terugreden naar ons koude kikkerlandje, heb ik toch nog een lekker gekookt eitje gehad van de naamloze kippen. En weet je wat fans, het smaakte net zo lekker als die van Bep en Toos.

Visite

Woef fans, ja jullie zien het goed. Dat zijn toch echt Molly en Flora samen met mij op de foto. Flora wilde mij zo graag terug zien, dat haar baasjes Barry en Molly tijdens hun terugreis uit Engeland, via een omweg bij ons zijn neergestreken.
Waf, waf, dat was een geweldig weerzien.  Flora was helemaal door het dolle heen. Ik ook hoor.


Natuurlijk moest er toen gewandeld worden. Baasje en ik vonden de wandeling over de essen van Delden een perfect idee. "Waf, woef Kyrah, I like it very much." "Je bent een lucky girl dat je in zo'n mooie omgeving woont." "Woef Flora, word je nooit moe van al dat reizen?" "Oh no Kyrah, ik zie heel much van Europa, ik kan zelfs al een beetje Duits blaffen". "Waf, dat kan ich auch, ich bin in Deutsland geboren". "Woef Kyrah, dan ben je just like me een international dog".

"Woef, Flora, baasje heeft een verrassing voor jullie geregeld, we gaan samen een uurtje naar mijn school!"
"Waf Kyrah, that is very nice." "Ik ben heel erg nieuwsgierig naar jouw school." "Als het maar niet te difficult is".
 Anita van het hondentraining Center Twente, had een heel mooi parcours voor ons uitgedacht.
Over de schutting, door de tunnel, het straatje, de wip-wap, kattenloop, het hield maar niet op.
En Flora kon er maar niet genoeg van krijgen.
Molly vond het ook prachtig, dat kon ik wel zien.
En Barry zat op de eerste rij ook te genieten van de prestaties van Flora.

 

"Waf, woef Flora, wat vond je van al die oefeningen?" "Oh Kyrah, very, very nice". "Maar de tunnel vond ik wel een beetje eng". "Very dark en very long."  "Woef, nou ik vond dat je het erg goed gedaan hebt." "Kun je in Frankrijk blaffen, dat je samen met mij naar school bent geweest, woef."                                                      

                                      

Mooi!

Rinus!

Woef, fans, vandaag zag ik mijn grote vriend Rintje weer terug. Dat is me toch een stoere reu geworden. Al mijn zintuigen reageerden op hem. Wat een knappe gozer zeg.

Zijn baasje noemt hem tegenwoordig dan ook Rinus, omdat hij er zo imposant uitziet. Waf, woef, ik moest er wel even aan wennen hoor, dat al zijn babyvet verdwenen is. Maar goed, gelukkig loopt hij nog niet naast zijn poten, dus was het gewoon weer:

 "Waf, Kyrah, super dat je weer terug bent." "Ik heb je vreselijk gemist hoor, want Tip en Wammes (zijn huisge-
noten!) willen nooit een spelletje met me doen grrrrr". "Dus wat zullen we eens doen, heb je zin om te badderen in een modder-
poel?"

"Woef, dat was niet tegen dovemansoren geblaft, dus wij allebei met een snoekduik de modderpoel in". "Gelukkig zijn onze baasjes heel sportief, dus kregen wij niet te horen,



dat we als de wiedeweerga uit die rotzooi moesten komen grhahaha".
"Daarna was het achter elkaar aan rennen, verstoppertje spelen, in elkaars poten bijten, heerlijk, het voelde weer als vanouds". "Gelukkig ben ik nog steeds de baas, ook al is hij groter en sterker".

"Woef, Kyrah, volgende week weer?" "Waf, Rintje, oeps Rinus, zeker en vast, volgende week weer."

Vertrek

Vandaag moesten er weer eens knopen gelopen worden.
Woef, waf, we kwamen terecht in een heel klein gehuchtje Stokkum genaamd. Na wat oponthoud door een vuilniswagen die ons de weg versperde, konden we eindelijk op pad. Het was echt een heel klein gehuchtje, het baasje en buurvrouw Ria telden maar 8 kinderen op de openbare basisschool. Woef, misschien moeten de mama's en de papa's daar eens meer oefenen. Maar de winter komt eraan, misschien helpt dat, grahahaah.

 De route verliep niet helemaal vlekkeloos, een routewijzer lag op de grond waar-
door we minder kilometers gelo-
pen hebben. En tot overmaat van ramp, waf, woef, bleven de Nordic-
stokken van buurvrouw Ria  hangen tussen de klinkers.


Ik was dus blij toen we eindelijk bij de Schipbeek arriveerden. Lekker zacht gras onder mijn welgevormde voetjes.
Maar het was daar verre van rustig. Een gegak, gegiegel, gekrijs niet normaal meer.
Dus wij allemaal kijken waar dat toch vandaan kwam.

Woef, waf, bleek dat toch uit de lucht te komen. Was er net een groep wilde ganzen gestart vanaf het naburige weiland. Een geweldig gezicht, ze hadden echter wel even moeite om de V te vinden.
Ik heb ze vol verlangen nagestaard. Die gaan toch maar mooi naar het zuiden, naar de warmte. Maar aan de andere kant, ik heb mijn zomerjas inmiddels vervangen voor het winterbontje. Dus laat ik toch maar hier blijven, want anders ga ik zo transpireren woef, waf.

Spelletjes

Bij ons op het erf is het altijd erg levendig. Geregeld hangt er iemand over het hek om even met buurman Bennie een praatje over de "peerden" te maken of een kopje koffie te komen drinken bij buurvrouw Ria.
Ik kijk dan altijd even om de hoek, of het wel goed volk is. Ik ben immers een waakhond!
Vandaag hoorde ik een bekende auto. Martine met Max en Tess kwamen even een kijkje bij opa en oma nemen. Ik kende het kleine grut bijna niet terug, die waren wel 10 cm. gegroeid tijdens mijn afwezigheid. Maar blijkbaar waren ze ook niet meer bang voor mij, want ze kwamen gelijk naar mij toe gerend.

"Ha Kyrah", zegt Max; "heb je zin om met ons te spelen?" "Ja kijk Kyrah", zegt Tess; "ik heb hele leuke spelletjes uit je speelgoeddoos gehaald".
"Woef, waf, natuurlijk heb ik zin om met jullie te spelen".
"Ik wil graag met de groen bal".

"Weet je Kyrah", zegt Max:" die bal is niet helemaal groen hoor, er zitten gekleurde stipjes op".
"Waf, Max niet zo zeuren, voor mij is die bal gewoon groen en daar wil ik graag mee spelen".
"Max, geef mij de bal, dan gooi ik wel", zegt Tess.

"Woef, waf, vervolgens krijg je dan een discussie en tranen wie er gooien mag en heb ik zoiets van, kom op dreumesen, gaan we nu nog spelen of niet".
"Waf, gelukkig ben ik dan heel wijs en laat ze om de beurt gooien".

"Kyrah, opletten ik ga gooien", zegt Max. "Een, twee, drie, daar komt ie".
"Waf, woef, al mijn zintuigen staan op scherp en bij drie doe ik een sprong en heb ik mijn lievelingsbal klemvast tussen de tanden".



"Waauw, Kyrah, wat goed gevangen, je bent een echte superhond", zegt Max.
"Goed hoor", zegt Tess; "ik vind je de allerknapste hond van de hele wereld".
"Waf, Woef, ik bedoel maar, bij ons op het erf is het altijd spannend!"

Bonne retour

Alsof het niets is, zo zit ik in la douce France en de volgende dag loop ik alweer te struinen met het baasje en buurvrouw Ria op de Deldense essen.
Iedereen weer hartstikke blij om ons terug te zien. Ze vonden dat ik zo groot geworden was. Het babyspek was blijkbaar verdwenen. Babyspek, dat vond ik maar raar hoor, waf, woef. Ik ben gewoon volwassen geworden, nou ja, uiterlijk dan. Volgens het baasje schort het nog wel een beetje aan het "luuster'n".
Zucht, dus zal ik ook wel weer naar school moeten. Maar goed, nog even bijkomen van de lange reis en lekker bijkletsen met al onze oude bekenden, woef, waf of niet dan!

Afscheid Flora

Al dat afscheid nemen, ik vind het maar niks. Maar Flora was ook not amused. "I will miss you Kyrah, ik vind het not very nice dat je weer naar Nederland gaat."
"Woef, Flora, ik eigenlijk ook niet." "Maar weet je, ik wil ook graag Rintje weer zien".
"Waf, oh yes Kyrah, je vriend Rintje, misschien kan ik hem ook een keer ontmoeten". "Volgens my is he een very nice dog."
"Woef, waf, ja zeker, hij is mijn allerbeste vriend." Dus ik zou het heel leuk vinden Flora als je bij ons op visite komt, je kijkt gewoon je baasjes Molly en Barry heel lief aan, dan gaan ze misschien wel overstag." "Ze houden immers van reizen en ons dorp is heel mooi".
"Waf, Kyrah I will do dat, lijkt me hartstikke gaaf".
"Woef, waf Flora, dan is het nu tijd om goodbye te blaffen". "Waf, bye Kyrah, see you hopelijk very gauw".

Raar!!!!!!!

Baasje en ik liepen weer eens onze favoriete wandeling, nl. door het bos achter onze maison. Dat gaat heel stijl omlaag, stijl omhoog, stijl omlaag, afijn jullie snappen het wel, je kuiten gaan er zeer van doen.
Komen we naar verloop van tijd op het plateau van Longchamps, staat daar toch een heel vreemd beest.

"Bonjour", blafte ik: "hoe heet jij?" Het vreemde beest keek mij heel hooghartig aan, spuugde vervolgens in mijn richting (nou zeg!) en blaatte:" Je suis Casimir en ik kom uit een heel ver land!"

"Woef, waf", blafte ik;" waar kom je vandaan dan? en waarom moest je naar mij spugen?, dat vind ik helegaar niet leuk hoor!"

"Nou weet je, ik ben het zat dat iedereen mij aankijkt alsof ik hier niet thuis hoor".

"Woef, waf, maar ik heb ook nog nooit zo iemand als jij gezien hoor, dus sorry".



"Oké excuses aanvaard, ik kom uit Peru, een land hier heeeeeel ver vandaan". "Sommige mensen zijn gek van mijn haar, daar kunnen ze nl. truien van breien".

"Woef, waf, joh, daar heb ik nog nooit van gehoord, als het baasje mij kamt, komt er ook heeeeeeel veel haar vrij. Kunnen ze daar ook een trui van breien?"

"Oh non, pas du tout, helemaal niet, mijn haar is très speciaal".


 "Woef, wat jammer, hoewel, ik ben niet zo van het kammen hoor". "Ik haat het grrrrr".
"Oh, maar jouw haar is veel te gewoontjes, mijn haar is zacht als zijde".

Jsonge, wat een verbeelding heeft die lama, mijn haar te gewoontjes, het is wel waterdicht hoor, woef, waf.

Afscheid Bep en Toos

"Woef, waf, dames, zijn jullie er klaar voor?" "Vandaag zit jullie vakantie er helaas weer op en moeten jullie afscheid nemen van jullie chambre 'd hote ".

"Tok, tok, tok, wij willen niet weg Kyrah". "Bep en ik vinden het hier veel te gezellig, wij zijn al helemaal ingeburgerd". "Tok, zeg dat wel Toos, en weet je Kyrah, hier hebben we onze eigen slaapkamer". "Op St. Gris slapen we met wel 100 andere meisjes in een grote slaapzaal".
"Tok, toooook, toooooook, ik moet er van huilen Toos, en Kyrah, ik ga jou ook verschrikkelijk missen".

"Woef, waf, tuttebelletjes, alles komt goed hoor, maar ik ga jullie ook missen." "Ik heb genoten van onze ochtendgesprekjes". "Maar als ik jullie was zou ik nog beter mijn best doen met het eieren leggen, want dat was ver onder de maat hoor!", anders belanden jullie nog in de pan, oeps, sorry foutje". "Waf, waf, ik zie dat het baasje eraan komt, jullie worden met de auto gebracht, wat een luxe, geniet er maar van".

"Tok, tok, tok, oh Bep, kijk eens, al onze oude vriendinnen, misschien is het toch zo gek nog niet om weer terug te zijn". "Oh, ik zie Daatje, hoeeeeee Daatje, ik ben het Bep, hoeeeeeee".

"Tok, tok, tok, die Bep, zo huilt ze tranen met tuiten en dan doet ze net alsof ze nooit is weggeweest, nou laat ik ook maar dapper zijn". "Misschien mogen we volgend jaar wel weer naar onze chambre 'd hote, tok, tok."

Grote stad

Zo vlak voor ons vertrek naar Nederland vindt het baasje altijd dat ik weer moet wennen aan de geluiden van de grote stad. Dus hup in de auto (vind ik hartstikke gaaf) en op naar Tournon. Nog steeds mooi weer, maar niet te warm en dan is zo'n uitstapje naar de grote stad echt geen straf. Er is namelijk van alles te zien, maar vooral te ruiken.
Woef, waf, in alle hoeken en gaten wordt mijn neus geprikkeld door lekkere luchtjes. Helaas is mijn baasje niet gezegend met een goede neus voor al die spannende luchtjes en moet ik elke keer au pied, ofwel aan de voet, grrrrrrr.

Tournon en Tain 'd Hermitage worden o.a. verbonden met een voetgangersbrug. Woef, waf, omdat dat ding af en toe wiebelt dacht het baasje dat ik die misschien wel eng zou vinden. Nou fans, helegaar niet hoor. Zelfs afliggen op dat ding was geen probleem. Ik vond het zelfs wel leuk, want al die Franse passanten waren vol bewondering voor mijn ranke gestalte.

Blijkbaar vond het baasje al die dressage, maar een vermoeiende bezigheid, want ze moest zo nodig een thè au citron drinken in het cafè du Sports.
Zucht, in plaats dat ze iets zoekt wat ik ook leuk vind, b.v. een terras met hondenuitloop, zitten we daar aan zo'n saaie boulevard.
Ik loop momenteel toch een beetje met mijn ziel onder de poot, want mijn vriendjes Havar en Shadow en ook hun baasjes zijn weer vertrokken naar Nederland.
Akelig stil hoor, geen spannende ravotpartijen meer, vechten om mijn lekkere bot, maar vooral geen pens meer. Grrrrr.
Tante Dianne had nl. een hele doos pens uit Nederland meegebracht, smullen joh.

Woef, waf, misschien moet ik Havar en Shadow maar eens een brief schrijven als we zo weer thuis zijn. Zij hebben namelijk elke dag pens op het menu. Misschien mag ik een keer bij hun komen eten, grahahah.

Kom op baas, heb je die thee nog niet op, ik wil naar huis.

L'Ambic

Woef, waf, jaarlijks staat bij ons in het dorp rond deze tijd een mobiele drankstookplaats. Dus onze gasten wilden wel eens weten wat dat was. Dus het hele koor toog in optocht naar het dorp. En een gezellige boel dat het was. En lekker ruiken, woef, bij al die baasjes zag ik het water in de mond lopen en de kwijl aan de lippen hangen. Ik had dat al eens eerder meegemaakt, dus ik vreesde voor de gevolgen.
Want er moest natuurlijk geproefd worden.

"Woef Kyrah, wat is dat toch voor een spul?", blafte Havar. "Waf, waf, ja wat ruik ik toch?", blafte ook Shadow. "Grrrrrr. jongens, maak je borst maar nat." "Onze baasjes hebben zojuist de lippen gezet aan een glaasje alcohol, waar 55% in zit". "Woef, het is niet waar, maar wie loopt er straks met ons terug dan", blafte Havar. "Waf, waf, ja Kyrah", blafte Shadow,;" wie gaat dat doen, want onze baasjes zijn straks natuurlijk stomdronken".
"Woef, waf, geen nood jongens, ik weet de weg". "We nemen ze gewoon op sleeptouw, dat komt wel goed".
Nou fans, het was maar goed dat de plaatselijke bevolking aan de casse-crout (middageten) zat, want ik schaamde me dood. Dat ging van holadijee, yoehoe, de berg op.
De jongens en ik, hadden onze poten vol om het spul naar huis te brengen. Het had èèn voordeel, toen ze eenmaal op bed lagen, hadden wij het huis voor onszelf grahahahaha.

Als jullie nieuwsgierig zijn wat nu precies een L'Ambic is? Baasje had nog net voor de alcoholtest een filmpje gemaakt, dus klik onderstaande link maar aan.

L'Ambic

Gearriveerd!

Waf, woef, eindelijk dan. Ik weet niet of jullie in mijn gastenboek gelezen hebben, dat er eindelijk visite voor mij uit Nederland zou komen.

Dus gisteren de hele dag op de uitkijk gezeten of ik de auto van ome Henk en tante Dianne al zag aankomen.
Dat zijn nl. de baasjes van Havar en Shadow, 2 stoere reuen. Mannen naar mijn hart.
Eindelijk, woef, woef, daar kwamen ze aangescheurd. Maar ik zie nog een verrassing, ome Albert, een van mijn peetooms is ook meegekomen.

Woef, waf, dat wordt dikke pret. Na een stormachtige begroeting en vele lebbers, zakten die gosers als een plumpudding in. "Waf Havar, kom ga je mee onze jardin verkennen?" "Woef Kyrah, opzouten, ik moet even een middagdutje doen." "Ik ben helemaal gammel van die lange reis". "Tsjonge, daar zit ook weinig muziek in." "Havar kom dan, even rennen is juist goed na zo'n lange zit". Grrrrrrr, Kyrah wat heb ik nu net tegen je geblaft?"
"Woef, waf, okè, ik heb de boodschap begrepen, ik ga wel kijken bij Shadow".

"Waf, Shadow, wil je met spelen?" "Ga je even met mij naar de kipjes kijken?" Die zijn heel leuk, die heten Bep en Toos".
Shadow doet zijn lodderige ogen open en blaft:" Kyrah ik heb geeeeeen zinnnnnnnnnn".



 Ik wil even dutten".
"Maar het is hier echt heel leuk hoor, wij hebben ook een echte ezel, Anito, daar wil je vast wel mee kennis maken!"
"Alle honden, wat een saaie boel, ik dacht toch echt dat het ferme jongens, stoere knapen waren".
Gelukkig waren ze vanochtend na een goede nachtrust, een uitgebreide borstelbeurt van ome Albert dan toch eindelijk bereid om samen met mij de boel te verkennen.
Kan het toch nog een dolle boel worden deze week, grahahaha.

Op pad

Zo fans, eindelijk is het hier wat afgekoeld. Je hoort ons niet klagen hoor, maar pffffffft elke dag 35 graden en dan ook nog naar de hondenschool voor bijles is geen pretje hoor.
Zet het baasje de auto op ons oprit, komen er opeens 2 jachthondjes aanlopen. Zonder halsband of paspoort. Woef, waf baasje volgens mij zijn dat Charlene en Thino.
Baasje kijken, nog eens kijken,:" Je hebt gelijk Kyrah, dat zijn de jonge hondjes van Guy van La Garenne". "Maar dat is gevaarlijk".

Baasje kreeg het onzalige idee om die twee naar hun huis te brengen. Dus ik uit de auto, "Kyrah gaat oppassen". Woef, ja hoor baasje, ik ga wel oppassen.

Maar grahahah, dat bleek dus niet te werken. Niemand thuis en een gat in de hondenren.
Dus weer naar Miallier en bij ons in de garage, het kan verkeren.
Tijd voor een serieuze blaf.

"Waf, Charlene, wat heb je je toch in de kop ge-haald, om met Thino op pad te gaan. Jullie zijn toch nog veel te jong om alleen rond te zwerven".
"Woef, waf Kyrah, ik ben al 8 maanden hoor en ik wilde heel graag Thino laten zien waar ik de vorige week met baasje Guy heb gejaagd".

"Waf, waf Kyrah blafte Thino, niet boos zijn hoor, ik wilde heel graag ook achter een lapin aanrennen.
"Woef, maar je bent nog maar 4 maanden". Stel je voor dat een boze monsieur jullie had meegeno-men." "In China maken ze chop chop van jullie!"

"Woef, echt waar, blafte Thino". "Waf, Kyrah blaft een grapje hoor", blafte Charlene.
"Grrrrrr om dooie donder niet, dat is hartstikke serieus, wees maar blij dat het baasje jullie tijdelijk asiel heeft gegeven".



"Woef, hoelang moeten we hier blijven dan?" "Waf, waf, ik heb gehoord dat Guy jullie na zijn travaille op komt halen".
"Waf, waf Kyrah", blafte Thino;" leuk, kan ik met je spelen".
"Woef, ik dacht het niet, ik ben afgepeigerd van de ecole de canine , ik ga lekker pitten".

"Nou fans, dat werd niet echt een ongestoord dutje, blijkbaar moesten ze ook nog oefenen voor het plaatselijke koor". "Dus, ik was blij dat ze voor mijn diner opgehaald werden, rust in de tent, woef, waf!"

Chateau's en ridders!

Ik was jullie nog vergeten te vertellen dat ik op een echt slot ben geweest. Nou ja, dat wat er van overgebleven is. Grahahah en dat was een ruïne. Woef, waf maar wel een hele mooie ruïne.
Vanaf grootte hoogte konden we het hele Rhonedal overzien.

Terwijl ik op het muurtje zat, kon ik het wapengekletter horen van lang vervlogen tijden. Ik zag ridders met harnassen aan.  Die konden amper een stap verzetten zo zwaar waren die.
En koningen en hele mooie prinsessen. Woef, waf, jammer dat ik niet 500 jaar eerder geleefd heb, dan lag ik misschien wel aan de voeten van zo'n ridder. Kon ik luisteren naar de verhalen over kruistochten en zwaardgevechten.
Woef, maar wie weet misschien ben ik wel een reïncarnatie van zo'n hellehond, grhahaha.
Nee toch maar niet, want volgens mij kregen die heel vaak een schop onder de kont van hun baasje.
Dan heb ik toch liever mijn baasje, die mij aait en knuffelt. Dat is een beter leven.

Woef, waf, ik kom al baasje. Waauw dat is spannend zo'n steile trap. Baasje vindt normaal grote hoogtes niet erg. Maar volgens mij vond ze dit wel een beetje erg steil.
Mij maakt het niets uit. Kom op baasje, hop, hop hop.
Beetje sneller graag, want ik ben heel benieuwd.
Kijk toch eens wat een uitzicht. Woef, vanaf hier kun je de vijand echt goed zien aankomen.
Die kwamen vast via de Rhone aangevaren met hun grote boten, met slaven aan de riemen.
Woef, waf, soms gaat mijn fantasie met mij op de loop, maar blaf nog zelf, dat zou toch iedereen hebben in zo'n omgeving.

Waf, volgens mij was dit de kapel, ik hoor de paters nog brevieren en de nonnetjes galmen:
Adorethe, heb ne bloar an teen, wolst du hem seen. Grahahah.
Dat was het vast niet. Ik denk dat het meer Halleluja en Gloria was.
Woef, volgens mij moeten we weer weg. Ik zie onze Belgische vrienden al in de startblokken staan.
Jammer ik had nog graag wat langer willen mijmeren over vervlogen tijd.
Maar jullie zijn natuurlijk heel nieuwsgierig waar deze ruïne staat!
NU, te paard of met de koets rijd je richting Valence en dan zie je het heel majestueus tegen de blauwe lucht afsteken. Grahaha, ik bedoel natuurlijk de auto hoor! En de naam van het chateau is:
de Crussol.