Verjaardagfeestje

"lieve Kyrah, zondag ben ik jarig, wil je dan op mijn verjaardagsfeestje komen?" Afzender Oesja.
 Woef, waf, dat is gaaf, wordt ik zo maar uitgenodigd door Oesja.

Toen wij in Borne arriveerden, zat Oesja al helemaal klaar.
"Waf, waf, Kyrah, wat leuk dat je gekomen bent, hoe vind je mijn strik?" "Lijkt mij een beetje lastig met het wandelen Oesja, als je niet oppast struikel je nog over al die franje".
"Wat gaan we eigenlijk doen Oesja?."
"Woef, Kyrah, ik dacht dat we eerst maar eens een stukje brokjestaart aten en dan misschien een stoere wandeling, hoe lijkt je dat?".
"Oesja, dat lijkt me helemaal te gek, meid".


Nou fans, de brokjestaart kan ik niet echt aanbevelen. Hier en daar zaten wat taaie stukjes in, maar goed dat mocht de pret niet drukken.
Op naar het bos. Gelukkig had Oesja de franjes in huis gelaten, dus konden we lekker met ons tweeën rennen, springen over boomstammen.

Na de wandeling, die wel heel erg nat was, moesten we nog even een afzakkertje van Oesja drinken, ofwel Borns kraanwater.
Helegaar niks mis mee, hoor, maar ik moet zeggen, het snoepzakje dat we als afscheids-
kadootje kregen was super.
Echte stukjes gebakken lever, mmmmmmm.
Ik hoop dat ik volgend jaar weer uitgenodigd word voor de verjaardag van Oesja.

Knopen

"Kom op Kyrah, een beetje opschieten, we gaan een knoop............ lopen". "Woef, wat zegt het baasje nu, ik was even met mijn gedachten in hogere sferen." "Gaan we knopen lopen, nog nooit van gehoord". "Zeker een rode knoop, gele knoop, witte knoop enz.." "Maar ik laat me graag verrassen." "Ha, buurvrouw Ria gaat ook mee, dan komt het  wel goed."

"Na een half uurtje rijden (waf, ik hou van autorijden), komen we bij een soort van landkaart, waar blijkbaar de knopen opstaan".

"Terwijl het baasje en buurvrouw druk aan het bakkeleien zijn, over welke kleur knopen we gaan lopen, soes ik lekker weg in het zonnetje."
"Grrrrr, ik zal me daar druk maken over de verschillende knopen die we gaan lopen."

"Als we dan eindelijk op pad gaan, moeten we nog eerst een hele drukke weg oversteken".  "Waf, woef, wat een herrie, ik was helegaar niet bang hoor."
"Baasje dacht zeker dat ik bang was op grote hoogte".

 "En dan als we bij een paaltje zijn aangekomen, gaat er bij mij een lampje branden." "Waf, woef, wat een sufferd ben ik." "We gaan geen knopen lopen, nee het is een knooppunt-
route." "We lopen van nummer naar nummer."
 


"Zo zie je maar, ook ik moet nog veel leren." "Uiteindelijk hebben we drie uur gewandeld en had ik weer een hele mooie dag."

Werkverschaffing

Oh jee, volgens mij is buurman Bennie niet blij.
Ik hoor hem al in de verte mopperen, omdat er geen stroom op de kabel zit.
"Zo Kyrah, bromt hij, heb je ook al verstand van kabels?" "Laat ik toch maar even de bril opzetten".

"Potjandorie Kyrah, volgens mij heb jij de kabel doorge-
beten". "Wil je dat nooit meer doen, dat is hartstikke gevaarlijk hoor, want daar zit stroom op".
"Woef, waf buur-
man Bennie, sorry hoor." "Maar ik vind het heerlijk om mijn tanden te flosssen". "En die kabel was precies de goeie maat, grahahaha."

Effe bijblaffen!

"Woef Kyrah, wat las ik, was je weer in het Vondelpark geweest?'
"Waf, waf Rintje, maar het was wel de laatste keer." "Vind ik wel jammer hoor". "Je kijkt je de ogen uit bij die stadse hondjes".


"Woef, dat zag ik, die Jerry met dat geblokte jasje, om je te bescheuren van het blaffen".  "Maar ik zag dat je ook weer gespeeld hebt met Ramses".
"Waf, waf Rintje, ik vind jou toch echt leuker hoor." "Je hoeft echt niet jaloers te zijn."

"Gelukkig maar, hoe is het trouwens met het jonge grut in Markelo?" "Is je baasje nog steeds kraamhulp?"

"Grrrrrr., helaas wel." "Dat is dus iets waar ik wel een klein beetje jaloers op wordt hoor." "Dat grut had zich allemaal vervreten in de vette moedermelk van Acun, met als gevolg, dat ze allemaal een zere buik hadden."
"En weet je Rintje wat mijn baasje dan doet?"
"Waf, nee vertel."
"Grrrrr een soort van reiki, ze legt haar hand op de buikjes en dan soezelt dat kleine grut in een diepe slaap."
"Dat doet ze bij mij noooooooooooit meer."
"Waf, waf, misschien moet je je ook vervreten in de brokjes, gaat ze het ook bij jou doen Kyrah."


"Nee Rintje, dat lijkt me niks, ik ga 's avonds gewoon op haar voeten liggen zodat ze me niet vergeet, oh zo."

Weerzien!

Kom op dames, een beetje sneller met dat parkeer-geld,  het Vondel-park wacht.
Ja fans, ik ben weer eens een dagje in de grote stad
en vandaag
schijnt waarachtig het zonnetje.

En de eerste die ik zie is, ja, geweldig; Ramses is in town. Baasje helemaal boos, want ik gunde haar geen tijd om de riem los te maken, zo blij was ik om Ramses weer te zien. Dat heb je hé, soort zoekt soort.

Ramses was ook blij om mij weer te zien.
"Woef, waf, Kyrah, wat leuk dat je er weer bent".
"Het is al weer een tijdje geleden, kom hier meid, even een lekkere knuffel".
"Die Ramses, die wind er geen doekjes om dat hij mij leuk vindt".

Het was vandaag een drukte van belang. Het leek of al die stadse hondjes hun winterslaap uit hadden.
Ik zag Betty, Klik, Toby Tiger, Winston en kijk wie komt daar aan gehuppeld?

Jerry, met zijn zondagse jas aan. En dan doet hij heel nuffig, als de rest daar wat van blaft.
"Woeffie, waffie, keft hij, jullie plagen mij altijd met mijn jasjes." "Deze heeft het baasje speciaal voor mij gekocht, omdat het nog wat frisjes is, oozo".

"Kom op, honden, blaft Husky, dan gaan we lekker polonaise doen". "Ja leuk, blaft Betty, maar ik ga niet voorop hoor, daar ben ik te verlegen voor".

"Grrrrr. Wat een gezeur, blaft Husky, kom op, follow the leader", en weg was hij.
En een pret dat we hadden, allemaal achter elkaar rondjes rennen, totdat de een na de ander er bijna bij neer viel.
En die baasjes maar kijken. Die begrepen er helegaar niets van.
Ik was wel een beetje verdrietig toen iedereen weer naar huis ging, want voorlopig kom ik niet weer in het Vondelpark. Dus heb ik ze allemaal een dikke pakkert gegeven.

Klein spul

Het was me vandaag het dagje wel. Toen we vanmorgen naar school gingen, bleek mijn jas hier en daar lekkage te vertonen. Wat wil je met al die regen. Het hield maar niet op. In Engeland noemen ze dat:" its raining cats and dogs." Ik was gelukkig niet de enige met een natte pels. Rintje, Faiza en Modjo hadden hetzelfde. Ik zeg maar zo:" gedeelde smart is halve smart". De les was wel heel leuk. Lekker parcourtje lopen, en geen moeilijke fratsen. Maar ja daarna, zakte mijn humeur naar een dieptepunt. Baasje gaat nl. helemaal op in dat kleine spul daar in Markelo. Het moet niet gekker worden. Ze was vandaag ook weer even op visite en als ze dan terug komt dan is het:" Kyrah, wat een leuke pupjes, en Acun was zo lief, wat een kleine teentjes bla, bla, bla." Grrrr. En dat moet ik dan allemaal aanhoren. Vervolgens moet ik dan ook nog foto's bekijken van het kleine spul.
Maar goed, omdat ik ook de kwaadste niet ben, mogen jullie allemaal even meegenieten .

Dit  zijn dan de dames, Djé-Djé, Djill, Djoo en Djane. Blijkbaar doet Acun heel zachtjes met die grote poten van haar. Daar heb ik dan weer bewondering voor hoor! Maar ik ben blij dat ik nog van mijn vrijheid kan genieten. Ik vind mezelf nog te jong voor een dergelijke verantwoor-delijkheid. Maar ja, zeg nooit, nooit!

Hieperdepiep HOERA!

Vannacht was het baasje in alle staten. Eindelijk een telefoontje van de peetooms om als de wiedeweerga naar Markelo te komen, want bij Acun waren de vliezen gebroken. Dus buurvrouw Ria als oppas voor mij geregeld.
En weg was ze. Ik was net in slaap gedommeld, toen ze om 4 uur 's nachts terugkwam met het verlossende nieuws dat Acun vier gezonde dochters op de wereld had gezegd.

Super Acun. Van harte gefeliciteerd, baasje vertelde dat je heel flink was. Ze heeft mij alle foto's laten zien. Zag er hier en daar wel een beetje bloederig uit. Maar baasje vertelde dat dat heel normaal is. Ik kom heel gauw op kraamvisite hoor. Ben heel benieuwd naar je dochters.

Enne, oom Albert en oom René, ook van harte gefeliciteerd hoor. Ik weet zeker dat jullie Acun als een prinsesje zullen verwennen.

23.30 uur nog niets aan het handje, Acun en ook de ooms laten alles lekker over zich heen komen.

Na middernacht, 9 februari 2011, wordt de eerste dochter geboren. Acun moet wel even wennen aan dat kleine dikke mormeltje dat het gelijk op een piepen zet.

Als dan enkele uren later, alle dochters geboren zijn, is het tijd voor een beschuit met muisjes.

Hier zijn ze dan, in vol ornaat, een trotse mama Acun of Dracc's Clan met haar dochters ...........
Als jullie de namen willen weten en ook hoe het verder gaat, op de site van oom Albert en oom René staan (als ze uitgeslapen zijn grahahah) alle updates in het drachtboek van Acun.

ACUN, JE BENT EEN KANJER!!!!!!!!!!!

Bob de Bouwer

In de tuin van buurman Bennie is altijd van alles te vinden, neem bv. dit bot, sjonge wat een joekel. Hij zal toch niet een van zijn paarden, ahhh nee, dat doet buurman Bennie niet. Maar het is wel lekker.

Maar opeens zie ik in mijn ooghoek iets glimmen, en dat vraagt gewoon om aktie. Dus als de wiedeweerwaai vlieg ik op dat glimmend iets.
En toen, ahhhh, grrrrr, grahahaha lekker weer eens rits, rats roets aan flarden.

 Terwijl de flintertjes door de lucht vliegen, gaat opeens de poort open. Grrrrrr, betrapt. Oom Albert die voor zijn maandag-
ochtendkoffie bij buurvrouw Ria komt.
"Kyrah, wat doa ie doar toch, maer dat mag ie nich kapot mak'n."

Gelukkig is oom Albert de kwaadste niet. "Kyrah, weet ie wat, het is toch a kapot, goa, de mar mooi met verderspell'n." "Da kan Bernd tog nich mer gebroekk'n." "Völle wille d'r met."
"Ik goa 'n lekker bakje koffie drienkn."

Grahahaha, die oom Albert, dat is een vriend naar mijn hart. En nu fans, willen jullie natuurlijk allemaal weten wat dat glimmende iets was.
Iets wat op de voorruit van die mooie auto van Bernd past als het heeeeeeeeeel hard gaat vriezen.
Jammer dan Bernd, nu moet je straks heeeeeeeel vroeg opstaan om de voorruit schoon te krabben. Grahahaha.

Sorteren

Zo fans, daar was ik weer. Druk, druk, druk. Vooral het baasje, die liep van hot naar haar. En aangezien ik niet kan typen met mijn poten, ben ik van haar afhankelijk, grrrrrr.

Eigenlijk heb ik ook niet zoveel meegemaakt, deze week. Waarschijnlijk stilte voor de storm. Want mijn lieve vriendin Acun staat op knappen, grahahah. Worden vast olifantjes, want volgens mij is ze een beetje over tijd.



Maar goed, baasje en ik doden de tijd dus met sorteren. Dat vind ik echt hartstikke gaaf. Baasje verstopt iets lekkers in de kokers en dat moet ik dan zoeken.

Snuf, snuf, snuf, jaaaaa daar zit iets in.

En nu moet ik heel braaf af gaan liggen, en dan krijg ik het lekkers.
Misschien wordt ik toch nog een keer commissaris Rex. Grahahaha.