dinsdag 28 juni 2011

Bijna......................

Bijna, bijna had ik Casimir bij de staart, grahahahah. Niets is zo leuk dan het opjagen van een chat, vooral die pestkop van de voisins.
Vanmorgen na een goede nachtrust, kwam ik stretchend naar buiten, linkervoorpoot, aaahhaaa, rechterachterpoot, oeoeohhhh, zie ik opeens uit mijn linkerooghoek iets grijs voorbij flitsen.
CASIMIR, YES. Woef, waf, ik als een speer er achteraan.


En toen bleef er maar een optie over voor Casimir, de boom in, grahahaha.

Woef, waf, dat is een leuk spelletje, even kijken of ik nog dichterbij kan komen.
Ondertussen, Casimir heel zielig miaauwen, Kyrah,  toe dan, ik zal je nooit meer plagen, mag ik s'il vous plait weer naar beneden komen?

Waf, daar trap ik mooi niet in, misschien kan ik zelfs nog wel iets dichterbij komen.
Helaas voor mij, gooide het baasje potjandosie weer roet in het eten.
"Kyrah, kom dan, krijg je iets lekkers".
Ja en voor iets lekkers, doe ik een moord.



Dus ik door de voordeur naar binnen en Casimir als een bliksemschicht onder het hekje door naar veiliger oorden.
Waf, maar ik heb hem toch maar mooi de stuipen op het ranke lijf gejaagd. Grahhahahaha.

maandag 27 juni 2011

J'ai peur!

Oh fans, ik ben toch zo bang, vreselijk. Baasje is al dagen aan het zagen, timmeren, nog weer zagen en weet ik wat allemaal. En dan loopt ze ook nog elke keer naar een hoek in de tuin in zichzelf te mompelen.
Dus ik dacht, laat ik maar even polshoogte gaan nemen.

En weet je wat daar tot stand komt, een heus hok.
Als het baasje mij maar niet naar buiten gaat verbannen. In Frankrijk slapen de honden nl. buiten in hun niece (hondenhok).

Woef, waf, het is wel een heel luxe hok, dat moet geblafd worden. Maar ik geef toch de voorkeur aan mijn nep bidiabed. Gelukkig hoorde ik dat het nog niet helemaal klaar is. Blijkbaar moeten er nog dakpannen gelegd worden.



Dus ik heb nog even respijt. Misschien moet ik mezelf maar eens heel goed gaan gedragen en het baasje in de watten gaan leggen, grahaaha.

zondag 26 juni 2011

Opwinding in Miallier

Dacht ik dat de rust was teruggekeerd in Miallier, komt gisteren de gouden koets voorrijden met ........., ja hoor Anito. Grrrrrr. Het gras was 2 kontjes hoog, dus tijd voor de malende kaken van Anito.

Ik moest dat kleine manneke wel even gedag zeggen, het was namelijk al weer enkele weken geleden dat we elkaar gezien hadden. In de wei aangekomen, zie ik dat hij dikke tranen huilt. Iaaaaaa, iaaaaaa.
"Woef, Anito, wat is er toch?"
"Iaaaaa, ik mis maman zo, ik wil weer naar huis, iaaaaa". "Ik wil hier niet alleen blijven, iaaaa".


"Woef, Anito, maar je bent nu al groot, we moeten allemaal een keer afscheid nemen van onze moeders". "Morgen is alles beter". En kijk eens wat een lekker hoog gras, mag je allemaal alleen opeten.
"Woef, je zult zien, morgen ziet de wereld er heel anders uit.
"Bonne nuit, tot morgen".

De volgende morgen komen het baasje en ik met de oale stoet bij de wei, maar woef, waf, de vogel is gevlogen. Ofwel Anito is weer eens perdu.
Gelukkig voor ons, was hij nog niet erg ver gekomen met zijn zoektocht naar maman.


Dan maar voor straf bij Fan Fan en Marigold in de wei. "Iaaa, Kyrah, ze hinniken me elke keer uit, ik vind het helemaal niet leuk hier, Iaaaaaa.
"En weet je hoe ze mij hinneken?............."


"Hihiiiieee, ja zeg het maar Anito, Kyrah wil vast wel weten hoe wij je noemen". "Marigold, wil je je er niet mee bemoeien als ik met Kyrah onder vier ogen wil praten."
"Woef, waf, zeg het dan, hoe noemen ze je?" Iaaaaaaa, ze hinniken mij een verwende muli, meeeeemmeee".

"Grahahahah, kom maar gauw mee dan, je mag weer in de wei. Heb je geen last meer van de scheldwoorden van Fan Fan en Marigold". Iaaaaa Kyrah, ik zal proberen niet meer te huilen om Maman". "Want ik houd ook van jou hoor, iaaaaa".

"Woef, waf Anito, ik denk dat je het nu wel wilt laten om door de omheining te breken, want Patrick heeft een bom bevestigd aan de draad".
"Dus faire attention, grahahahah."
"Bonne nuit, en tot morgen".








dinsdag 21 juni 2011

Vriendinnetje

Die Ardechoise was achteraf zo gek nog niet, want daardoor heb ik eindelijk een vriendinnetje leren kennen.
Flora, een golden labrador, grahahaha. Ze is eigelijk een asbakje, ze stamt nl. af van een labrador, die het gedaan heeft met een golden retriever.
Mijn afstamming is natuurlijk wat deftiger, maar dat boeit me niet zo.

Flora blaft Engels, daar had ik eerst wel een beetje moeite mee, maar hondentaal is internationaal, dus we begrijpen elkaar opperbest.



"Hello Kyrah, nice to meet you". "Bonjour Flora, hartstikke leuk om je te leren kennen".
"Wat goed hè Flora, dat onze baasjes elkaar hebben leren kennen".



"Ik heb al heel lang niet meer kunnen ravotten, mijn vriend Rintje woont nl. in Nederland".
"Woef, waf, Kyrah, heb jij al een boyfriend?"
"Oui, al heel lang, en ik mis hem verschrikkelijk, woef, waf". "Yes, dat kan ik me voorstellen". "Come, dan gaan we lekker naar de river om te swimmen".



"Woef, Flora, dit is wel een heel mooi plekje, om te zwemmen".  "Yes, ik like het heel erg".
"Waf, meestal ga ik met mijn baasje naar Kyrah's lac, misschien kun je de volgende keer bij ons komen".


"Hebben jullie thuis nog meer dieren Flora". "Oh blaf me er niet van, wij hebben een cat, en die kan blazen, I hate it".
"Woef, daar kan ik van meeblaffen, onze voisins hebben ook een kat, en die zit mij altijd uit te dagen".
"Yes, het life kan heel zwaar zijn voor een dog". "Waf, woef, Kyrah, volgens mij moeten we bij mijn baasje komen".


"Woef, dan doen we dat toch". "Flora, zullen we net doen alsof we heel goed kunnen luisteren!".
"Yes Kyrah, dat is een heel goed idee, mijn baasje always zegt dat ik better moet listen".
"Waf, die van mij ook Flora, die zegt altijd dat ik soms kroketten in de oren heb, grahahaha."
"Oh wat jammer, we moeten naar huis".
"Woef, Kyrah, very nice dat ik met je heb kunnen playen, volgende keer komen we bij jou, yes?"
"Hartstikke leuk Flora, ik verheug me er al op, tot de volgende keer".
"Bye, bye. see you".
"Woef, geweldig, heb ik zo maar een Engelse vriendin, is ook nog goed voor mijn Engels, grhahaha".

maandag 20 juni 2011

Volbracht

Zaterdag was het dan zover, Marcel en Jos, onze twee loge's vertrokken al om 6,30 uur op hun racefiets, naar Saint-Felicën voor een goede startplek. Zij gingen voor de tocht der tochten, nl. 251 km.


Voor deze speciale gebeurtenis werd ik voorzien van een sjaaltje.
Ik haat dat soort frutsels, grrrrrr, maar omdat het zo'n speciale gelegenheid was, heb ik het gelaten ondergaan.
Geel staat natuurlijk wel mooi bij zwart, woef, waf.
Maar ik was niet echt blij, want ik moest weer oppassen.
Werd te druk, zei het baasje. Bijna 16.000 deelnemers.
Zucht, grrrrr, vooruit dan maar weer, ik ga wel weer oppassen.
Maar voor alle geïnteresseerden heeft het baasje een filmpje in elkaar geknutseld van de hele happening.




Klik op onderstaande link:
Op de pedalen met Marcel en Jos

donderdag 16 juni 2011

Eindelijk!!

Baasje kan ontzettend overdrijven. Liep toch vanmorgen om 5.00 uur de wekker al af. Want vandaag kwam de Ardechoise door het dorp. Ik had zo iets van gaap, uch, woef, waf, gaap. Ik draai me nog een keer om, want dit is mij echt te vroeg.  Maar goed, helaas, de riem werd van de kapstok gehaald en toen moest ik naar buiten voor mijn pippi en mijn kakka..
Vervolgens werd de deur achter het baasje dichtgetrokken en moest ik het weer doen met het verhaal waar ze mee terug kwam.


Druk dat het was in Colombier le Vieux. De hele plaatselijke bevolking was uitgelopen. En dat is net iets meer als een man en een paardekop, grahahahhah.


Gelukkig kwamen er heel wat deelnemers door het dorp die gebruik maakten van de versnaperingen die klaarstonden en werd het toch nog een hele vrolijke boel.
Maar we zijn er nog niet, want zaterdag wordt de tocht der tocht verreden, dus wordt vervolgd. Grrrrrrrrr.

maandag 13 juni 2011

Atelier


Vanmorgen mocht ik eindelijk met het baasje mee naar het atelier. Atelier is het franse woord voor werkplaats. Baasje gaat daar elke week naar toe om te plakken en te knippen. 
Ik heb mijn ogen uitgekeken fans, de vloer lag bezaaid met van alles en nog wat, heerlijk. Een echte speelplaats voor jonge honden woef, waf.

Helaas voor mij, kwam monsieur Henri met een bezem en werd de hele boel bij elkaar geveegd en in de poubelle gedropt, grrrrrr.

 Monsieur Henri is heel aardig hoor, hij is een journalist in ruste, maar schrijft nog steeds stukjes in een hele beroemde krant "le Dauphiné. Hij heeft ook een heel mooi handschrift en moet samen met het baasje borden voor langs de weg maken. 
Als het baasje wat vraagt, zegt hij elke keer:" ma belle". 
Maar het was vanmorgen een komen en gaan van mensen, allemaal heel hectisch, want de datum van het fietsfestijn komt steeds dichterbij. En zoals bij elk evenement, moet hier ook nog van alles gebeuren.
Ze hadden echter wel tijd om mij een aai of een knuffel te geven.
Zijn zo gek nog niet die Fransozen. 



Vervolgens mocht ik met het baasje mee naar de sporthal. Woef, waf, Het leek wel het recyclen van plastic zakken. Er lagen er wel 16.000 stuks. Maar baasje vertelde dat alle 16.000 deelnemers een kadootje krijgen. Nou volgens mij fans, zat er alleen maar pub (reclame) in. Grahahahh.
Maar wat ik interessanter vond, was dat lekkere luchtje dat er hing. Al die vrijwilligers gingen met elkaar aan tafel voor het repas (eten dus). Flauw hoor, daar hoorde ik dus niet bij. Ik moest het doen met de croquetten, ofwel brokjes grrrrrrrrrr.

zaterdag 11 juni 2011

Nieuwe bewoner!

Woef, waf, heb ik jullie al eens geblaft over mijn nieuwe buurkat? nee? Nu dan wordt het hoog tijd.
Casimir is zijn naam en hij is de opvolger van Barzabul. Deze is na een heel goed kattenbestaan bij vosin George en voisine Madeleine, gaan hemelen. Was ik niet echt rouwig om hoor.



Maar goed, het mandje bij de buren was dus vrij en toen op een dag Casimir kwam aanlopen, woef, waf, werd hij met open armen ontvangen.
Dat voisine Madeleine gek met hem is, oké!



Echter dat het baasje er ook af en toe naar toe gaat, om hem te aaien, dat vind ik het toppunt van kattengekte, grrrrrrr.


Volgens het baasje is Casimir heel erg intelligent en kan hij zelfs dansen.
Als voisin George de melodie van de Pink Panter gaat neuriën, podempodem, podememp
dddmmmm, maakt Casimir van die nuffige huppelpasjes.
Woef, waf, het ziet er niet uit.



Maar het baasje vindt het prachtig, dus fans, ik vrees met grote vreze.
Grrrrrr, hij wikkelt al die volwassenen om zijn nuffige poot.

Het ergste komt echter nog, als niemand het ziet, gaat hij om het hoekje staan.
Miaaauw, miaaauw, Kyrah, ik zie je lekker wel, je zit lekker achter je domme hekje, miaauw, je kunt lekker niet bij mij komen, miaaauwwwwww.
Lekker puhhhhhhh.

Grrrrrr., en dat vind ik zo intens gemeen fans, zitten ze daar allemaal die alleen op de wereld kat, op te hemelen alsof het de kat der katten is.
En ik zit daar maar braaf te waken achter onze nieuwe poort. Het leven hier is soms wel erg zwaar hoor!


Maar weet je, daar is de laatste blaf nog niet over geblaft hoor, woef, waf.

woensdag 8 juni 2011

Hoe dresseer ik een hond!

Het heeft even tijd gekost, maar dan heb je ook wat. Niels en Jorie probeerden van alles om mij te laten luust'rn, maar eigenlijk doe ik dat alleen maar naar de baas. Maar goed woef, waf, het is natuurlijk heerlijk als dat jonge spul bereid is om met de bal te gooien en dan vervolgens niet gaat janken als ik hun te snel af ben, grahahaha. Maar kijk zelf, baasje gaat vanaf nu (koste heel veeeeeeeeel moeite), de filmpjes op You Tube zetten. De kwaliteit is beter en ik word misschien nog beroemder. Woef, waf, misschien gaan ze me wel vragen voor een hoofdrol in een Bollywoodfilm. Grahahaha.

Hoe dresseer ik een hond!pixel-vfl3z5WfW.gif 




En als je goed op You Tube kijkt, dan staat er ook nog een filmpje van mij op, als ik apporteer in het water.



zondag 5 juni 2011

Wandelen met hindernissen.

Het is een gezellige boel bij ons in huis. Ome Jos en tante Ans zijn met hun kinderen Niels en Jorie gearriveerd. Dus aan speelkameraadjes geen gebrek.
Jorie leert me zelfs MSN, woef, wat dat dan ook mag zijn.

Natuurlijk moest er ook weer gewandeld worden. Want ik moet natuurlijk wel de nodige beweging hebben, woef, waf. Dus vol goede moede, de paden op de lanen in, ofwel bergop, bergaf.
Het wandelen wilde maar niet echt opschieten, want elke keer hingen ome Jos en tante Ans in de fruitbomen om kersen te plukken.  Baasje liet zich ook niet onbetuigd hoor, want deze kersen waren veeeeeeeeel lekkerder dan die bij ons in de boomgaard. Woef.
Ondertussen elke keer over de schouder kijken, of woef, waf, de eigenaar er niet aan kwam. Maar boven op de berg, kom je gewoon geen hond, woef, mens tegen.


Nadat baasje een grote boom opzij had geduwd, tante Ans en ik vol bewondering kijken naar die spierballen, ging de tocht weer verder.
Af en toe hoorden we in de verte een gebrom, alsof  er een hele meute vliegen op ons afkwam.


We hadden al een aantal keren een stuk plastic in de boom zien hangen. "Laten we dat maar eens aan een nadere inspectie onderwerpen", zei het baasje. Woef, stom hoor, wie hangt er nu een stuk plastic in de bomen.
"Volgens mij", zei het baasje; "heeft het iets met brommers te maken. "Ach wel nee", zei tante Ans; " dat is vast iets om de vogels van de kersen te verjagen".
"Nou dacht ik, volgens mij hebben de kersenbomen meer last van ome Jos en tante Ans met hun blauwgevreten bekjes, dan van de vogels, grahahaha".


Ondertussen kwamen de brommende vliegen steeds dichterbij.
Voorbij de bocht kwam de oplossing van het gezoem aangescheurd. Trialmotors,  woef, waf, ach jee, zaten we toch midden in het parcours van een wedstrijd.
Een van die mannen stopte, "faire attention, c'est dangereus", ofwel: "goed uitkijken, want het is wel gevaarlijk".
Nou dat was wat, het tempo was hiervoor al laag i.v.m. al die rijpe kersen, nu ging de vitesse nog weer lager, vanwege al die brommende motormannen.



Woef, ze hadden allemaal wel een big smile op hun gezicht, blijkbaar hadden ze de tijd van hun leven.
Ik vond het tien keer niets, ik moest nl. aan de lijn, woef, waf.

woensdag 1 juni 2011

faire de cours (ofwel boodschappen doen)

Momenteel is er maar weinig nieuws onder de zon. Zon?, we hebben helemaal geen zon. Het regent al 2 dagen hier op de berg. Woef, waf, nu moet ik wel blaffen, dat we het wel nodig hebben, want het gras knapt onder mijn voetzolen. Niet echt prettig.
En dan is het baasje ook nog elke keer weg om te knippen en te plakken bij de Ardechoise.
Maar vanmiddag had ze bedacht dat ik mee mocht om boodschappen te doen. Als zij de sleutels pakt, ben ik er altijd als de kippen bij, om mee te gaan. Autorijden vind ik het einde. En ik dacht, woef, waf, misschien mag ik in de supermarkt wel mee naar binnen, om wat lekkere dingen uit te zoeken.

Niks hoor, ik moest in de autoblijven. En toen ik thuis de boodschappen- krat aan een inspectie onderwierp, bleek er niets van mijn gading bij te zitten. Grote zak chips, die werkt het baasje altijd zo weg,


 rode bieten moet je rood van schie........, waf, woef, knoflook ga je van stinken, prei is te groen en ga zo maar door.
Woef, een eitje, dat vind ik wel lekker, misschien morgenvroeg?
Grrrrrr ik ga maar weer eens even buiten kijken, misschien is het inmiddels droog.