Flora

Vanmorgen weer eens gewandeld met mijn vriendin-netje Flora. En dan nemen we ook altijd de tijd om even bij te kletsen. Flora is met haar baasjes op vakantie geweest. Geen gewone vakantie, woef, waf, nee, ze zijn op honey-
moon geweest.


"Woef, hallo Flora, ik ben blij dat ik je weer zie, hoe was jullie honeymoon?"
"Hello Kyrah, thank je wel, het was very nice".
"Blaf me eens, wat is nu precies een honeymoon?"
"Waf, Kyrah, dat is een vacation, na de mariage". "Woef Flora, waren je baasjes niet getrouwd dan?".
"Oh no, zij hebben al die tijd in zonde geleefd". "Woef, dat is niet erg hoor Flora, dat is al heel lang, heel modern". "Maar waar zijn jullie nu precies naar toe geweest?" "Waf Kyrah, een very nice hotel in Oostenrijk". "Ik had mijn eigen poef, in the room, en er was een swimmingpool, en een very pretty bos om in te wandelen". "Woef, dat klinkt erg goed Flora, heb je ook lekker gegeten dan?"
"Waf, yes, hoe zeggen ze ook al weer, oh yes, wurst mit currysaus."
"That is well een beetje pittig Kyrah, ik geef de voorkeur aan de Franse botten, zit meer smaak aan".

"Woef Flora, dan heb ik een verrassing voor je, ik heb de rest van mijn bot voor je bewaart."
"Oh Kyrah, wat een surprise, thank you very much.".
"Graag gedaan Flora, als je uitgesabbelt bent, zullen we dan gaan wandelen?"

"Slurp, smak, smikkel, slurp, yeh Kyrah, we wil do  dat, maar even wachten okay?"
"Goed hoor Flora, neem rustig de tijd, geniet maar lekker van mijn botje!"

Terras

Woef, waf, de mussen vallen hier bij wijze van spreken van het dak. Het is al dagen om en nabij 40 graden. Dus heet.
Gelukkig gebruikt het baasje heel vaak het Z-woord en dan wordt er gezwommen.


Ik dus, het baasje komt niet verder dan natte voeten, grahahaha. Maar wat ik dus wilde blaffen.

Ondanks de hitte kwamen Patrick en Jean-Francois toch nog werken aan het terras. Woef, waf Chapeau, ofwel petje af. Ze hadden een hele grote tractor bij zich, dus eigenlijk was het een fluitje van een cent.

In een mum van tijd lagen de leggers op de muur en toen hadden ze het over broodjes. Woef, broodjes, zou het baasje broodjes ge-smeerd hebben? Grahaha, wat dom van mij, zo heten de stenen die ze tussen de leggers liggen

Vanmorgen kon ik in ieder geval de omgeving van grote hoogte bekijken. Woef, grahahah, ik voelde met net de lion-king. OeHHHHHHH.
Wat een goed idee dat terras, ik kan iedereen al van verre zien aankomen.

 Zo is het bewaken van het erf een koud kunstje.

Controle

Elke keer dan gebeurt hier wel wat, woef, woef, het is hier nooit saai. Patrick, Jean-Francois en Jacque zijn met ons terras aan het bouwen.
Dus af en toe moet ik even een oogje in het zeil houden of alles wel goed gaat.

Woef, Jaque had zelfs speciaal een oranje hemd aangetrokken, omdat hij naar le Neérlandais ging.
Dat is toch hartstikke tof, grahahaha.
Ik dacht eerst dat het een zwembad zou worden, waar ik 's ochtends zo in kon springen.

Waf, het is zwaar werk hoor, 35 graden in de zon en dan sjouwen met die zware stenen.
Af en toe loop ik mee voor de morele onder-
steuning.
Maar dan zoek ik gauw de schaduw weer op en kijk vanaf een afstandje toe.


Als het casco klaar is, (moeilijk woord hoor!), gaan ze oude stenen zoeken en dan een muur om de muur maken. Woef, dat begrijp ik niet hoor, want er staat toch al een muur.
Waf, woef, ik wacht maar af. Wordt dus vervolgd.

Muisjes

Woef, waf, vandaag was het hier feest. Anito heeft nl. een zusje gekregen. En daar horen natuurlijk beschuit met muisjes bij.
Anito had liever een broertje gehad. Woef, waf, flauwekul hoor. Meisjes zijn veel leuker.
ik weet zeker als hij wat ouder is, dat hij dan de meisjes ook gaat waarderen. Grahahaha.

Gelukkig heeft mama Caramel de bevalling goed doorstaan. Ze was gelijk weer op de been.
Ze was wel een beetje vals naar papa Billy. Die mocht helemaal niet in de buurt komen." Iaaaa, iaaaaa, opzouten, Billy, je bent nog een beetje te wild, met de kleine".
Arme Billy, woef, waf, wel gepresteerd maar niet geëerd. Grahahaa.

Het ezelinnetje is heel grappig, soms vallen de oortjes zo naar beneden. Woef, waf, had ik vroeger toen ik nog jong was, ook heel veel last van. Maar het is gelukkig helemaal goed gekomen.
Ze is nog naam-
loos, maar het moet wel een B beginnen. Baasje vond Bella wel mooi, maar ja, het zal wel een franse naam worden.

Zucht, hé hé, woef, waf, ik dacht dat het baasje het commando nooit zou geven.
Zo langzamer-
hand kwijl ik bijna op de grond.
Die muisjes zijn zo ontzettend smakelijk, vooral als ze roze zijn.
Smak, smik, slurrrrp heerlijk.
Volgend jaar misschien wel weer, woef, woef.

Badderen

Freule Lina en haar gevolg hebben ons inmiddels verlaten. Maar voordat ze vertrokken moest dat kleine ding nog even gebadderd worden. Dat ging niet zonder slag of stoot.

Woef, waf, gelukkig was ik in de buurt en toen was er helemaal niets aan de hand.
Even een likje hier, een likje daar en freule Lina ging heel gewillig badderen.




Baasje heeft nog een klein filmpje gemaakt, dus klik op onderstaande link en het badderen wordt nog plesanter!
Klik op deze link Badderen

IJSJES

Woef, waf, was de stilte net weer teruggekeerd op onze ferme, arriveert freule Lina Morsink met haar gevolg, papa Joost en mama Aafke. Ik heb mijn ogen uitgekeken zoveel koffers als ze bij zich had voor haar gaderobe. Beetje overdreven hoor, ik heb maar een jas en daar kan ik alle kanten mee uit.
Maar goed, wat wilde ik ook al weer blaffen? Oh ja, ze kan van die grappige geluidjes maken, ze houdt van lekker eten, maar wat er aan de achterkant uitkomt! Oef, wat een stank fans, niet te harden.

Over het algemeen kunnen we goed met elkaar overweg, maar als ze moe is, vindt ze mijn kusjes niet prettig. Begrijp ik niet hoor, want daarmee kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, toch! Vanmiddag hebben we echter heerlijk genoten van een ijsje. Het was haar eerste, nou dat was te zien. Gelukkig was het baasje in de buurt met haar filmcamera. Dus fans, mag ik jullie presenteren freule Lina Morsink!
Klik op deze link ijsjes

Bep en Toos

"Tok,tokk,toook, Toos slaap je al?" Tok,tok, wat denk je Bep, nu niet meer" . "Toook, ik kan niet slapen, ik maak me zorgen". "Zucht, oké Bep, ik ben nu toch wakker, wat is er aan de hand?".
"Zoals je weet Toos, tok,tok, gaat het nog steeds niet goed met het leggen van een ei, dus ik ben bang dat ik weer terug moet naar het grote kippenhok". "Je heb gehoord wat Kyrah blafte, we zijn leasekippen!"
"Oh Bep, ik denk dat het allemaal nog wel meevalt hoor, tok,tok, het baasje van Kyrah is heel aardig, die wisselt je zo maar niet in voor een andere. Volgens mij denkt ze niet commerciëel, tok, tok, tooook".
"Morgenvroeg, laat ik je gewoon flink bewegen, zodat het lijf wat losser wordt. Dus nu oogjes dicht en snaveltjes toe, tok, tok, ik wil slapen"'

"Tok, tok, ben je er klaar voor Bep, dan gaan we beginnen". "Rechter kippenbil hoog, één twée, linker kippenbil omhoog, rechter-
vleugeltje flink wapperen, goed zo Bep, tok, tok, nu het linker-
vleugeltje".


"Geweldig, klaar voor het strekken van de nek, tok, toook?"

"Tok, tok, ja Toos". "Oké, dat doen we met het omhoog hangen van de sla". "En strek, en rek, en links en rechts, en pik in de sla, slik door en pik in de sla, toook, tok, het gaat geweldig Bep".



"He, he, heeee, tok, ik ben helemaal buiten adem Toos".
"Heel goed, je zult zien, tok, tok, morgen leg jij een ei!"

Repas (diner)

Het was hier gisteren een drukte van belang. Allereerst rende het baasje als een kip zonder kop door het huis. Pannen en potten werden op het fornuis gesmeten. De garage werd weer eens ingericht als restaurant en vervolgens stegen er allerlei lekkere geurtjes uit de keuken naar buiten. Ik stond weer eens aan de zijlijn te kwijlen. Er werd gekookt ja, maar niet voor mij. Maar goed, ik had immers ook al geblaft dat ik misschien wel vegetariër zou gaan worden, woef, slik, kwijl.

Om stipt 12.00 uur kwamen de gasten binnen-druppelen (het diner is heilig voor de Fransen).
Waarachtig, het bleken de Ardechoise-collega's van het baasje te zijn.



Allemaal hele aardige mensen hoor, ik kreeg ook elke keer een aai over mijn kop. Toen Michel mij echter een kippenbotje wilde geven, greep het baasje in. Woef, waf, dat vond ik wel heel erg flauw hoor. De grootste grappenmaker was Miquel, die tapte de ene mop naar de andere. Maar volgens mij begreep het baasje ze niet allemaal hoor graahaaha.

Blijkbaar is hij een grote fan van de overleden filmheld John Wayne, want hij was uitgedost als een echte cowboy. Omdat er geen paard voor handen was, heeft het baasje hem maar op de foto gezet met Anito,


Woef, waf wel met hoed natuurlijk, arme Anito, hij werd echt door het hele gezelschap uitgelachen.
Beetje flauw hoor. Gelukkig vonden ze hem ook heel erg schattig. Anito dan.

Vervolgens wilde het hele gezelschap met mij op de foto, de belle van de dag, grahahaha, dat deed ik natuurlijk zonder probleem. Woef, waf. Voor ik brokje doe ik alles!

Velorail

Hier in de buurt hebben ze een nieuwe attractie, een fiets op het spoor. En dat fans willen we jullie niet onthouden.
Dus klik op onderstaande link en fiets met ons mee

http://www.youtube.com/watch?v=DhTU0SG_j48

Biefstuk

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik geblaft heb met de mademoiselles. Dus ik was blij dat het baasje eindelijk weer eens richting Ferme Thè wandelde.

 De eerste die ik tegenkom is Fleur. "Woef, waf Fleur, leuk je te zien, hoe gaat het met jullie?"
"Kyrah mon ami, wat ben je gegroeid. Er is een long temps passé, sinds wij met elkaar geloeid hebben". "Je bent trés belle geworden."


"Ik voel mijn wangen kleuren van trots, trés belle, sjonge, sjonge".
"Woef, maar hoe is het hier?" "Loei, Kyrah mon dieu, ier is eel veel ver-anderd!" (Ze kan nog steeds de H niet loeien, grahahah).
"Woef, wat is er gebeurd dan?" Tot mijn schrik zie ik grote waterlanders in haar ogen verschijnen.
"Oh, Kyrah, wij zijn allemaal trés triste. Claude eeft onze beroemde yoghurt vendu (verkocht), loei, loei." "Woef, het is niet waar Fleur, die yoghurt met al die lekkere smaakjes, wat vreselijk".
"Oui, maar het ergste is, dat er elke maand mademoiselles disparu (verdwijnen)". Loei, loeeeeeeei". "Aujourdhui (vandaag) ebben ze Marquerite opgehaald. En ze begint opnieuw hartverscheurend te loeien. "Loei, snik, wij ebben geoord dat ze biefstuk van haar gaan maken, loei, loeeeeeiiii!".

Uit mijn ooghoeken zie ik opeens een aantal mademoi-
selles de weg oversteken. Al mijn oude vrien- dinnen, Yvette, Claudette, Mimette, Lizette, Paulette, die zijn er gelukkig nog.



"Woef, waf, maar wat gaan jullie nu doen Fleur, ik kan me niet voorstellen dat Claude zo diep gezonken is"
"Oh Kyrah, ce n'est pas Claude, et is zijn zoon, Louis, Claude is en retraite (met pensioen)". "Louis eeft de ferme overgenomen, loei, loei".

"Mijn vriendinnen en ik ebben besloten om te proberen Marquerite te redden, loei, loei". "En anders gaan we au regime (afslanken), dan zijn we te mager voor de biefstuk, loei, loei".



Ik ben met stomheid geslagen, op zijn tijd houd ik ook van een lekker stukje vlees. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat daarvoor de mademoiselles opgeofferd worden.
Woef, misschien moet ik toch maar vegetariër worden. "Succes Fleur" en stilletjes loop ik achter het baasje aan.

Chapeau!

Het is maar druk bij ons op het erf met al die dieren. Waf, woef, baasje loopt nl. van hot naar haar. Maar onder ons geblaft en gezwegen, volgens mij vindt ze het wel leuk hoor.
Ik heb soms zo mijn bedenkingen, want al die gedeelde aandacht, ik vind het maar niks hoor!
Gisteren was Anito aan de beurt voor wat extra aandacht. (Ik vind het soms een sulletje hoor) Dit keer lagen we echter allemaal slap van de lach.
Zelfs Bep en Toos zaten te tokken van de lach. Ik dacht: "die vallen nog van hun stok".
Nu zijn jullie natuurlijk allemaal nieuwsgierig, waarom wij zo moesten lachen!



Baasje was al heel lang op zoek naar een geschikte hoed (chapeau dus). Vorige week met de tantes Gerda en Maria nog gekeken op de markt in Lamastre, maar die waren blijkbaar te duur. Ik had al zoiets van: "waarom wil ze toch een hoed, de hele kapstok hangt bezaaid met petten, maar misschien voor de afwisseling, waf, woef.
Enfin, afwachten dus.
Gisteren kwam de aap uit de mouw (geen echte aap hoor). Ze had blijkbaar een oude hoed opgeduikeld, gaten ingeknipt en toen ging het richting wei. Toen ging er bij mij een lichtje branden. Natuurlijk Anito, die elke keer vliegen om zijn ogen heeft vliegen.

De tantes en ik op een holletje achter het baasje aan. Pauvre Anito. Baasje pakte zijn kop beet, duwde de oren door de gaten en voila, Anito was voor-
zien van een chapeau.

Ia,iaaaaa, iaaaaa, wat denk je Kyrah, ca va?
Woef, waf, grahahahahah, je ziet er geweldig uit Anito, je kunt zo meedoen met de verkiezing monsieur Chapeau.
Oui?, iaiaaaaa, non dat geloof ik niet. J'aime naturel, pas de poespas.
Grahahaha, woef, maar je wilde toch een oplossing tegen de vliegen?
Ah oui, les mouches, dat is misschien een bonne idee. Iaa,iaaa, maar het kriebelt een peu, en dat je n'aime pas.
Woef, misschien moet het baasje een hoed voor je kopen met een grotere rand, waar je kurken aan kunt hangen.
Iaaaa, oui, gewoon wat meer vin drinken, dan komen de kurken wel, n'est pas?

Woef, waf, Anito was echt heel braaf hoor, hij bleef stokstijf staan met de chapeau op zijn kop.
Ik was er al lang tussenuit geknepen grahahahah.
Gelukkig voor hem gaat het baasje op zoek naar een grotere, dus wordt vervolgd woef.