Raar!!!!!!!

Baasje en ik liepen weer eens onze favoriete wandeling, nl. door het bos achter onze maison. Dat gaat heel stijl omlaag, stijl omhoog, stijl omlaag, afijn jullie snappen het wel, je kuiten gaan er zeer van doen.
Komen we naar verloop van tijd op het plateau van Longchamps, staat daar toch een heel vreemd beest.

"Bonjour", blafte ik: "hoe heet jij?" Het vreemde beest keek mij heel hooghartig aan, spuugde vervolgens in mijn richting (nou zeg!) en blaatte:" Je suis Casimir en ik kom uit een heel ver land!"

"Woef, waf", blafte ik;" waar kom je vandaan dan? en waarom moest je naar mij spugen?, dat vind ik helegaar niet leuk hoor!"

"Nou weet je, ik ben het zat dat iedereen mij aankijkt alsof ik hier niet thuis hoor".

"Woef, waf, maar ik heb ook nog nooit zo iemand als jij gezien hoor, dus sorry".



"Oké excuses aanvaard, ik kom uit Peru, een land hier heeeeeel ver vandaan". "Sommige mensen zijn gek van mijn haar, daar kunnen ze nl. truien van breien".

"Woef, waf, joh, daar heb ik nog nooit van gehoord, als het baasje mij kamt, komt er ook heeeeeeel veel haar vrij. Kunnen ze daar ook een trui van breien?"

"Oh non, pas du tout, helemaal niet, mijn haar is très speciaal".


 "Woef, wat jammer, hoewel, ik ben niet zo van het kammen hoor". "Ik haat het grrrrr".
"Oh, maar jouw haar is veel te gewoontjes, mijn haar is zacht als zijde".

Jsonge, wat een verbeelding heeft die lama, mijn haar te gewoontjes, het is wel waterdicht hoor, woef, waf.

Afscheid Bep en Toos

"Woef, waf, dames, zijn jullie er klaar voor?" "Vandaag zit jullie vakantie er helaas weer op en moeten jullie afscheid nemen van jullie chambre 'd hote ".

"Tok, tok, tok, wij willen niet weg Kyrah". "Bep en ik vinden het hier veel te gezellig, wij zijn al helemaal ingeburgerd". "Tok, zeg dat wel Toos, en weet je Kyrah, hier hebben we onze eigen slaapkamer". "Op St. Gris slapen we met wel 100 andere meisjes in een grote slaapzaal".
"Tok, toooook, toooooook, ik moet er van huilen Toos, en Kyrah, ik ga jou ook verschrikkelijk missen".

"Woef, waf, tuttebelletjes, alles komt goed hoor, maar ik ga jullie ook missen." "Ik heb genoten van onze ochtendgesprekjes". "Maar als ik jullie was zou ik nog beter mijn best doen met het eieren leggen, want dat was ver onder de maat hoor!", anders belanden jullie nog in de pan, oeps, sorry foutje". "Waf, waf, ik zie dat het baasje eraan komt, jullie worden met de auto gebracht, wat een luxe, geniet er maar van".

"Tok, tok, tok, oh Bep, kijk eens, al onze oude vriendinnen, misschien is het toch zo gek nog niet om weer terug te zijn". "Oh, ik zie Daatje, hoeeeeee Daatje, ik ben het Bep, hoeeeeeee".

"Tok, tok, tok, die Bep, zo huilt ze tranen met tuiten en dan doet ze net alsof ze nooit is weggeweest, nou laat ik ook maar dapper zijn". "Misschien mogen we volgend jaar wel weer naar onze chambre 'd hote, tok, tok."

Grote stad

Zo vlak voor ons vertrek naar Nederland vindt het baasje altijd dat ik weer moet wennen aan de geluiden van de grote stad. Dus hup in de auto (vind ik hartstikke gaaf) en op naar Tournon. Nog steeds mooi weer, maar niet te warm en dan is zo'n uitstapje naar de grote stad echt geen straf. Er is namelijk van alles te zien, maar vooral te ruiken.
Woef, waf, in alle hoeken en gaten wordt mijn neus geprikkeld door lekkere luchtjes. Helaas is mijn baasje niet gezegend met een goede neus voor al die spannende luchtjes en moet ik elke keer au pied, ofwel aan de voet, grrrrrrr.

Tournon en Tain 'd Hermitage worden o.a. verbonden met een voetgangersbrug. Woef, waf, omdat dat ding af en toe wiebelt dacht het baasje dat ik die misschien wel eng zou vinden. Nou fans, helegaar niet hoor. Zelfs afliggen op dat ding was geen probleem. Ik vond het zelfs wel leuk, want al die Franse passanten waren vol bewondering voor mijn ranke gestalte.

Blijkbaar vond het baasje al die dressage, maar een vermoeiende bezigheid, want ze moest zo nodig een thè au citron drinken in het cafè du Sports.
Zucht, in plaats dat ze iets zoekt wat ik ook leuk vind, b.v. een terras met hondenuitloop, zitten we daar aan zo'n saaie boulevard.
Ik loop momenteel toch een beetje met mijn ziel onder de poot, want mijn vriendjes Havar en Shadow en ook hun baasjes zijn weer vertrokken naar Nederland.
Akelig stil hoor, geen spannende ravotpartijen meer, vechten om mijn lekkere bot, maar vooral geen pens meer. Grrrrr.
Tante Dianne had nl. een hele doos pens uit Nederland meegebracht, smullen joh.

Woef, waf, misschien moet ik Havar en Shadow maar eens een brief schrijven als we zo weer thuis zijn. Zij hebben namelijk elke dag pens op het menu. Misschien mag ik een keer bij hun komen eten, grahahah.

Kom op baas, heb je die thee nog niet op, ik wil naar huis.

L'Ambic

Woef, waf, jaarlijks staat bij ons in het dorp rond deze tijd een mobiele drankstookplaats. Dus onze gasten wilden wel eens weten wat dat was. Dus het hele koor toog in optocht naar het dorp. En een gezellige boel dat het was. En lekker ruiken, woef, bij al die baasjes zag ik het water in de mond lopen en de kwijl aan de lippen hangen. Ik had dat al eens eerder meegemaakt, dus ik vreesde voor de gevolgen.
Want er moest natuurlijk geproefd worden.

"Woef Kyrah, wat is dat toch voor een spul?", blafte Havar. "Waf, waf, ja wat ruik ik toch?", blafte ook Shadow. "Grrrrrr. jongens, maak je borst maar nat." "Onze baasjes hebben zojuist de lippen gezet aan een glaasje alcohol, waar 55% in zit". "Woef, het is niet waar, maar wie loopt er straks met ons terug dan", blafte Havar. "Waf, waf, ja Kyrah", blafte Shadow,;" wie gaat dat doen, want onze baasjes zijn straks natuurlijk stomdronken".
"Woef, waf, geen nood jongens, ik weet de weg". "We nemen ze gewoon op sleeptouw, dat komt wel goed".
Nou fans, het was maar goed dat de plaatselijke bevolking aan de casse-crout (middageten) zat, want ik schaamde me dood. Dat ging van holadijee, yoehoe, de berg op.
De jongens en ik, hadden onze poten vol om het spul naar huis te brengen. Het had èèn voordeel, toen ze eenmaal op bed lagen, hadden wij het huis voor onszelf grahahahaha.

Als jullie nieuwsgierig zijn wat nu precies een L'Ambic is? Baasje had nog net voor de alcoholtest een filmpje gemaakt, dus klik onderstaande link maar aan.

L'Ambic

Gearriveerd!

Waf, woef, eindelijk dan. Ik weet niet of jullie in mijn gastenboek gelezen hebben, dat er eindelijk visite voor mij uit Nederland zou komen.

Dus gisteren de hele dag op de uitkijk gezeten of ik de auto van ome Henk en tante Dianne al zag aankomen.
Dat zijn nl. de baasjes van Havar en Shadow, 2 stoere reuen. Mannen naar mijn hart.
Eindelijk, woef, woef, daar kwamen ze aangescheurd. Maar ik zie nog een verrassing, ome Albert, een van mijn peetooms is ook meegekomen.

Woef, waf, dat wordt dikke pret. Na een stormachtige begroeting en vele lebbers, zakten die gosers als een plumpudding in. "Waf Havar, kom ga je mee onze jardin verkennen?" "Woef Kyrah, opzouten, ik moet even een middagdutje doen." "Ik ben helemaal gammel van die lange reis". "Tsjonge, daar zit ook weinig muziek in." "Havar kom dan, even rennen is juist goed na zo'n lange zit". Grrrrrrr, Kyrah wat heb ik nu net tegen je geblaft?"
"Woef, waf, okè, ik heb de boodschap begrepen, ik ga wel kijken bij Shadow".

"Waf, Shadow, wil je met spelen?" "Ga je even met mij naar de kipjes kijken?" Die zijn heel leuk, die heten Bep en Toos".
Shadow doet zijn lodderige ogen open en blaft:" Kyrah ik heb geeeeeen zinnnnnnnnnn".



 Ik wil even dutten".
"Maar het is hier echt heel leuk hoor, wij hebben ook een echte ezel, Anito, daar wil je vast wel mee kennis maken!"
"Alle honden, wat een saaie boel, ik dacht toch echt dat het ferme jongens, stoere knapen waren".
Gelukkig waren ze vanochtend na een goede nachtrust, een uitgebreide borstelbeurt van ome Albert dan toch eindelijk bereid om samen met mij de boel te verkennen.
Kan het toch nog een dolle boel worden deze week, grahahaha.

Op pad

Zo fans, eindelijk is het hier wat afgekoeld. Je hoort ons niet klagen hoor, maar pffffffft elke dag 35 graden en dan ook nog naar de hondenschool voor bijles is geen pretje hoor.
Zet het baasje de auto op ons oprit, komen er opeens 2 jachthondjes aanlopen. Zonder halsband of paspoort. Woef, waf baasje volgens mij zijn dat Charlene en Thino.
Baasje kijken, nog eens kijken,:" Je hebt gelijk Kyrah, dat zijn de jonge hondjes van Guy van La Garenne". "Maar dat is gevaarlijk".

Baasje kreeg het onzalige idee om die twee naar hun huis te brengen. Dus ik uit de auto, "Kyrah gaat oppassen". Woef, ja hoor baasje, ik ga wel oppassen.

Maar grahahah, dat bleek dus niet te werken. Niemand thuis en een gat in de hondenren.
Dus weer naar Miallier en bij ons in de garage, het kan verkeren.
Tijd voor een serieuze blaf.

"Waf, Charlene, wat heb je je toch in de kop ge-haald, om met Thino op pad te gaan. Jullie zijn toch nog veel te jong om alleen rond te zwerven".
"Woef, waf Kyrah, ik ben al 8 maanden hoor en ik wilde heel graag Thino laten zien waar ik de vorige week met baasje Guy heb gejaagd".

"Waf, waf Kyrah blafte Thino, niet boos zijn hoor, ik wilde heel graag ook achter een lapin aanrennen.
"Woef, maar je bent nog maar 4 maanden". Stel je voor dat een boze monsieur jullie had meegeno-men." "In China maken ze chop chop van jullie!"

"Woef, echt waar, blafte Thino". "Waf, Kyrah blaft een grapje hoor", blafte Charlene.
"Grrrrrr om dooie donder niet, dat is hartstikke serieus, wees maar blij dat het baasje jullie tijdelijk asiel heeft gegeven".



"Woef, hoelang moeten we hier blijven dan?" "Waf, waf, ik heb gehoord dat Guy jullie na zijn travaille op komt halen".
"Waf, waf Kyrah", blafte Thino;" leuk, kan ik met je spelen".
"Woef, ik dacht het niet, ik ben afgepeigerd van de ecole de canine , ik ga lekker pitten".

"Nou fans, dat werd niet echt een ongestoord dutje, blijkbaar moesten ze ook nog oefenen voor het plaatselijke koor". "Dus, ik was blij dat ze voor mijn diner opgehaald werden, rust in de tent, woef, waf!"