Visite

Woef fans, ja jullie zien het goed. Dat zijn toch echt Molly en Flora samen met mij op de foto. Flora wilde mij zo graag terug zien, dat haar baasjes Barry en Molly tijdens hun terugreis uit Engeland, via een omweg bij ons zijn neergestreken.
Waf, waf, dat was een geweldig weerzien.  Flora was helemaal door het dolle heen. Ik ook hoor.


Natuurlijk moest er toen gewandeld worden. Baasje en ik vonden de wandeling over de essen van Delden een perfect idee. "Waf, woef Kyrah, I like it very much." "Je bent een lucky girl dat je in zo'n mooie omgeving woont." "Woef Flora, word je nooit moe van al dat reizen?" "Oh no Kyrah, ik zie heel much van Europa, ik kan zelfs al een beetje Duits blaffen". "Waf, dat kan ich auch, ich bin in Deutsland geboren". "Woef Kyrah, dan ben je just like me een international dog".

"Woef, Flora, baasje heeft een verrassing voor jullie geregeld, we gaan samen een uurtje naar mijn school!"
"Waf Kyrah, that is very nice." "Ik ben heel erg nieuwsgierig naar jouw school." "Als het maar niet te difficult is".
 Anita van het hondentraining Center Twente, had een heel mooi parcours voor ons uitgedacht.
Over de schutting, door de tunnel, het straatje, de wip-wap, kattenloop, het hield maar niet op.
En Flora kon er maar niet genoeg van krijgen.
Molly vond het ook prachtig, dat kon ik wel zien.
En Barry zat op de eerste rij ook te genieten van de prestaties van Flora.

 

"Waf, woef Flora, wat vond je van al die oefeningen?" "Oh Kyrah, very, very nice". "Maar de tunnel vond ik wel een beetje eng". "Very dark en very long."  "Woef, nou ik vond dat je het erg goed gedaan hebt." "Kun je in Frankrijk blaffen, dat je samen met mij naar school bent geweest, woef."                                                      

                                      

Mooi!

Rinus!

Woef, fans, vandaag zag ik mijn grote vriend Rintje weer terug. Dat is me toch een stoere reu geworden. Al mijn zintuigen reageerden op hem. Wat een knappe gozer zeg.

Zijn baasje noemt hem tegenwoordig dan ook Rinus, omdat hij er zo imposant uitziet. Waf, woef, ik moest er wel even aan wennen hoor, dat al zijn babyvet verdwenen is. Maar goed, gelukkig loopt hij nog niet naast zijn poten, dus was het gewoon weer:

 "Waf, Kyrah, super dat je weer terug bent." "Ik heb je vreselijk gemist hoor, want Tip en Wammes (zijn huisge-
noten!) willen nooit een spelletje met me doen grrrrr". "Dus wat zullen we eens doen, heb je zin om te badderen in een modder-
poel?"

"Woef, dat was niet tegen dovemansoren geblaft, dus wij allebei met een snoekduik de modderpoel in". "Gelukkig zijn onze baasjes heel sportief, dus kregen wij niet te horen,



dat we als de wiedeweerga uit die rotzooi moesten komen grhahaha".
"Daarna was het achter elkaar aan rennen, verstoppertje spelen, in elkaars poten bijten, heerlijk, het voelde weer als vanouds". "Gelukkig ben ik nog steeds de baas, ook al is hij groter en sterker".

"Woef, Kyrah, volgende week weer?" "Waf, Rintje, oeps Rinus, zeker en vast, volgende week weer."

Vertrek

Vandaag moesten er weer eens knopen gelopen worden.
Woef, waf, we kwamen terecht in een heel klein gehuchtje Stokkum genaamd. Na wat oponthoud door een vuilniswagen die ons de weg versperde, konden we eindelijk op pad. Het was echt een heel klein gehuchtje, het baasje en buurvrouw Ria telden maar 8 kinderen op de openbare basisschool. Woef, misschien moeten de mama's en de papa's daar eens meer oefenen. Maar de winter komt eraan, misschien helpt dat, grahahaah.

 De route verliep niet helemaal vlekkeloos, een routewijzer lag op de grond waar-
door we minder kilometers gelo-
pen hebben. En tot overmaat van ramp, waf, woef, bleven de Nordic-
stokken van buurvrouw Ria  hangen tussen de klinkers.


Ik was dus blij toen we eindelijk bij de Schipbeek arriveerden. Lekker zacht gras onder mijn welgevormde voetjes.
Maar het was daar verre van rustig. Een gegak, gegiegel, gekrijs niet normaal meer.
Dus wij allemaal kijken waar dat toch vandaan kwam.

Woef, waf, bleek dat toch uit de lucht te komen. Was er net een groep wilde ganzen gestart vanaf het naburige weiland. Een geweldig gezicht, ze hadden echter wel even moeite om de V te vinden.
Ik heb ze vol verlangen nagestaard. Die gaan toch maar mooi naar het zuiden, naar de warmte. Maar aan de andere kant, ik heb mijn zomerjas inmiddels vervangen voor het winterbontje. Dus laat ik toch maar hier blijven, want anders ga ik zo transpireren woef, waf.

Spelletjes

Bij ons op het erf is het altijd erg levendig. Geregeld hangt er iemand over het hek om even met buurman Bennie een praatje over de "peerden" te maken of een kopje koffie te komen drinken bij buurvrouw Ria.
Ik kijk dan altijd even om de hoek, of het wel goed volk is. Ik ben immers een waakhond!
Vandaag hoorde ik een bekende auto. Martine met Max en Tess kwamen even een kijkje bij opa en oma nemen. Ik kende het kleine grut bijna niet terug, die waren wel 10 cm. gegroeid tijdens mijn afwezigheid. Maar blijkbaar waren ze ook niet meer bang voor mij, want ze kwamen gelijk naar mij toe gerend.

"Ha Kyrah", zegt Max; "heb je zin om met ons te spelen?" "Ja kijk Kyrah", zegt Tess; "ik heb hele leuke spelletjes uit je speelgoeddoos gehaald".
"Woef, waf, natuurlijk heb ik zin om met jullie te spelen".
"Ik wil graag met de groen bal".

"Weet je Kyrah", zegt Max:" die bal is niet helemaal groen hoor, er zitten gekleurde stipjes op".
"Waf, Max niet zo zeuren, voor mij is die bal gewoon groen en daar wil ik graag mee spelen".
"Max, geef mij de bal, dan gooi ik wel", zegt Tess.

"Woef, waf, vervolgens krijg je dan een discussie en tranen wie er gooien mag en heb ik zoiets van, kom op dreumesen, gaan we nu nog spelen of niet".
"Waf, gelukkig ben ik dan heel wijs en laat ze om de beurt gooien".

"Kyrah, opletten ik ga gooien", zegt Max. "Een, twee, drie, daar komt ie".
"Waf, woef, al mijn zintuigen staan op scherp en bij drie doe ik een sprong en heb ik mijn lievelingsbal klemvast tussen de tanden".



"Waauw, Kyrah, wat goed gevangen, je bent een echte superhond", zegt Max.
"Goed hoor", zegt Tess; "ik vind je de allerknapste hond van de hele wereld".
"Waf, Woef, ik bedoel maar, bij ons op het erf is het altijd spannend!"

Bonne retour

Alsof het niets is, zo zit ik in la douce France en de volgende dag loop ik alweer te struinen met het baasje en buurvrouw Ria op de Deldense essen.
Iedereen weer hartstikke blij om ons terug te zien. Ze vonden dat ik zo groot geworden was. Het babyspek was blijkbaar verdwenen. Babyspek, dat vond ik maar raar hoor, waf, woef. Ik ben gewoon volwassen geworden, nou ja, uiterlijk dan. Volgens het baasje schort het nog wel een beetje aan het "luuster'n".
Zucht, dus zal ik ook wel weer naar school moeten. Maar goed, nog even bijkomen van de lange reis en lekker bijkletsen met al onze oude bekenden, woef, waf of niet dan!

Afscheid Flora

Al dat afscheid nemen, ik vind het maar niks. Maar Flora was ook not amused. "I will miss you Kyrah, ik vind het not very nice dat je weer naar Nederland gaat."
"Woef, Flora, ik eigenlijk ook niet." "Maar weet je, ik wil ook graag Rintje weer zien".
"Waf, oh yes Kyrah, je vriend Rintje, misschien kan ik hem ook een keer ontmoeten". "Volgens my is he een very nice dog."
"Woef, waf, ja zeker, hij is mijn allerbeste vriend." Dus ik zou het heel leuk vinden Flora als je bij ons op visite komt, je kijkt gewoon je baasjes Molly en Barry heel lief aan, dan gaan ze misschien wel overstag." "Ze houden immers van reizen en ons dorp is heel mooi".
"Waf, Kyrah I will do dat, lijkt me hartstikke gaaf".
"Woef, waf Flora, dan is het nu tijd om goodbye te blaffen". "Waf, bye Kyrah, see you hopelijk very gauw".