Ezels en nog meer ezels

Vanmorgen een hoop consternatie (woef moeilijk woord), maar de postkoets reed voor en wie zat daar in? Onze kleine schreeuwlelijk ofwel ANITO. Dus waf, waf, ik moet mijn aandacht van het baasje nu delen met niet alleen Bep en Toos, maar ook met een ezel!
Allemaal bij ons op vakantie. Woef, ik bedoel maar. Toen dacht ik dus met het baasje een dagje uit te gaan, alleen. Niks, niets hoor. Kom ik van de ene ezel bij bij een hele commune van ezels. Grrrrrr.
Maar ik zou zo blaffen, klik op onderstaande link en kijk zelf.

Ezels en nog meer ezels

Mascotte

Woef, vandaag was de grote dag. Mascotte van de Ardechoise. Ik kreeg een prachtige regenboogtrui aan. Met de officiële kleuren van de Ardeche, geel en paars. Waf, ik moest natuurlijk wel aan het werk in dat mooie kloffie.

Omdat ik bang was dat mijn maillot (zo heet dat in het Frans) vies zou worden, ben ik het atelier maar eens gaan inspecteren. Woef, wat hier nu opstaat? Attention dat begrijp ik nog, maar de rest?
Kijken of ik een ander klusje kan vinden.
"Waf, waf, Jocelyn, ik kom al".

Woef, dit vind ik leuker. Reclame maken voor de vrijwilligers van de Ardechoise. Ik kom volgende week weer hoor!

Diner

Zondag heb ik, woef, waf, gewandeld met tante Henny en het baasje. Mooie wandeling, maar wel zwaar. Ik moest namelijk tussendoor takken versjouwen.

Woef, waf, blaf nu zelf, hier heb ik toch goed mijn best gedaan. Maar tante Henny had ons een etentje beloofd, dus dat had ik er wel voor over.

Dat etentje vond plaats, waf, waf in heel gezellig restaurant in Preaux. Gelijk bij binnenkomst had ik zoiets van, mmmmmm, het ruikt hier heerlijk, dat gaat, woef, woef, helemaal goed komen.
Nou fans, niet dus.



Mijn roze bakje werd tevoorschijn gehaald en gevuld met enkele brokjes (ik kon ze tellen!) en de serveerster schonk mij een grote bak water in.

Baasje deed zich vervolgens tegoed aan een salade met heerlijke ham. Woef en tante Henny deed er nog een schepje bovenop met huis-gemaakte paté. Maar daar bleef het niet bij, nee hoor. Grrrrrrr. Nee hoor, de entré werd gevolgd door gevulde parelhoen. Nog meer kwijlen dus.
Als klap op de vuurpijl arriveerde het toetje. Nou daar zou ik ook geen nee tegen geblaft hebben. Allemaal lekkere zoete dingen. Woef, waf, dat was dus mijn diner. 2 uur onder tafel liggen, keurig gedragen en alleen een schouderklopje als beloning. Ik ga nooit meer mee uit dineren, woef, waf.

Natte poten

Woef, waf, regen, regen, regen, niks niet zonneschijn en dan zoekt het baasje ook nog weer eens een weggetje, waar je je poten niet droog kunt houden. Zucht, wat een gedoe.

Nou baas, waar blijf je nu? Bang voor natte poten hé. Net goed, eigen schuld, dikke bult, waf, waf.
En dan dat talmen van haar, daar wordt ik zo moe van hé. Niet gewoon doorlopen, nee elke keer moet er gekeken worden (en dus gestopt) naar weer een vergezicht of bloemetjes,  bijtjes, woef, woef. Of zou ze gewoon buiten adem zijn van weer een klimmetje, graahhahh.
Even polshoogte nemen. "Baasje kom je nu eindelijk?"

"Verdikkemie Kyrah, ga je met je grote poten op de bosviooltjes staan, die wilde ik net op de gevoelige plaat vastleggen".  "Woef, sorry baas, ik ga al". "Ik dacht dat we aan het wandelen waren."

"Het moet geblaft worden, ze zijn wel mooi hoor, die bosviooltjes, maar onze wandeling schiet zo niet echt op, woef, waf".

Werken

Waf, kijk, het baasje pakt mijn roze kussen, mijn roze waterbakje. Brokjes, en andere lekkere dingen. Yep, ik mag mee naar de Ardechoise. Vandaag is het nl. dinsdag, en dan moet het baasje aan het werk. Heel hard werken, grahahah. En ik moet dan een oogje in het zeil houden.

Woef, gezellig boel hier hoor. Allemaal aardige Fransozen, elke keer wordt ik geaaid, tussen de oren, op mijn buik. Niks mis mee. Woef, even mijn oren spitzen, volgens mij hebben ze het over mij. En ik versta inmiddels een aardig blafje Frans.
...................., woef, volgens mij willen ze mij als mascotte van de werk-
plaats, maar moet er eerst gestemd worden. Dat lijkt me wel wat, mascotte, wat een eer zeg.

Baasje komt mij het verheugende nieuws mededelen. Na een maaltijd van een grote aard-
appel met een jus van spekjes en uien (door het baasje bedacht),



zijn ze unaniem van mening dat ik wel als mascotte van de werkplaatsequipe kan fungeren. Hoera, woef, ik weet niet wat het gaat opleveren. Maar fans, wat een eer zeg, grahahhah.

Vogelverschrikkers

Woef, kijk eens, allemaal blikken op een stok. Wat een herrie zeg. Het lijkt wel een blikken orkest. Baasje zegt dat het helpt om de vogels te verjagen.
Waf, waf, wat een fantasie zeg.

Maar een eindje verder kwam ik een andere vogelverschrikker tegen.
Waf, die moest het in zijn eentje doen.
Plastic flessen en een oude lap aan een stok. Wapperen in de wind. Een stuk rustiger, dat wel.
Maar ik weet het niet, zou dat allemaal wel helpen, woef, waf?
Geef mij maar een vogelverschrikker met een stro-
hoed, ik zal eens gaan over-
leggen met het baasje. Woef, woef.

Geheimzinnig!

Woef, waf, baasje kom gauw,  kijk eens wat ik heb ontdekt. Een hele geheimzinnige put.
Tsjonge, die heeft helemaal geen haast, laat ik maar eens vast polshoogte nemen.

Waf, ik heb wel eens gehoord dat je een wens mag doen bij zo'n put. Maar eerst even horen of er ook een echo inzit.
" Hoe heet de de burgemeester van Wezel?  ............ezel, ezel, ezel.

Ja hoor, de echo zit er in, maar dan is het ook een echte wensput.
Waf, woef, ik weet ook al wat ik ga wensen. Nu zijn jullie natuurlijk allemaal heel nieuwsgierig.
Woef, woef, maar dat ga ik jullie lekker niet aan de neus hangen.

On track op z'n Frans

Woef,waf, normaal gaan baasje en ik op maandag in Nederland met buurvrouw Ria op stap. Maar ja, wij zitten in la douce France en zij in het koude kikkerlandje. Niet getreurd, dan maar met z'n tweeën op stap.

In het begin is het altijd een beetje wennen, heuvel op, heuvel af. Gelukkig hou ik van ruig terrein, maar na een uur was het echter wel fijn om mijn welgevormde voetjes even iets rust te geven.


Dus woef, waf, onder het mom van zogenaamd genieten van het mooie uitzicht, liet ik het baasje even stoppen.
Hoor ik toch opeens een lawaai, niet normaal zeg. Waf, als jullie het baasje en ik toch zagen springen, nou zeg, we hadden ons zo kunnen kwalificeren voor de Olympische Spelen in Londen.

Woef, komt er toch een hele kudde paarden aan galopperen. Daar schrokken het baasje en ik wel een ietsiepietsie van. Eenmaal van de schrik bekomen,



dacht ik even een blafje te kunnen maken met een mooie witte schimmel (leek wel een beetje op Marigold).

Waf, mooi niet, komt er toch een groot bruin"peerd"aan gegaloppeerd, dat ik dacht;" wegwezen hier".
Baasje natuurlijk in alle staten, waf, woef.



Ik heb net gedaan alsof ik het "peerd" gewoon een beetje wilde jennen. Grahahah.

Bep en Toos

Tok, tok, tok, toooook. "Woef, wat hoor ik, dat is een bekend geluid. Joepie, volgens mij zijn Bep en Toos weer terug. Gauw even polshoogte nemen.

"Woef, woef, bonjour Bep en Toos, ca va? (ze zijn natuurlijk wel Frans hé)"
"Tok, tok, bonjour Kyrah, ca va bien. Wij zijn erg blij weer terug te zijn in onze vakantievilla".
"Wij zijn nog een beetje van slag.

"Woef, ik zie het, de eitjes buiten het hok leggen is natuurlijk niet helemaal comme il faut".
"Bep maar wat is er toch met jou gebeurt?, ik ken je helemaal niet meer terug".



 "Woef, volgens mij was je toch vorig jaar zwart, of niet?"

"Tok, tok, zie je wel Bep, dat Kyrah het wel ziet".
"Iedereen vond mij .eel knap. Dus toen is Marie-Claude met mij naar een model-
lenbureau voor kippen gegaan tok, tok".


"En weetje Kyrah, ik mocht model staan voor een tekenfilmpje voor pasen, maar ja, tok, tok toen hebben ze wel een kleurspoeling door mijn veren gedaan, tok, tok".
"Toos is .artstikke jaloers op mijn grijze vlekjes".

"Woef, nou ik weet het niet hoor, ik kan jullie nu erg moeilijk uit elkaar houden, waf, waf."
"Maar heb je echt model gestaan voor een film?" "Tok, oui,  .eel erg moeilijk .oor, (Bep vindt de H nog steeds moeilijk). "Broer Konijn deed ook mee, die is al .eel beroemd". "Klik maar op vrolijk pasen en dan kun je zien oe mooi iek ben geworden." "Ze .ebben mij getekend".
"Woef, tegek zeg, dat ga ik doen, tot de volgende keer, maar dan wel de eitjes in de chambre separé leggen."

vrolijk pasen
(met dank aan Jitsel)

We zijn er weer!

Waf, woef, hier zijn we dan weer. Baasje en ik zijn de schrik te boven van bevroren leidingen in ons huisje in la douce France. Dus wordt het tijd jullie weer eens te informeren over onze avonturen.

Eerst moet ik jullie nog wel even blaffen over het gesprekje dat ik voor ons vertrek met Lara had, jullie weten wel, dat is de jongste telg bij buurvrouw Mirjam en buurman Arie.

Dat ging ongeveer zo:
"Woef, Lara, wat heb ik gehoord, ben je naar een loverboy in België geweest?" "Waf, waf Kyrah, dat klopt, een hele leuke en knappe gozer". "Ik ben echt tot over mijn flaporen verliefd". "Ik ben zelfs een nachtje gebleven". "Woef, een nachtje gebleven, heb je met hem geslapen?" "Mmm, nou ja, dat ga ik je echt niet aan de neus hangen hoor".


"Ik wil wel een beetje privacy, waf, waf".
"Woef, Lara, heb je het echt gedaan dan?, maar je bent toch in de rode week". "Stel je voor dat je zwanger wordt".

Toen begon buurvrouw Mirjam te lachen. "Dat is ook de bedoeling Kyrah, wij willen graag puppy's van Lara". "Woef, potjandosie dat is toch ook wat, ik wil ook heel graag puppy's, maar baasje vindt mij nog te jong".
"Waf Kyrah, maar je hebt toch inmiddels ook een knappe loverboy?" "Yep, maar ik ga eerst op vakantie."


Dat was dus nog in Nederland en nu zit ik weer in la douce France. Woef en daar is het inmiddels lente. Genieten dus.