Zwemles

Woef, waf, ja, ja, ik weet het wel. Bijna 2 maanden geleden dat mijn secretaresse wat heeft geschreven. Schandalig. Ik heb haar er met de oren bijgesleept. Jullie zouden haast denken dat ik de laatste keer ben verdronken.
Dat is dus gelukkig niet het geval. Maar Sjonge, sjonge, het baasje was me toch druk. (dacht ze). Maar ze heeft me beterschap beloofd. Woef, we zullen het zien.

Vanmorgen zat er toch een vreemd figuur bij ons op het erf, daar moest ik toch wel even polshoogte nemen. Kikkerconcerten ben ik inmiddels wel gewend hier in la douce France, maar dit klonk toch wel enigszins anders.

"Woef, waf, ik heet Kyrah, met wie heb ik het genoegen?"
"Kwaak, ik heet Buffy en ik ben familie van de Bufonidae."  " Woef, de Bufo .... huppelde pup watte?'






Nou fans, daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik ken wel een kikker, maar dit gedrocht. Oeps. Tussen ons geblaft en gezwegen, (heel zachtjes hoor!), ik vind het maar een lelijk beest. Uitpuilende ogen, wratten op z'n lichaam en dan heeft hij ook nog zo'n vreselijke putlucht om zich heen hangen.
Kan ik het helpen dat ik zo'n gevoelige neus heb.

"Kwaak" Oh weer zo'n domoor die het verschil niet weet tussen een kikker en een pad".
"Nou Kyrah, in het kort gekwaakt, ik ben meer een zandhapper, dan een waterrat."
"Woef, ja, ja, ik begrijp het al". "Ik ben echt niet dom hoor".




"Maar hoe kom je bij ons verzeild?" Vervolgens zie ik dat Buffy dikke tranen met tuiten huilt.

"Kwaak, mijn grote droom is snik, snik, om te leren zwemmen als een kikker en ik had gehoord, snik, snik, dat hier een hele grote kikkerkolonie is". "Waf, dat kun je wel blaffen, ze kwaken mij de oren van de kop". 





Tranen, daar kan ik dus niet tegen, dan ben ik echt een doetje. Dus ik even nagedacht; "Woef, waf, maar ik je kan je ook leren zwemmen hoor, kom maar mee!"
"Kwaak, Kyrah, dat is snik, wel heel erg aardig".
Nou zo geblaft, zo gedaan. Ik met Buffy richting Kyrah's lac. Hij vond het helemaal geweldig.

"Kom op Buf, pootjes uit en dan links, rechts, links, rechts. Je zult zien, het gaat vanzelf".
Ik kijken, nog eens kijken, woef, het gaat niet goed. Ik zie Buffy zakken als een baksteen. In dit geval als een Bufonidea.

Ik snel als de wind terug naar de plek waar ik Buffy zag zinken.
Graven, graven en nog eens graven.

"Waf, woef, baas, volgens mij heb ik net een pad laten verdrinken".
"Ik geef dus never nooit, niet meer zwemles, waf, waf!"

Nat !!!!!!!!!

Waf, woef, heel Europa zucht vanwege het slechte weer. Wij in la douce France ook. Het zonnetje is ver te zoeken. Maar wat ik veel erger vind, is die slechte paden in het bos.
Maar het baasje kent geen pardon, er wordt gewandeld. Dit keer is ook Eelkje van Terasse van de partij.
Dus worden mijn welgevormde voetjes weer blootgesteld aan de waterplassen.

Woef, en dan heb ik het nog niet eens over die slijmige beesten, die elke keer mijn pad kruizen.

"He pas op engerd, je staat bijna op mijn huis".

"Woef, kijk jij maar uit, je glibbert midden over het pad, slijmjurk". "Straks wordt je huis nog vertrapt, moet je naar een opvang-
huis".




"Nou engerd, je vindt jezelf zeker de leukste thuis". "Ik ben door de regen de verkeerde kant opgespoeld".
"Waf, sorry mijnheer slak, ik ben gewoon uit mijn hum vanwege het slechte weer."

Ik loop met een grote boog om de slijmjurk heen en ben klaar voor het volgende opstakel.

Het water van de Choisine staat zo hoog, dat de dames besluiten de schoenen uit te doen, om toch maar vooral droog aan de overkant te komen.

Waf, waf, en dat vinden ze niet prettig, want het water is ijs- en ijskoud. Grahaha, weten ze ook eens wat het is, als ik door het water moet ploeteren.

"Zo Eelkje, blij dat je met ons bent meegegaan?, waf, waf. Zo maak je nog eens wat mee of niet!"

"Zo is het maar net Kyrah, en krijg ik op de koop toe ook nog eens schone voeten".

"Ik ga nog wel een keer weer mee, als je het goed vindt!"

"Woef, ja hoor, hartstikke gezellig, je bent van harte welkom, maar dan wel graag met beter weer!"

Trial

Ik heb altijd al eens mee willen doen aan een trial, woef, woef, dat leek me hartstikke gaaf. Dus toen in ons dorp het Franse championat werd georganiseerd, heb ik het baasje suf geblaft voor deelname.
En waf, waf, daar kan ze dus niet tegen. Dus ik uitgelaten, (zij iets minder), het parcour opgezocht.
Woef fans, ca c'est magnifique, ofwel fantastische.

Wacht, misschien weten jullie helemaal niet wat een trial is. Waf, dat is dus met de motor en geen voetjes aan de grond hoor!, jezelf een weg banen over rotsen en smalle paadjes. Woef, woef en die Franse monsieurs die kunnen er wat van hoor. Je hebt 3 kleuren, groen, blauw en rood. Dat laatste is natuurlijk het moeilijkst, dus daar ging ik ook voor. Graha,ha, ha, nee niet met een motor hoor en wel met mijn welgevormde voetzooltjes op de grond. Maar dan nog! Kijk mee en huiver!!!!

Woef, even goed kijken, ja hier moet ik beginnen en dan rechtsom naar boven.

Zo dit rotsje heb ik bedwongen, fluitje van een cent. Ja, woef, ik weet al wat jullie willen zeggen. Groen en blauwe pijltjes, maar sommige stukken gaan in elkaar over.

Woef, nu moet ik even goed opletten, want hier gaat het naar beneden!

Fans, waf, waf, dit is echt rood, hier moet ik stijl naar beneden.

Wat zal het zijn 45 graden?

Dit is ook altijd leuk, over de evenwichtsbalk.

Woef, waf, gered, baasje krijg ik nu een vetleren medaille? grahahahaha!

Dauw-wandelen!

Waf, waf, in Pay-Bas is vandaag iedereen op de pedalen, want het is hemelvaart. Woef, in la douce France, doen wij het en pied, ofwel te voet. In het naburige dorpje zijn verschillende routes uitgezet, waarvan wij er een gaan lopen. Eerst maar eens buurvrouw Eelkje opgehaald en dan de paden, lanen op.

In Arlebosc, hebben ze 3 routes uitgezet, 7, 14 en 22 km. Nou, wij dames, besluiten om te gaan voor 13 km. Het zonnetje schijnt, dus wij hebben er zin in.

Woef, het is maar goed dat baasje en ik redelijk getraind zijn, want we moeten het nodige klimmen.

Wat ik dus heel erg vals vind waf, waf, is dat de organisatie bij terugkomst wel een lekkere gehaktbal voor het baasje en Eelkje heeft, maar niet voor mij. Grrrrrrrrr, erg oneerlijk!

Gelukkig voor mij, houdt het baasje niet van die gehaktbal en wordt hij voorzichtig in het aluminiumfolie van de boterham gewikkeld,  in de rugzak gestopt en surprise, surprise, wordt hij thuis aan stukjes gesneden en door mijn brokjes gedaan. 

Toch nog een beloning, woef, waf.

Waterval

Woef, waf, jullie hadden het misschien al begrepen, dat het weer in Pays- Bas beter is, dan in la douce France. Het kan verkeren, grrrrrr. Maar goed, met al dat water wat gevallen is, hebben we zowaar een waterval in onze achtertuin.

Als het baasje en ik onze ochtendwandeling maken, komen we soms langs een meertje. En omdat we zoveel regen hebben gehad, wel 35 mm., stroomt het meertje over met alle gevolgen van dien. Woef, gaaf hoor, zo'n bruisend water.

Waf, nog beter is het om het bruisende geval van de bovenkant te inspecteren.
Lekker even over het muurtje wandelen, voel ik me net een beroemde turnster op de evenwichts-balk. Even denken, hoe heette die ook al weer........ oh ja Nadja Comaneski of zoiets.

Woef, als je dichtbij staat, wordt je wel erg nat hoor. Maar ik blijf het fascinerend vinden, al die bubbeltjes in het water. Net Spa Rood, maar dan echt, grahahahah.

Koud!

Woef, waf, was het woensdag nog 29 graden en vielen de mussen van het dak. Gisteren was het nul, ja, jullie zien het goed. Nul graden, dus veranderde de regen in sneeuw. En koud, brrrr arme Anito en Chica. Die liepen daar hun diner bij elkaar te grazen in de sneeuw.

Waf, nou mij niet gezien hoor. Ik heb mijn ranke lijf uitgestrekt op de vloerverwarming (lekker warm aan mijn kont) van de keuken en tijdens de sneeuwstorm mijn middagdutje gedaan!

Parade Venitienne

Woef, een keer helemaal wat anders. In het weekend is het baasje naar Arlebosc geweest. Een klein charmant plaatsje op 10 km van ons huis. Daar was een parade met allemaal verklede mensen. En omdat het zulke prachtige kostuums waren, heeft het baasje een film gemaakt.
Zodat ik, maar ook mijn fans, allemaal kunnen meegenieten.

Klik op onderstaande link en jullie fans, kunnen ook meegenieten.

Parade de Venitienne

Desinfecteren!

Woef, wat is het baasje toch van plan? Lange schort voor, handschoenen aan en een stinkgoedje in een emmer. Volgens mij is ze niet veel goeds van plan. Gelukkig het is niet voor mij bedoeld. Waf, ik weet het al weer, monsieur Anito klaagde over jeuk. Hij balkte dat hij er gek van werd.

Ja en dan weet het baasje wel raad. Dan krijgt hij een schrobbeurt met een harde borstel en een desinfecterend middel.
Zwaar spul hoor en stinken, woef, ik ben blij dat ik dat niet hoef te ondergaan.




Het had nog al wat voeten in de aarde voordat ook mademoiselle Chica bij het baasje kwam.

Woef, waf, na de schrobbeurt, moeten ook de ogen schoongemaakt worden. Monsieur Anito vindt dat allemaal heerlijk. Maar het mademoiselleke moet daar allemaal nog aan wennen.

Helaas voor mijn harige vrienden, blijft dit niet bij een keer, maar moeten alle behandelingen een aantal keren herhaald worden.

Maar voor nu, is de rust weergekeerd en zijn ze even bevrijd van de jeuk. Dus puur genieten. Woef!

Gearriveerd in la douce France

Woef, het is al weer een tijdje geleden dat ik jullie heb verteld over mijn avonturen. Er is heel veel gebeurd hoor. Waf, ik zit al weer een week in la douce France. Voordat het baasje alles weer eens op dreef had, zucht, wat een gedoe. Druk, druk, druk.

Woef, nadat het gras was gemaaid, hebben we Bep en Toos op gehaald. Jullie weten het wel, onze legbatterijen.

Waf, de dames stonden in de rij voor een vakantie in de kippen-
bungalow.
Het had zich blijkbaar al rondgezoemd, dat we weer in het land waren.

Het was niet gemakkelijk om te kiezen hoor. Uiteindelijk heeft het baasje gewoon met de ogen dicht, een greep in het kip-penhok gedaan.

Een dag na de kippen, woef, waf, arriveerde een bolide, met daarin een ezel. Eerst Anito, dat had nogal wat voeten in de aarde. Want hij is toch echt dat kleine autootje ontgroeid.
Hij transpireerde dan ook aan alle kanten.

Woef, daar bleef het dus niet bij. Een ezel kan nog wel, dacht ik. En Anito en ik kennen elkaar al jaren. Komt er verdorie een half uur later de bolide dus nog een keer voorrijden.
Het zusje van Anito, Chica arriveert. Nou fans ik was in alle staten.

 Moet ik verdorie de aandacht van het baasje delen met niet 1, maar 2 ezels. Woef, waf.
Heel eerlijk gezegd, is Chica wel een dropje hoor. En nu is Anito ook niet meer zo zielig alleen. Hij was namelijk 's ochtends nogal vroeg wakker en dat moest iedereen weten grrrrrr.

Woef, waf, al met al fans is het hier een echte beestenboel geworden. Dat wordt nog een gezellige boel hier.

Vuilnis

Waf, woef, ergeren jullie je ook zo aan al die rotzooi die her en der in de berm ligt?
Nou ik wel. Ik begrijp niet dat mensen hun zooi niet meenemen. Daar zou de Hermandad toch beter op moeten letten.
Laatst was er zelfs een speciale opruimdag.
Woef, nou dat opruimen, dat doe ik dus tijdens elke wandeling.

                                                       Blikje!

                                                       Melkpak!

                                  Ik haal de rotzooi zelfs uit de sloot!

Quando

Woef, fans, de concurrentie is gearriveerd. Mag ik jullie voorstellen aan de nieuwe "waakhond" van tante Lucy.
Nou ja, waakhond! Ik vind het nog maar een onderdeurtje hoor. Waf, woef, ik kan me niet voorstellen dat ik vroeger ook zo was.

Maar ik moet hem nog wel manieren leren, want hij hangt elke keer in mijn staart. Nou dat soort fratsen heb ik dus nooit gedaan, woef, woef.
Maar dat komt allemaal goed, want hij gaat inmiddels naar school en daar heeft hij te maken met mijnheer Hans, die weet er wel raad mee.

Dus fans, ik ga er vanuit dat het helemaal goed komt, met dit onderdeurtje, grahahahah.

On track

Woef, waf, ja fans, we zijn er nog wel hoor. Maar baasje heeft niet zo veel inspiratie hier in het koude kikkerlandje. Maar vandaag toch maar weer even tijd genomen om jullie op de hoogte te brengen van onze wandeling met buurvrouw Ria.

We gingen helemaal met de auto naar een gebied tussen Rijssen en Nijverdal. Woef, waf, mooi hoor. 

 Ik was de auto nog niet uit, of ik zag een paar paarden met wel een heel sjiek kapsel. Allemaal vlechtjes in de manen.
Dat had ik, woef, nog nooit eerder gezien. Dus moest ik daar wel even het fijne van weten.


Gelukkig waren het twee hele aardige dames, die wel met mij wilden hinniken.

 Waf, goedemor-gen mevrouw paard. Mag ik u blaffen waarom u vlechten in de haren heeft?
Hinnik, goedemor-gen hond, jij bent ook niet een klein beetje nieuws-gierig, hinnik.
Maar het is geen geheim hoor. Wij hebben voor een bruiloftskoets gelopen.



En toen moesten we op ons mooist verschijnen. Hinnik, vandaar onze mooie vlechten.
Woef, nou ik vind het hartstikke mooi. Maar ik zie dat het baasje en buurvrouw Ria verder lopen, dus ik moet weg. Tot de volgende keer waf, waf.

Woef, kijk dat is nog eens mooi, ik mag hier loslopen.
Baasje ruim de riem maar op, ik ga lekker op onderzoek uit. Geen boswachter waar we op moeten letten.

Woef, waf, helaas was dat van korte duur. Komen wij bij een bord, moet ik weer aan de lijn.
Hier liepen nl. gevaarlijke koei-en. Dus wij heel erg op onze hoede, het hek opengemaakt en vervolgens links en rechts gekeken. Wat dacht je wat, geen koe in de buurt.

 Alleen maar een dikke grote drol! Nou woef, waf, dan zijn die van mij heel erg bescheiden.

Waf, woef, gelukkig zagen we nog wel een hele mooie zilverreiger. En toen zat onze wandeling er weer op. 

Op bezoek

Grrr, nee ik ben niet op bezoek geweest, maar het baasje en tante Lucy.

Woef, ik was heel verdrietig, want een tijdje geleden moesten we afscheid nemen van mijn maatje Milou. Wij konden niet altijd door een deur, maar over het algemeen, hadden we samen ook wel dikke pret tijdens onze wandelingen. Baasje en tante Lucy hadden het altijd over gewapende vrede.
Maar Milou was al oud, dus was het tijd voor de hondenhemel. Snik.
Vandaar dat het baasje vandaag dus met tante Lucy is gaan kijken naar een nieuw hondje.
Tante Lucy is, woef, waf, een grote fan van mij, dus wilde ze persé ook een Oud-Duitse Herder.
Binnenkort kan ik dus gaan spelen met een hele knappe jonge man.
En ze noemen hem dus .................Quando.
Woef, maar kijk zelf maar op het onderstaande filmpje. Het is wel een beetje verwarrend hoor, want er lopen ook spierwitte hondjes rond. Maar tante Lucy gaat voor zwart.
Het is de pup met het blauwe halsbandje!


op bezoek bij Quando

Alaaf

Woef, waf, wat een herrie op straat, daar moet ik toch wel even polshoogte nemen. Jeetje, kijk dat, wat een bonte verzameling mensen.Woef, het lijkt wel of ze in een pyama lopen. En ze maken, woef, ook nog muziek. Ik had al wel gemerkt, dat mensenvrienden allemaal zo onrustig waren.

Carnaval noemen ze dat en daar hoort blijkbaar ook een optocht bij.

Waf, kijk daar komt de eerste wagen met een koning en een koningin. Zouden dat Maxi en Wimpie zijn?

Oh nee, ik zie het al, pleps uit Delden, die net doen alsof.

Wilde dieren?, ik zie een leeuw, een tijger, ach nee, ook allemaal nep. Mijn mensenvrienden zijn toch echt gek met carnaval.

Woef, waf, nou dit gaat nog, dat ziet er wel leuk uit, maar toch, ik vind het hele carnavalgebeuren tien keer niets. Een hoop lawaai en weinig wol, grahahaha.