Woef, waf, wat loopt daar in onze tuin? Indringers, potjandosie. Ik heb al genoeg te stellen met Anito, Bep en Toos. Niet nog meer levende have.
Waf, het zijn de patrijzen weer. Ik zie dat er een minder is, nog maar vijf. Ja die zijn niet zo snel, ik denk dat monsieur Reynard er eentje te pakken heeft gekregen. Woef, waf, misschien lukt het mij ook wel. Lijkt me wel een lekker hapje. Grrrrrr.
Smak, smek, slurppp, mmm heerlijk. Maar er was geen kunst aan hoor. Hij of misschien was het wel een zij, liep zich vast tegen het gaas en toen was het beest voor mij.
Oh nee hé, wil ik me net te goed doen aan de kop, komt het baasje weer roet in het eten gooien.
xyxxiujzyyyy..., krijg ik ook nog een hele scheldkanonade over me heen.
Dat snap ik niet, ik heb alleen maar mijn instinct gevolgd of niet Rinus!!!!!!!!
p.s. vanmorgen liepen er nog maar 2, het dunt snel uit, grrrrr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten