Woef, waf, ja fans, we zijn er nog wel hoor. Maar baasje heeft niet zo veel inspiratie hier in het koude kikkerlandje. Maar vandaag toch maar weer even tijd genomen om jullie op de hoogte te brengen van onze wandeling met buurvrouw Ria.
We gingen helemaal met de auto naar een gebied tussen Rijssen en Nijverdal. Woef, waf, mooi hoor.
Ik was de auto nog niet uit, of ik zag een paar paarden met wel een heel sjiek kapsel. Allemaal vlechtjes in de manen.
Dat had ik, woef, nog nooit eerder gezien. Dus moest ik daar wel even het fijne van weten.
Gelukkig waren het twee hele aardige dames, die wel met mij wilden hinniken.
Waf, goedemor-gen mevrouw paard. Mag ik u blaffen waarom u vlechten in de haren heeft?
Hinnik, goedemor-gen hond, jij bent ook niet een klein beetje nieuws-gierig, hinnik.
Maar het is geen geheim hoor. Wij hebben voor een bruiloftskoets gelopen.
En toen moesten we op ons mooist verschijnen. Hinnik, vandaar onze mooie vlechten.
Woef, nou ik vind het hartstikke mooi. Maar ik zie dat het baasje en buurvrouw Ria verder lopen, dus ik moet weg. Tot de volgende keer waf, waf.
Woef, kijk dat is nog eens mooi, ik mag hier loslopen.
Baasje ruim de riem maar op, ik ga lekker op onderzoek uit. Geen boswachter waar we op moeten letten.
Woef, waf, helaas was dat van korte duur. Komen wij bij een bord, moet ik weer aan de lijn.
Hier liepen nl. gevaarlijke koei-en. Dus wij heel erg op onze hoede, het hek opengemaakt en vervolgens links en rechts gekeken. Wat dacht je wat, geen koe in de buurt.
Alleen maar een dikke grote drol! Nou woef, waf, dan zijn die van mij heel erg bescheiden.
Waf, woef, gelukkig zagen we nog wel een hele mooie zilverreiger. En toen zat onze wandeling er weer op.
