Menu

Baasje houdt van gevarieerd eten. Elke dag staat er bij ons wel iets anders op het menu. Maar vanavond was wel heel speciaal.

Ik had de keus uit een grote kip en een kleine kip. En omdat ik kiezen zo moeilijk vind, nam ik ze gewoon allebei. Maar dat heb ik geweten, het was nl.
Kip Piri Piri, oftewel hele hete kip.




Woef, waf, woef, de vlammen sloegen me de strot uit.
Niet normaal meer. Dus ik blaf tegen het baasje:" woefjeblieft, iets minder pittigs op het menu, komt ze met iets exotisch aan nl.":

Gemarineerde krokodil, woefgadarie, dat lust mie niet. Alsjeblieft baas, ik ben niet geschikt als testproever, geef me maar gewoon een lekker ribstuk.




Bij tante Ingrid b.v., daar lopen van die lekkere gevulde ribstukken door de wei.
Alleen al er aan denken doet me kwijlen. ssssslllllllsssss
Er is vast wel een slager, die daar even zijn snijkunsten op wil uitproberen.

Rettungshund

Loop ik met het baasje langs een grote vijver, horen wij opeens:" help, help". Woef wat gebeurt er? Zie ik daar iets roze in die vijver spartelen. Kijken, nog eens kijken. Het zal toch niet waar zijn.

Ja hoor, Sweet Sue, mijn lievelings-knuffel ligt daar te verzuipen. Wat nu, ik raak helemaal in paniek.







Maar baasje blijft rustig, kijkt mij doordringend aan en zegt:" Kyrah, je kunt het, je bent nu zover dat je echt kun zwemmen". "Je bent een kanjer, vooruit".
En alles wat ik de afgelopen maand geleerd hebt, komt in een flits voorbij en ik neem een enorme snoekduik  in het water. Woef, Sweet Sue woef, hou vol, ik kom eraan woef.

En met grote krachtige slagen zwem ik naar Sweet Sue, pak haar heel voorzichtig in mijn bek en zwem naar de kant.

Als baasje dan vervolgens mond op mondbeademing heeft toegepast, lijkt het alsof Sweet Sue het heeft overleefd.








Ze komt proestend en waterspugend overeind en begint hartstochtelijk te piepen.
Gelukkig ze doet het nog.

Zweetdruppels

Zo'n nieuw veulentje op de Brink, is hard werken. De moeder van Daylight moet na die zware bevalling, heel goed verzorgd worden. Extra hooi en water en omdat er elke keer kraamvisite komt, moet ze ook af en toe een extra borstelbeurt hebben, zodat de haren mooi glanzen.

Gelukkig hoefde ik dat niet alleen te doen, want de kleindochter Tess van buurman Bennie en buurvrouw Ria, kwam vanmorgen helpen.
En uitgekookt als ik ben, heb ik Tess lekker laten sjouwen met die zware schep vol met hooi.

Ik houd me meestal bezig met het uitzoeken van de paardenkeutels (sorry dames). Dat is een heerlijke bezigheid. Het lekkerste vind ik ze als de stoom er nog afkomt.





Dan hapt dat zo heerlijk weg. En dan voel je die warme keutels zo langzaam door je slokdarm glijden.
Puur genieten!

Beschuit met muisjes

Oeaaaah, gaap. Vannacht weinig slaap gehad, want eindelijk kreeg Desteny haar veulen. Buurman Bennie was al dagen zenuwachtig. Elke keer dan zei hij tegen het baasje:"noe komt het heel gauw". Maar Desteny houdt er wel van om buurman Bennie voor de gek te houden. Dus dat duurde en duurde, maar vannacht brak dan eindelijk het vlies en kreeg Desteny na een moeilijke bevalling, haar dochter.

Dus hier is ze dan:
DAYLIGHT, want ze werd geboren tegen het ochtendgloren van 26 mei 2010.

Buurman Bennie raakt niet uitgepraat over de grootte van Daylight, en haar schoonheid.
Dus wij hebben nog dagen een buurman Bennie met een grijns op zijn gezicht die van het ene oor naar het andere oor gaat.

Afscheid

Moet ik nu tranen met tuiten huilen omdat ik niet meer in de Ferrari rode doggyride pas of blij zijn, omdat ik groter gegroeid ben en er aan alle kanten uitpuil?






Zeg het maar fans, maar vandaag heb ik afscheid moeten nemen van mijn hondenscootmobiel.
Baasje was het spuugzat om mij nog te drukken.
Ik weeg nl. inmiddels meer dan 20 kg schoon aan de haak, dus tijdens de laatste wandeling na veel gepuf en gehijg, zei ze tegen de tantes:" help mie is drukk'n". Maar niet getreurd, over 2 weken mag Rintjes Rebel (de nieuwe hond van tante Ingrid) in mijn mooie Ferrari rode doggyride plaatsnemen.

p.s., buurman Bennie en vriend Michel, lopen druk te ijsberen, want het paard Desteny gaat een  veulentje krijgen. Dus misschien straks een bot met muisjes.

Klapper de klap

Tuut, tuut, daar komt de auto van de tantes Gerda en Maria. Dat is een verrassing, in de auto zit Oesja al op mij te wachten. We gaan lekker wandelen in de Plaay, dat is het buitengebied van Delden.


Oesja laat heel graag haar tanden zien.
Dan blikkert ze met haar gebit en dan zegt ze:" kijk dan, heb ik geen mooie tanden".
En dan denk ik bij me eigen:" meid, stel je niet zo aan, nog een paar weekjes en dan kan ik zo meedoen met een tandpastareclame voor honden, klapper de klap".

Ravotten

Dit is Milou van tante Lucy. Die heeft het tegenwoordig niet gemakkelijk. Want in huize Kampboer hebben ze 2 mammapoezen met in totaal 6 kleine kittens.





Dus wordt er alleen nog maar gepraat over poesjes zus, poesjes zo, en niet alleen gepraat, maar ze worden ook nog geknuffeld.
Dus Milou was blij dat ik vandaag op visite kwam.
Hondenmeisjes onder elkaar, even lekker roddelen over de baasjes en de eigenaardigheden van die grote mensen.
Ik vertelde haar over al mijn fanmail, vandaag nog weer een berichtje uit België. Daar noemen ze mij een klein Prutske. Ik ben allang niet klein meer hoor Kathleen, maar dat zie je wel als ik je kom bezoeken in Frankrijk.
Ik ben al net zo groot als Milou. Nog niet zo verstandig, maar dat komt nog wel.
Nadat ze haar hart had gelucht over al die poezen, die het hele huis in beslag nemen en al die kleine pijntjes die horen bij het ouder worden, zijn we een lekker robbertje gaan vechten. Niet echt hoor, wij doen net alsof.

Dit is een houdgreep, die heel beroemd is in de hondenjudo. Ook wel de verschrikkelijke keelgreep genoemd.
Je pakt met je bek de onderkant (ook wel het zachte halsgedeelte genoemd) van je tegenstander en probeert hem of haar vervolgens te vloeren.
Als dat gelukt is, krijg je een zogenaamde Duko en dan heb je gewonnen.







Vaak is de hoofdprijs een lekker bot of een zak voer.
Maar ik weet nog niet welke sport of ik ga beoefenen, ik ben me zogezegd nog aan het oriënteren.
Dus fans, als jullie nog sportieve tips hebben, dan hoor ik het graag.

Babysitter

Woensdag hadden het baasje en ik een ernstig gesprek onder vier ogen. Baasje vertelde mij dat ze donderdag, gisteren dus, de hele dag weg zou zijn en dat ze een babysitter voor mij geregeld had.
Een babysitter, wat is dat nu weer? Nou, dat bleek dus iemand te zijn die oppast als de baas van huis is.
Woefjandorie, wie zou ze dan geregeld hebben?



Gelukkig had het baasje voor mij buurman Bennie en buurvrouw Ria geregeld. Helemaal toppie. Buurman Bennie ruikt altijd zo lekker naar de paarden en hij vindt het ook leuk om met mij te spelen. En buurvrouw Ria vindt het wel lekker om mij te knuffelen. Baasje hoefde zelfs de puppyfoon niet aan te zetten, want de buurtjes wonen immers om de hoek.
Dus toen ik baasje 's morgens uitzwaaide, bleef ik met een gerust hart achter.
Alles zou goed komen.
De eerste verrassing was dat de mamma van Tess langs kwam en Tess ook had meegebracht om met mij een rondje te lopen. Helemaal super.

En toen buurvrouw Ria 's middags weer thuis kwam,
kwam ze mij een reuzenbot brengen, dat het baasje voor mij had gekocht.
Dus baasje mag van mij nog wel een keer weer weg, maar alleen als ze buurman Bennie en Buurvrouw Ria kan strikken om te babysitten.



En weet je wat het baasje nu donderdag gedaan heeft?
Foto's gemaakt van nichtje Marlies, die ging trouwen met haar hartendief Frank.
Dus Marlies en Frank gewoeffeliciteerd.

Startproblemen

Het valt niet mee om de draad in Nederland weer op te pakken. Baasje en ik hebben eigenlijk best wel startproblemen (niet met de auto hoor!!).
Maar vandaag moest ik weer vlijtig oefenen met het baasje. Moet nog steeds heel veel leren.  Had ze vandaag toch een nieuwe halsband voor mij gehaald, eentje met een ketting eraan. Of ik daar nu wel zo blij mee moet zijn. Aan de riem lopen gaat volgens mij toch wel goed. Maar het baasje is niet gauw tevreden.
Gelukkig is het wel een rode riem.

Maar als beloning mocht ik met het baasje naar tante Ingrid en familie.
Ik had mijnheer Wammes en jonkheer Tip al een tijdje niet gezien.
Ze waren heel erg verbaasd dat ik zo gegroeid was.




Mijnheer Wammes vind ik toch wel heel erg hooghartig, die vind mij maar een vervelende puper.
En jonkheer Tip deed ook al zo uit de hoogte, volgens mij zijn ze gewoon jaloers op mijn mooie rechtopstaande oren.
Zij hebben van die flaporen, ha, ha.
Maar Max wilde gelukkig wel met mij spelen. Tante Ingrid en baasje stonden op de kop in de tuin, onkruid wieden. Je moet er maar hobby aan hebben.
Ik heb in ieder geval lekker kunnen donderjagen met Max en van Aad kreeg ik nog een stukje banaan. Die dacht zeker dat ik tot de apenfamilie hoorde. Vond het drie keer niks. Geef mij maar een lekker bot!

Terug van weggeweest!

Zo, hier ben ik dan weer. Baasje en ik moesten even bijkomen van de terugreis, maar alles is prima verlopen. En nu zijn we dus weer in het koude kikkerlandje.
Dat is wel heel erg wennen hoor, niet zo zeer het weer, maar de ruimte.
Ik mis mijn eigen hardloopweide. Hier moet ik weer aan de lijn lopen. (niet verkeerd, zegt de baas)
Buurman Bennie en buurvrouw Ria, waren wel heel erg blij om ons weer te zien. Ik was zo gegroeid, zei buurvrouw Ria.
Ze vertelden ook dat een aantal hondenbaasjes een bekeuring hadden gehad, vanwege het loslopen van hun hondje. Ja Pays Pas heeft allerlei regels waar je aan moet voldoen.

Dus ik dacht vandaag, laat ik maar dat afmaken waar ik mee begonnen ben.
nl. het slopen van de ijsbeer.

Je kunt die ijsbeer zo heerlijk uit elkaar pluizen.
Iets wat ik dan ook na hartelust heb gedaan.
En weet je wat?
Baasje werd helemaal niet boos.





Hij of zij krijgt wel een beetje anorexia-vormen of hoe dat ook heten mag.

Halfweg

Ja fans, voorlopig zijn onze avonturen in la douce France weer passé. We zijn weer onderweg naar Nederland. Maar halfweg de route stopt het baasje en zoeken we een hotelletje op. Niets bijzonders hoor, want het baasje zit behoorlijk op de centen.
Maar ik mag wel mee naar het restaurant in de buurt van het hotel Buffalo Grill. Net alsof je in een cowboyfilm zit. Niet dat ik daar veel verstand van heb!
Ik heb mijn ogen uitgekeken. We zaten in een heel intiem hoekje. Gelukkig had het baasje mijn roze waterbakje meegebracht, konden we tenminste samen een toast uitbrengen.
De meisjes van de bediening hadden hele korte minirokjes aan, maar goed dat het weer wat beter wordt, anders zouden ze nog kou vatten.
Baasje zei dat het eten niet zo bijzonder was, ik had anders maar wat graag zo'n rauwe hamburger naar binnen willen schrokken. Helaas.

Na een lange wandeling, want we hadden vanmiddag een hele tijd in de auto gezeten, kwamen we bij ons hotelletje.






Onze kamer lag op de bovenste verdieping, dus moest het baasje mij weer een aantal trappen opzeulen, want er was geen lift.
Binnen was een mooi groot bed voor mij offffffe?.
Nee hoor, baasje nam het bed en ik mocht op de grond.
Bonne nuit dan maar et á demain

Gezellige avond

Het ruikt lekker in de kelder. Een pittig en kruidig luchtje. Baasje is met allemaal stukjes vlees aan een stokje aan het rijgen. Satés noemt ze die. Ik zou zo graag, baasje mag ik? Maar baasje geeft geen krimp.

Baasje is zeker nog boos over vanmorgen. Toen rook ik heerlijke franse kaas. Wist ik veel dat dat niet voor mij was.
Het stond gewoon klaar en dan denk ik:" pak wat je pakken kunt".

Dus wat doe ik, ik pik een lekker plakje kaas van de franse boterham. Ik kreeg de kans niet, maar anders had ik alles gepikt. Lekker dat het was, mijn snorharen gingen er van trillen.




Maar dat terzijde, de straf die ik kreeg ben ik alweer vergeten. Ik hou van een internationale keuken en die satés lijken me ook wel lekker. Maar baasje zegt dat die voor vanavond zijn op de bbq. Dan komen  Hennie, Ria, Carmen en Toby.
Begrijpen jullie het, heeft ze een mooi fornuis, gaat ze een vuurtje stoken om die vleesstokjes te roosteren.
Zucht, moet ik mij natuurlijk ook weer gedragen. Geen boertjes of winden laten.Maar ik moet zeggen,  het was heel gezellig. Hennie kan niet alleen goed stopcontacten en leidingen aanleggen, hij kan ook heel mooi muziek maken.Hij blaast op zo'n ding en dan komt er allemaal geluid uit. Baasje zegt dat heet een mondharmonica.

Het zal, ik heb gewoon lekker met Carmen gedanst. Jodelee, jodelie, joehoeee, snee.., snee..., snee.., sneewalzer tanzen wir, du mit mir, ich mit dir.

Dann muB ich doch an meine Heimat Deutschland denken. Wie schnell alles geht. Und dann fehlen mir mein Brüder und meine Schwestern. Liebe Dewi, Otte, und Prinz Omar, und auch Ortrud und Dieter, viele GrüBe aus Frankreich. Es geht mir ganz gut.

.

NAT

Vandaag had het baasje toch helemaal geen tijd voor mij. Onze Nederlandse Belgen kwamen om kabels te leggen voor internet en televisie. Ze liep door het huis te rennen, heen en weer, heen en weer en had helemaal geen oog voor mij. Ik moest mezelf maar vermaken.

En vanochtend waren de sluizen weer eens opengezet. Het wilde maar niet ophouden met regenen.

Maar zoals jullie inmiddels wel weten, heb ik iets van een zeehond!
Het leukste vind ik het blazen van belletjes in het water. Dat pruttelt zo lekker.






Ondertussen werd er binnen hard gewerkt, er werd geboord (muren van 80 cm. dik) en gehamerd, geveegd enz.
En na een hele dag hard werken, heeft het baasje nu in ieder geval goed bereik met het internet.
Televisie lukt nog niet echt, maar goed ze heeft mij en ik maak mijn eigen televisie.

Ik had al verteld dat het baasje het fornuis kon gebruiken. Allemaal nieuwsgierige fans die vragen: "hoe het eruit ziet". Nou bij deze dan, hier eten wij 's avonds ons prutje.


En dat hebben we te allemaal te danken aan Hennie.

Geen nieuws

In la douce France is het koud en nat. Maar dat maakt mij helemaal niets uit. Ik vind het heerlijk om door de regen te banjeren en dan daarna met de smerige pootjes de keuken in te lopen. Woef, woef.

Ja ik heb een hele mooie blaf en af en toe als ik goed bij blaf ben, dan probeer ik het uit als er iets voorbij komt. Baasje zegt dan: "goed opgelet Kyrah" en dan ben ik helemaal blij.

Baasje is ook blij, die heeft vandaag haar prutje kunnen koken op een heel mooi fornuis in de nieuwe keuken.
Daar werd me toch een ophef over gemaakt.
Ik zou zeggen: "ga gewoon aan de brokken en lekker rauw vlees, heb je helemaal geen fornuis nodig, toch?"

Afscheid

Ik ben nog steeds een beetje verdrietig, want gisteren zijn tante Lucy, Bente en Joran weer naar Nederland vertrokken.





Niks geen gekietel meer onder de okseltjes of op mijn buikje. Snik, snik.
Dus heb ik vandaag een beetje lopen kloojen met als gevolg een heel boos baasje.

Want omdat het buiten net herfst was, regen, storm (niks niet mooi weer in Frankrijk), heb ik mijn kussen maar even onder handen genomen. Het lag gewoon niet lekker. Hier en daar een bult en
wat ik ook probeerde, het wilde maar niet vlak worden. (daarnaast was het ook nog 2e hands, dus eigenlijk niet mijn smaak) Maar tsja, het liep een beetje uit de hand. Ik heb een beetje teveel mijn best gedaan. Want de vlokken vlogen om mijn welgevormde oortjes (jaaaaa, is helemaal goed gekomen)

Dus weer een kussen naar de Filistijnen. Maar ik heb net gedaan alsof er een Tsunami was langsgekomen. En weet je wat het mooiste is, ik heb nu een heerlijke driedubbel opgevouwen deken. Lekker donzig zacht.

Enne bedankt baas, ben helemaal blij!!!!

Dagje uit.

Vanmorgen moest ik al vroeg uit de veren. Baasje besteedde extra veel aandacht aan mijn uiterlijk. Ik kreeg een extra borstelbeurt. (al mijn mooie slagen werden zorgvuldig gekamd) Toen ging het in de auto richting Preaux. We gingen een tegenbezoekje brengen aan mijn Belgische fans die in de buurt af en toe een grote verbouwde boerderij bewonen.
Die was niet groot!, die was gigantisch. Tsjonge, tsjonge, ik werd tureluurs van al die ruimtes en hoogtes. Ik was dan ook blij dat we een uitgebreide sightseeing kregen.

We begonnen bij de ezels, leuke beesten hoor, maar wel erg nieuwsgierig.
Randy ging wat brood en suikerklontjes uit de keuken halen, want dat vinden ze erg lekker.

Petronella was zo onfatsoenlijk aan het eten dat ze van alles tussen de tanden had zitten. Zou ze wel weten wat flossen is?

Toen gingen we naar het zwembad, maar omdat het nog te koud was, lag er een groot zeil overheen.

Dat moest ik natuurlijk wel even inspecteren.
Het leek wel een waterbed, het wiebelde heerlijk.
En snap je dat nu, iedereen was aan het lachen.

Baasje zei tegen Bente:" haal die waterrat maar gauw uit het water, voordat ze er doorzakt".
Ik lijk helemaal niet op een waterrat, toch!

Vervolgens werd ik door het baasje niet al te zachtzinning onder de oksels gepakt, want we moesten een trap op.
Steunend en zuchtend ging ze naar boven, want ze vond mij wel erg zwaar. 19 kg. schoon aan de haak.
Sportschool baasje!!!

Boven aangekomen moest ik nog even op de statiefoto met Jitsel, Frans en het baasje. Het was me het dagje wel.

Vanavond vroeg naar bed.

Op verkenning

Zo mijn buikje lekker vol, wat zal ik eens gaan doen? Hé wat zie ik, onder het spannende witte lijntje tussen de twee garages zit behoorlijk wat ruimte. Als ik nu eens even, ja.........., dat lukt, met mijn buik over de grond, kruip door, sluip door.
Maar dit is leuk, een kronkelweggetje. Dat gaat vast naar de overburen. Even wat geurvlaggetjes achterlaten. Nu maar eens kijken hoe het met mijn franse vrijer is.

Hoeeeeee, Fenelle waar zit je?
Het lijkt wel alsof ik alleen op de wereld ben, geen voisine Madeline, geen voisin George. Barzabul (is de zwarte kater van George) zie ik ook niet. En mijn franse vrijer geeft ook niet thuis. Oh wacht ik hoor iets, even mijn oren spitsen. Kyrah, Kyrah, ik hoor het baasje een beetje paniekerig roepen. Wat heeft zij nu weer. Laat ik me toch maar even melden. Want ze zegt dat ze iets lekkers heeft.
Woefjandori, moet ik gelijk weer achter het lijntje.

Maar wat doet ze nu? Dat is niet eerlijk, nu is er niet 1 lijntje, maar zijn het er wel 4.
Even kijken, joei, joei, joei.
Oh wat intens gemeen, wat een duivelse draad.
Mijn neus gloeit als een 60 watt lamp!

Belgische fans

Vandaag kreeg ik bezoek van Jitsel, Frans en Randy. Die kwamen helemaal uit België om mij te bezoeken. Ik heb mijn fans over de hele wereld, Canada, Duitsland, Nederland en dus ook België.
En gezellig dat het was. Jitsel had 2 hele lekkere botjes meegebracht uit België. Ik rook ze al van ver, want er hing een heerlijke patatlucht aan de zak waar ze in zaten. Dat was dus echt kwijl, kwijl, lebber de lebber.

En Frans heeft een heerlijk kaal kruintje, en weet je wat ik van hem mocht?

Juist ja, lekker aflebberen, heerlijk. Op het menu, een belgisch schedeltje, wat wil een hond nog meer!!!!!!!!!

Graven!!!!!!

Vandaag heeft het de hele dag geregend in la douce France. Ik ben maar wat blij met mijn 4 seizoenen jas, want weer of geen weer, ik moet naar buiten.

Maar die regen vind ik helemaal niet erg, want weet je dan is de grond hier zo lekker zacht en dan kun je heerlijk graven.
Flits, flats, rits, rats......

Even kijken, ja baasje is niet in de buurt. Regent haar te hard, wat een watje.
Dus daar ga ik weer Flits, flats, rits, rats, het gat moet nog groter.

Hi, hi, hi, ik heb stiekem de tennisbal van Joran
en Bente gepakt. Die ga ik lekker begraven.

"Wat zeg je Bente?", "ben je de tennisbal kwijt?",
"Ik weet van niks hoor, mijn naam is haas!!!!"

Alweer wandelen

"Alweer wandelen", verzuchtte Joran tegen zijn mama, tante Lucy: "mag ik niet thuisblijven bij Kyrah?"

Ik spitste mijn oortjes, :" ja blijf Joran, dan hoef ik niet in de bench en kunnen we lekker met elkaar spelen". Gelukkig mocht Joran thuisblijven, konden die dames mooi alleen op pad. En was ik thuis met mijn grote vriend.

En dan word ik lekker onder mijn buik gekieteld en achter mijn oortjes, oh heerlijk, ga nog even door.

Ja, achter mijn pootje, daar jeukt het zo.

Helemaal goed.

Maar Joran wordt zelf ook graag geknuffeld, alleen mijn botje vond hij niet zo lekker.