Rettungshund

Loop ik met het baasje langs een grote vijver, horen wij opeens:" help, help". Woef wat gebeurt er? Zie ik daar iets roze in die vijver spartelen. Kijken, nog eens kijken. Het zal toch niet waar zijn.

Ja hoor, Sweet Sue, mijn lievelings-knuffel ligt daar te verzuipen. Wat nu, ik raak helemaal in paniek.







Maar baasje blijft rustig, kijkt mij doordringend aan en zegt:" Kyrah, je kunt het, je bent nu zover dat je echt kun zwemmen". "Je bent een kanjer, vooruit".
En alles wat ik de afgelopen maand geleerd hebt, komt in een flits voorbij en ik neem een enorme snoekduik  in het water. Woef, Sweet Sue woef, hou vol, ik kom eraan woef.

En met grote krachtige slagen zwem ik naar Sweet Sue, pak haar heel voorzichtig in mijn bek en zwem naar de kant.

Als baasje dan vervolgens mond op mondbeademing heeft toegepast, lijkt het alsof Sweet Sue het heeft overleefd.








Ze komt proestend en waterspugend overeind en begint hartstochtelijk te piepen.
Gelukkig ze doet het nog.