Teleurgesteld

Woef, was het de vorige week voornamelijk natte voeten. Dit keer vlogen de bladeren me om de oren.

Ja het was weer tijd voor onze wekelijkse wandeling, alleen is het baasje tegenwoordig niet zo snel met het verslag. Waf, en mijn voeten zijn te groot voor het toetsenbord. Dus baasje, aan het werk.
Al dat blad is gaaf hoor, het voelt woef, waf heel zacht aan mijn welgevormde voeten en het ritselt ook zo gezellig.

En toen kwamen we toch een heel raar ding tegen. Allemaal wit met zwarte stokken. Oh ja, en het hangt aan een stukje leer. Nog nooit eerder gezien. Waf, waf. Volgens mijn baasje is het een kunstwerk, maar dat betwijfel ik hoor. Want de vogelhuisjes waren ook opgepimpt. Woef, dat betekent mooi gemaakt. Maar ik vind het maar een raar ding hoor, daar midden in het bos.

Woef, onze volgende halte, was waarachtig weer een  boerenkraampje. Allemaal lekkere dingen, dacht ik dus. Maar bij nadere inspectie, zat er weer niks bij voor een hongere hondenmaag. Grrr. Eigengemaakte jam, chutney en dat soort onzin. Misschien moet ik toch eens contact opnemen met de boerin die al die lekkere dingen maak. Ze moet gewoon een enquete ophangen, je weet wel zo'n vragenlijst. Wat wil uw hond tijdens een lange wandeling.

Waf, en dan schrijf ik, ofwel het baasje: "Kyrah wil een lekker stukje eigengemaakte verse worst!" Grahaa.