Woef, waf, daar heb ik me toch een avontuur meegemaakt, brrrrr, als ik er aan denk, griezelig ik nog.
Het was in de buurt van Haaksbergen. Een plaatsje waar niets mee is hoor, maar ze hebben wel hele geheimzinnige plekjes in het buitengebied.
Wij kwamen van het bos, waf, waf, bij een hele vreemde tunnel. Ik liep weer eens aan kop om de boel te verkennen. Baasje en buurvrouw Ria, zoals gewoonlijk druk aan de klets.
Inmiddels, waf, woef, had ik ook al een hele vreemde lucht geroken. Dus met mijn speurneus over de grond had ik helemaal geen oog voor de omgeving
Ik was dan ook stomverbaasd toen ik uit die tunnel kwam, en we over een heel vreemd pad naar de overkant van een vijver moesten. Het baasje zei dat dit stapstenen waren. Woef, nou ik vond het maar een vreemdsoortig pad hoor.
Maar die lucht, fans, werd steeds sterker. Het rook naar, ja wat zal ik blaffen, ijzer, lood, verf en iets onbestendigs.
Woef, na een hele tijd over dit pad gelopen te hebben kwamen we bij een bosje, grrrrrrr en daar zag ik ook waar de lucht bij hoorde.
Waf, woef, waf, fans, staat daar in de middle of nowhere, een heel eng beest. Ik schrok me het apezuur, zo'n griezel had ik nog nooit gezien. Hij verroerde geen vin, en maakte ook geen geluid.
Gelukkig ben ik niet zo heel erg bang aangelegd, dus toen ik van de schrik bekomen was, toch maar even polshoogte genomen.
Moest ik ook nog eerst door een sloot banjeren, (koud hoor), maar toen was ik eindelijk dichtbij genoeg, om dit enge beest eens goed te inspecteren en te besnuffelen.
Woef, wat schetst mijn verbazing, het BEEST was hartstikke nep!
Het was gewoon Kunst, kleine k hoor, want ik houd niet van nepbeesten grrrrrrr.
Volgende keer, hoop ik dat ik weer eens een echt beest tegenkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten