Woef, waf, we kwamen terecht in een heel klein gehuchtje Stokkum genaamd. Na wat oponthoud door een vuilniswagen die ons de weg versperde, konden we eindelijk op pad. Het was echt een heel klein gehuchtje, het baasje en buurvrouw Ria telden maar 8 kinderen op de openbare basisschool. Woef, misschien moeten de mama's en de papa's daar eens meer oefenen. Maar de winter komt eraan, misschien helpt dat, grahahaah.
door we minder kilometers gelo-
pen hebben. En tot overmaat van ramp, waf, woef, bleven de Nordic-
stokken van buurvrouw Ria hangen tussen de klinkers.
Ik was dus blij toen we eindelijk bij de Schipbeek arriveerden. Lekker zacht gras onder mijn welgevormde voetjes.
Maar het was daar verre van rustig. Een gegak, gegiegel, gekrijs niet normaal meer.
Dus wij allemaal kijken waar dat toch vandaan kwam.
Woef, waf, bleek dat toch uit de lucht te komen. Was er net een groep wilde ganzen gestart vanaf het naburige weiland. Een geweldig gezicht, ze hadden echter wel even moeite om de V te vinden.
Ik heb ze vol verlangen nagestaard. Die gaan toch maar mooi naar het zuiden, naar de warmte. Maar aan de andere kant, ik heb mijn zomerjas inmiddels vervangen voor het winterbontje. Dus laat ik toch maar hier blijven, want anders ga ik zo transpireren woef, waf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten