Fietsen

"Kyrah gaat oppassen". Woef waf, oh nee hé, daar gaan we weer. Hoewel ik niet, maar het baasje. Na een langere ochtendwandeling dan normaal krijg ik een aai over mijn kop, een lekker bot en weg is ze.
Ze moet weer zo nodig helpen bij de Ardechoise. Maar dit keer is het nog belangrijker, het criterium van de Dauphiné eindigt in Saint Felicien. En dan moet iedereen paraat staan.
Dus toen ze terugkwam, waf, woef, ik heb maar een langer dutje gedaan, wilde ik natuurlijk weten hoe het gegaan was.

Het klusjesteam (zit baasje ook bij), moest eerst een heel groot nep T-shirt in een spannende bocht op het gras spannen. Helaas heeft de franse tv. dat niet uitgezonden, de sukkels, woef sorry hoor.

Toen moesten ze wachten op al die kleine mannetjes op hun racefietsen. Gelukkig scheen het zonnetje en was er genoeg te kijken, waf, waf.
Winnaars van de



Tour de frats (oeps, France natuurlijk) liepen er ook. Helaas voor het baasje kent ze die gozers niet, grahahah. Dus geen handtekeningen.

Woef, waf, het baasje stond wel met de neus vooraan toen de nr. 1 over de streep kwam. Helaas is haar de naam ontschoten. Wat een sufferd hé, woef, waf. Volgens haar was het een Engels-
man.

Nou, dit is 'm dan, ziet er niet echt blij uit baasje, maar ja die gozer was natuurlijk hartstikke moe van al die bochtjes. Marcel had dat ook vast wel gekund, die heeft die bochtjes ook al heel vaak gefietst met zijn vriend. Gaap, nog meer nieuws baas? woef, waf.

 Er moest nog een beeld onthuld worden. Die 2 heren met hun armen over elkaar (vervelen zich, volgens mij), hebben allebei dus al de tour de France gewon-
nen.



Maar dat kleine mannetje, woef, waf, wordt dit jaar 101 en fietst nog steeds met zijn racefiets de berg op.

Woef, oh ja, dat beeld, baasje had nog gauw een doek in elkaar geflanst, want het moest wel officiëel onthuld worden.
Helaas ging het onthullen niet van een leien dakje, want tot groot vermaak van de notabelen, bleef het doek hangen.
Maar uiteindelijk kwam het beeld tevoorschijn, dus iedereen blij.

Vooral die mijnheer met de hoed, was blij, waf, waf want die had er leuk aan verdiend. Hij was nl. degene die het ontworpen had.
Woef, en toen is het baasje dus als de wiedeweerga naar huis gereden en zijn we samen naar de waterval gelopen. Heerlijk!