Gearriveerd!

Waf, woef, eindelijk dan. Ik weet niet of jullie in mijn gastenboek gelezen hebben, dat er eindelijk visite voor mij uit Nederland zou komen.

Dus gisteren de hele dag op de uitkijk gezeten of ik de auto van ome Henk en tante Dianne al zag aankomen.
Dat zijn nl. de baasjes van Havar en Shadow, 2 stoere reuen. Mannen naar mijn hart.
Eindelijk, woef, woef, daar kwamen ze aangescheurd. Maar ik zie nog een verrassing, ome Albert, een van mijn peetooms is ook meegekomen.

Woef, waf, dat wordt dikke pret. Na een stormachtige begroeting en vele lebbers, zakten die gosers als een plumpudding in. "Waf Havar, kom ga je mee onze jardin verkennen?" "Woef Kyrah, opzouten, ik moet even een middagdutje doen." "Ik ben helemaal gammel van die lange reis". "Tsjonge, daar zit ook weinig muziek in." "Havar kom dan, even rennen is juist goed na zo'n lange zit". Grrrrrrr, Kyrah wat heb ik nu net tegen je geblaft?"
"Woef, waf, okè, ik heb de boodschap begrepen, ik ga wel kijken bij Shadow".

"Waf, Shadow, wil je met spelen?" "Ga je even met mij naar de kipjes kijken?" Die zijn heel leuk, die heten Bep en Toos".
Shadow doet zijn lodderige ogen open en blaft:" Kyrah ik heb geeeeeen zinnnnnnnnnn".



 Ik wil even dutten".
"Maar het is hier echt heel leuk hoor, wij hebben ook een echte ezel, Anito, daar wil je vast wel mee kennis maken!"
"Alle honden, wat een saaie boel, ik dacht toch echt dat het ferme jongens, stoere knapen waren".
Gelukkig waren ze vanochtend na een goede nachtrust, een uitgebreide borstelbeurt van ome Albert dan toch eindelijk bereid om samen met mij de boel te verkennen.
Kan het toch nog een dolle boel worden deze week, grahahaha.