Zo vlak voor ons vertrek naar Nederland vindt het baasje altijd dat ik weer moet wennen aan de geluiden van de grote stad. Dus hup in de auto (vind ik hartstikke gaaf) en op naar Tournon. Nog steeds mooi weer, maar niet te warm en dan is zo'n uitstapje naar de grote stad echt geen straf. Er is namelijk van alles te zien, maar vooral te ruiken.
Woef, waf, in alle hoeken en gaten wordt mijn neus geprikkeld door lekkere luchtjes. Helaas is mijn baasje niet gezegend met een goede neus voor al die spannende luchtjes en moet ik elke keer au pied, ofwel aan de voet, grrrrrrr.
Tournon en Tain 'd Hermitage worden o.a. verbonden met een voetgangersbrug. Woef, waf, omdat dat ding af en toe wiebelt dacht het baasje dat ik die misschien wel eng zou vinden. Nou fans, helegaar niet hoor. Zelfs afliggen op dat ding was geen probleem. Ik vond het zelfs wel leuk, want al die Franse passanten waren vol bewondering voor mijn ranke gestalte.
Zucht, in plaats dat ze iets zoekt wat ik ook leuk vind, b.v. een terras met hondenuitloop, zitten we daar aan zo'n saaie boulevard.
Ik loop momenteel toch een beetje met mijn ziel onder de poot, want mijn vriendjes Havar en Shadow en ook hun baasjes zijn weer vertrokken naar Nederland.
Akelig stil hoor, geen spannende ravotpartijen meer, vechten om mijn lekkere bot, maar vooral geen pens meer. Grrrrr.
Tante Dianne had nl. een hele doos pens uit Nederland meegebracht, smullen joh.
Woef, waf, misschien moet ik Havar en Shadow maar eens een brief schrijven als we zo weer thuis zijn. Zij hebben namelijk elke dag pens op het menu. Misschien mag ik een keer bij hun komen eten, grahahah.
Kom op baas, heb je die thee nog niet op, ik wil naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten