Diner

Zondag heb ik, woef, waf, gewandeld met tante Henny en het baasje. Mooie wandeling, maar wel zwaar. Ik moest namelijk tussendoor takken versjouwen.

Woef, waf, blaf nu zelf, hier heb ik toch goed mijn best gedaan. Maar tante Henny had ons een etentje beloofd, dus dat had ik er wel voor over.

Dat etentje vond plaats, waf, waf in heel gezellig restaurant in Preaux. Gelijk bij binnenkomst had ik zoiets van, mmmmmm, het ruikt hier heerlijk, dat gaat, woef, woef, helemaal goed komen.
Nou fans, niet dus.



Mijn roze bakje werd tevoorschijn gehaald en gevuld met enkele brokjes (ik kon ze tellen!) en de serveerster schonk mij een grote bak water in.

Baasje deed zich vervolgens tegoed aan een salade met heerlijke ham. Woef en tante Henny deed er nog een schepje bovenop met huis-gemaakte paté. Maar daar bleef het niet bij, nee hoor. Grrrrrrr. Nee hoor, de entré werd gevolgd door gevulde parelhoen. Nog meer kwijlen dus.
Als klap op de vuurpijl arriveerde het toetje. Nou daar zou ik ook geen nee tegen geblaft hebben. Allemaal lekkere zoete dingen. Woef, waf, dat was dus mijn diner. 2 uur onder tafel liggen, keurig gedragen en alleen een schouderklopje als beloning. Ik ga nooit meer mee uit dineren, woef, waf.