On track op z'n Frans

Woef,waf, normaal gaan baasje en ik op maandag in Nederland met buurvrouw Ria op stap. Maar ja, wij zitten in la douce France en zij in het koude kikkerlandje. Niet getreurd, dan maar met z'n tweeën op stap.

In het begin is het altijd een beetje wennen, heuvel op, heuvel af. Gelukkig hou ik van ruig terrein, maar na een uur was het echter wel fijn om mijn welgevormde voetjes even iets rust te geven.


Dus woef, waf, onder het mom van zogenaamd genieten van het mooie uitzicht, liet ik het baasje even stoppen.
Hoor ik toch opeens een lawaai, niet normaal zeg. Waf, als jullie het baasje en ik toch zagen springen, nou zeg, we hadden ons zo kunnen kwalificeren voor de Olympische Spelen in Londen.

Woef, komt er toch een hele kudde paarden aan galopperen. Daar schrokken het baasje en ik wel een ietsiepietsie van. Eenmaal van de schrik bekomen,



dacht ik even een blafje te kunnen maken met een mooie witte schimmel (leek wel een beetje op Marigold).

Waf, mooi niet, komt er toch een groot bruin"peerd"aan gegaloppeerd, dat ik dacht;" wegwezen hier".
Baasje natuurlijk in alle staten, waf, woef.



Ik heb net gedaan alsof ik het "peerd" gewoon een beetje wilde jennen. Grahahah.