Ik mocht mee ophalen. Al die Fransen die op de trein stonden te wachten of mensen gingen afhalen, moesten mij even aaien. Een heerlijk tijdverdrijf, voor mij dan.
Maar goed, woef, waf. Na een goede nachtrust stond tante Lucy paraat om te wandelen. De paden op, de lanen in. Ofwel bergje op, bergje af. Dus de wandel-
kaart erbij gepakt en een mooie tocht uitgezocht.
5 uurtjes fans, woef, waf, daar draaien wij onze poten niet voor om.
Het begin ging wat stroef, hoewel stroef, nee, woef, waf, het was erg nat. We hadden veel regen gehad de laatste dagen en dat ging allemaal de berg af. Maar wij dames zijn niet van die watjes, je kunt immers niet natter worden dan het vel, woef, waf. En een beetje hoppen van de ene op de andere steen en dan gaat het helemaal goed.
En toen fans waf, woef, na heel wat gehop, begonnen onze magen te rammelen, dus was het tijd voor een picknick. Brood voor de dames en brokjes voor mij.
We hadden namelijk nog een hele klim voor de boeg. Woef, waf, ja en toen hadden we een geweldig uitzicht.
Baasje vond dat ik een beetje eng deed op die grote hoogte. Dicht langs de kant en zo. Maar ik vind het heerlijk een beetje klimmen en balanceren op de rotsen.
Toen ben ik maar naast haar gaan zitten, woef, waf, want dat gezeur, van pas nu op en kom hier en weet ik wat nog meer, daar had ik geen zin in, woef, waf, grhahahah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten