Woef, waf, vanmiddag ben ik met de dames op "dievenpad" geweest. Ssst niet verder vertellen hoor. We hebben stenen gejat uit de rivier de Doux. Eerst links en rechts gekeken of er niemand aan kwam en toen onze slag geslagen.
Waar het baasje die voor nodig had? Woef, als je naar de bungalow van Bep en Toos loopt, moeten we elke keer over het grasveld. En met al die regen van de laatste tijd, kregen we nogal eens natte voeten.
Dus had het baasje het lumineuze idee om een tuinpad aan te leggen. En dat mocht dus niets kosten. Dus vandaar woef, waf.
En met tante Lucy in de buurt (je weet wel, ze heeft mozaïek-
vingers) moest het aanleggen toch niet al te moeilijk zijn.
"Woef, hé tante Luus, gaat het goed of zal ik je even helpen?"
Woef, daar zei tante Luus geen nee tegen. Ze had wel in de gaten dat ik ook wel een crea-bea ben.
Dus elke keer als een steentje niet goed lag, mocht ik hem naar boven krabben.
Waf, woef en vervolgens deed zij daar weer een beetje zand onder. Goed team hoor, tante Luus en ik.
Helaas hebben we het niet afgekregen, want de stenen waren op.
Dus als baasje en ik over 14 dagen weer terug gaan naar la douce France, (ja fans, de vakantie zit er weer even op) moeten we weer op dievenpad.
Bep en Toos zijn heel tevreden, want volgens hun, is hun bungalow enorm in waarde gestegen.
Maar die dames hadden nog wel iets op hun verlanglijst staan, namelijk een border van rode bloemetjes of zoiets. Want kakelde Bep, dan is het tok, tok, tok, een echte wijk op stand. Woef, wat een verbeelding zeg.
Maar wij zijn ook de slechtsten niet, dus woef, gaan we daar maar eens naar kijken als we weer in het koude kikkerlandje zijn, want hier zijn de fleurs verschrikkelijk duur.
En je moet die dames wel tevreden houden, want elke dag 2 verse eitjes is niet mis hoor. Grahahah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten