Heerlijk!, dat wordt weer spelen in de sneeuw. Dus ik vol in de startblokken. Maar nee hoor, ik werd enthousiast begroet, dat nog wel, maar toen was het gelijk:
"Zal ik het spel vast op tafel leggen?" Spel, welk spel, dacht ik, we gaan toch wandelen. Ik zag Bente echter een grote doos tevoorschijn halen en toen werden er allerlei gekleurde kaartjes op tafel gelegd.
En echt waar fans, het duurde maar even, toen was het baasje, tante Lucy, Bente en Joran helemaal verdiept in die domme kaartjes. Het was een gegil, en een gelach (er werd zelfs gevloekt yuzyzyzyzi) en ik telde helemaal niet meer mee.
En toen ik even bij Joran wilde meekijken, werd ik gelijk weer op mijn plaats gezet. Nou, was ik toch wel heel erg gekrenkt. Volgens mij moeten ze gewoon naar een of andere afkickkliniek. 5 uur achter elkaar zo'n dom spelletje doen. Dat is toch een verslaving of niet? grrrrrrrrrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten