Een manneke van sneeuw, met gras op zijn hoofd als haar.
Toen ik er langsliep begon hij ook nog te praten. Hoewel, praten, het was meer kuchen.
"Hallo, uch, uch, uch, heb je misschien nog een sjaal voor mij? Ze hebben vergeten mij een sjaal, uch, uch, kuch om te doen. Dat gaat ten koste van mijn levensduur".
Ik kijk het manneke verbaasd aan:" levensduur?".
"Ja suffie, uch, kuch, kuch, ik ben een sneeuwpop, heb je daar nog nooit van gehoord?"
"Nee", blaf ik verbaasd, "daar heb ik inderdaad nog nooit van gehoord. Daar wil ik wel wat meer over weten".
"Nou, als er heel veel sneeuw ligt en deze, uch, uch, plakt ook nog heel goed, kuch, dan rolt men 2 ballen, hatsjie, die zet men op elkaar, uch, uch, en met wat atributen erop zoals gras, wortel en een sjaal, heb je een sneeuwpop".
"Oh;" blaf ik; "maar waarom wil je dan een sjaal?" "Kuch, uch, uch, die houdt de zonnestralen tegen, zodat ik, uch, uch niet zo gauw een waterplasje wordt".
"Ah joh, het blijft nog heel lang ijskoud, jij staat nog wel even in de sneeuw" en weg ben ik.
Een waterplasje, grahaaha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten