Weerzien!

Kom op dames, een beetje sneller met dat parkeer-geld,  het Vondel-park wacht.
Ja fans, ik ben weer eens een dagje in de grote stad
en vandaag
schijnt waarachtig het zonnetje.

En de eerste die ik zie is, ja, geweldig; Ramses is in town. Baasje helemaal boos, want ik gunde haar geen tijd om de riem los te maken, zo blij was ik om Ramses weer te zien. Dat heb je hé, soort zoekt soort.

Ramses was ook blij om mij weer te zien.
"Woef, waf, Kyrah, wat leuk dat je er weer bent".
"Het is al weer een tijdje geleden, kom hier meid, even een lekkere knuffel".
"Die Ramses, die wind er geen doekjes om dat hij mij leuk vindt".

Het was vandaag een drukte van belang. Het leek of al die stadse hondjes hun winterslaap uit hadden.
Ik zag Betty, Klik, Toby Tiger, Winston en kijk wie komt daar aan gehuppeld?

Jerry, met zijn zondagse jas aan. En dan doet hij heel nuffig, als de rest daar wat van blaft.
"Woeffie, waffie, keft hij, jullie plagen mij altijd met mijn jasjes." "Deze heeft het baasje speciaal voor mij gekocht, omdat het nog wat frisjes is, oozo".

"Kom op, honden, blaft Husky, dan gaan we lekker polonaise doen". "Ja leuk, blaft Betty, maar ik ga niet voorop hoor, daar ben ik te verlegen voor".

"Grrrrr. Wat een gezeur, blaft Husky, kom op, follow the leader", en weg was hij.
En een pret dat we hadden, allemaal achter elkaar rondjes rennen, totdat de een na de ander er bijna bij neer viel.
En die baasjes maar kijken. Die begrepen er helegaar niets van.
Ik was wel een beetje verdrietig toen iedereen weer naar huis ging, want voorlopig kom ik niet weer in het Vondelpark. Dus heb ik ze allemaal een dikke pakkert gegeven.