Naar school

Als op zaterdag de wekker afloopt, wordt ik altijd heel blij. Het is dan namelijk weer tijd om naar school te gaan. Baasje heeft dan altijd van die lekkere snoepjes in haar zak (stukjes geroosterde lever) en daar doe ik waf, woef een moord voor, nou ja, niet echt hoor.
Vanmorgen had mijnheer Hans wel iets heel leuks uitgedacht. Er lagen allemaal hindernissen in de hal en daar moesten we op, doorheen, onderdoor enz. enz. Maar hartstikke gaaf, waf, waf.

Ik zal jullie eerst even voorstellen aan mijn medeklasgenoten. Van links naar rechts zijn dat:
 Faiza, Modjo, Charlie, Rintje en ik dus. Baasje zegt altijd dat Modjo, de kleinste maar ook de beste van de klas is. Grrrrrrrr.

Meestal ben ik als laatste aan de beurt. Dat vind ik heel moeilijk hoor. Dan moet ik namelijk heel lang af liggen en dat is tussen ons gezegd en gezwegen niet mijn sterkste punt.
Baasje zegt ook steeds tegen mij, dat we daar in Frankrijk echt mee gaan oefenen. Want ik zal en moet "luuustern".
"Kom op Rintje, iets sneller graag, nu wil ik laten zien wat ik kan, woef, waf".

Dit noemen ze de kattenloop. Is heel smal hoor, maar ik ben grote hoogtes gewend, dus vind ik het geen probleem.
Baasje moet mij soms afremmen, anders ga ik te snel.
Grahaha.

De tunnel vind ik het mooist, als je daar heel snel doorheen rent, roffelt dat zo mooi.
Meestal ben ik sneller dan het baasje. Zou het niet gaaf zijn als de baasjes ook door de tunnel zouden moeten?
Zal mijnheer Hans de volgende keer eens lief aankijken, misschien doet hij dat wel, maar dan moet hij wel zelf het goede voorbeeld geven, toch?

Dit noemen ze de wip, wap. Raar woord hoor, ik moet daar super langzaam overheen lopen, in het midden stoppen.
En dan, waf, waf, wipt mijnheer Hans, of is het wapt?, dat ding naar beneden.
Woef, koud kunstje!

Daarna ging het opwaarts over de schutting, maar wel netjes over de zwarte streep.
Waf, woef, ik zal blij zijn, als ik over een week de echte hoogtes in la douce France weer kan beklimmen. Dit is wel een beetje nep hoor!

En dan fans, gaat het met een rotgang, ofwel in de 5e vitesse over het haagje.
Vinden jullie ook niet dat ik geweldig hoog kan jumpen?
Baasje is altijd bang dat ik thuis over het hekje spring, grahaha.




Het was in ieder geval vanmorgen een geweldig leuke les. Gelukkig mag ik nog een keer, voordat we weer vertrekken naar la douce France. Ik zal het echt gaan missen, hoor, ook al is mijnheer Hans soms heel streng woef, waf.
Juf Anita nog bedankt voor het maken van de foto's. Woef, waf, woef.