Vreemd!

Tijdens onze wandelingen komen we soms toch wel hele vreemde dingen tegen. Zo liep ik gisteren met het baasje en buurvrouw Ria (waf, het was weer maandag) door een hele mooie beukenlaan bij De Lutte.

Met bomen, die wel groeiden tot in de hemel, waf, woef.
Blijkbaar spookt het daar soms in de nacht. Baasje en tante Ria, hadden het over witte wieven en de helhond.
Af en toe zag ik ze soms ook heel schichtig achterom kijken.
Vooral die helhond zat ze erg dwars.
Opeens een kreet, buurvrouw Ria in de bocht. Jaagt ze je eerst de stuipen op het lijf en dan.................

waf, woef, wil ze alleen maar laten zien, dat haar naam in de boom gekerfd is.
Nou, volgens mij, buurvrouw, is Ria een veel voorkomende naam en is het vast een andere Ria geweest die in die boom heeft zitten snijden.
Lekker belangrijk, toen wij in de Lutte arriveerden, dat was pas belangrijk.
Staat daar toch een grote nephond op een sokkel.

Daar moest ik toch wel even het fijne van weten. Dat bleek dus de bewuste helhond te zijn. Het spook van baasje en buurvrouw Ria.
Eng beest hoor, als mensen die vroeger tegen kwamen, sprak men over de dood. Waf, dat was dus niet best grrrrrrrr.

Gelukkig lijk ik maar een ietsiepietsie op dat rare beest. Oké, ik heb ook grote oren, maar niet zo groot. En waf, ja, ik ben ook overwegend zwart, maar ik heb ook hele mooie roodblonde lokken.
Maar het allerbelangrijkste, ik ben geen enge hond. Baasje zegt nl. altijd dat ik heeeeeeeeel errrrrr lief ben.
En ik vind mezelf ook veel knapper, waf, woef.