Boodschappentas

Vanmiddag was voisine Madeleine weer eens ver-
legen om een praatje. En dat doet ze altijd onder het mom van; ik kom iets brengen.
Zaten de goede gaven vorig jaar nog in de zakken van haar schort, nu heeft ze groter geschut ingezet;

nl. een boodschappentas.
"Bonjour Kyrah, bonjour Giny, ça va?"
Terwijl ze aan het kwebbelen was, dwaalden de ogen van het baasje en mij, elke keer weer naar de boodschappentas. Hoe lief voisine Madeleine ook is, ze is soms wel erg lang van stof, die tante, en daar een nicht van, erg gentil, en daar de broer weer van en voor je het weet, zijn we het hele dorp doorgeweest.
Nadat vele familieleden, vrienden en kennissen de revue gepasseerd waren, ging ze over tot de orde van de dag, ofwel het uitpakken van de boodschappentas.

Fans, wat daar allemaal uitkwam; chocola, witlof uit de jardin van George, appel, sinaasappel, banaan, fles rode wijn (lege fles graag terug) en dan iets in aluminiumfolie. En waf, waf, dat rook toch lekker. Een heuse biefstuk fans, maar niet voor mij grrrrrrr.

Had ze mij toch helemaal vergeten. Ik kreeg een schouderklopje en weg was ze.
Ze had geen tijd want ze moest pissenlit (spreek uit als piesantlie) plukken.
"Wat is dat?" vroeg het baasje.

Fans, dat zijn paardebloemen. Onze hele weide staat er vol mee. Baasje was natuurlijk erg curieus, ik ook, wat ze daar mee ging doen. Ze plukte de blaadjes en daar maakte ze een salade van. Voisin George vindt dat heel lekker. Bij ons eten de paarden het, maar hier schijnt het volgens voisine Madeleine een delicatesse te zijn.

Maar ja, die biefstuk hé, die rook wel erg lekker en was volgens het baasje ook wel erg groot.

Gelukkig voor mij, is het baasje niet zo'n kannibaal en nadat ze voor de goed orde geproefd had (moet natuurlijk wel verslag aan de voisine uitbrengen), mocht ik de rest.
Woef, waf, en dat was me toch lekker. Ik ben nog aan het uitbuiken.



Ze mag vaker langskomen met de boodschappentas. grahahahah.