Bij ons in de PC!

Vandaag hebben het baasje en ik weer eens de grote stad bezocht. Amsterdam in de regen.

Dat heb ik geweten, woef, waf. Er was geen hond te beken-
nen. Ik heb daar wel 10 minuten zitten wachten op een bankje. Volgens mij zijn die stadse honden allemaal bang om natte poten te krijgen, zucht.

"Woef, woef, baasje, dit vind ik niet leuk meer, zullen we de stad in gaan?"
"Goed idee Kyrah", zei het baasje:" als we eens gaan kijken in de P.C. Hooft-
straat, daar zijn hele mooie en dure winkels".
"Maar alleen kijken hoor!"

"Fans, ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een glitter en glamour". "Maar toen we bij een dierenspeciaal- zaak kwamen, wilde ik toch wel even binnen kijken".
Op de stoep stond een heel vreemd hondenhok met een nephond erin".

"Binnen was het zelfs nog gekker, er stond een soort van honden-
bankje van koeienvel." "Je kon de made-
moiselles nog ruiken, gatsie".
"En dan al die accessoires, jasjes, jurkjes, schoentjes". "Wat een idioot gedoe".



"Maar fans, het mooiste komt nog, woef, waf, grahahhha". Staat daar bij de toonbank toch een deftige dame met een echte Gucci-tas". "En wat zit er in die tas?, grahahhaha". "Een piepklein hondje, met een jurkje aan". "Ik lach helemaal in een blaf, grhahahaha". "Dat had ik nog nooit gezien, een heus handtashondje." "Vond het wel heel zielig hoor". "Ze heette Melodie, grahahaha, maar dat zat niks geen melodie in, want ze mocht niet met mij blaffen, zo'n vieze hond uit het Tukkerland". "Baasje en ik zijn dubbel van de blaf naar buiten gestrompeld, wat zijn die celebreties knotsgek, waf,woef,waf!"