Knieperkes

"Kom op Kyrah, we gaan met de tantes Gerda, Maria en je vriendinnetje Oesja de knieperkestocht lopen".
"Wat", blaf ik:" Knieperkestocht wat is dat in hemelsnaam".

Het had in ieder geval te maken met wandelen. En dat doen baasje en ik graag en veel.
Dit keer stond er een tocht van 10,5 km op het programma.
Een prachtige wandeling, dat moet worden gezegd, maar wat zijn toch knieper-kes.


"Woef, Oejsa, weet jij wat knieperkes zijn?" Oesja is nl. enkele jaartjes ouder dan ik ben, dus die weet misschien wel raad.

"Waf, waf, Kyrah, als je het over de duivel hebt, links heb je een hele berg knieperkes. Dat zijn lekkere wafeltjes en die eten ze altijd in het nieuwe jaar".
Het water loopt me in de mond. Die zien er wel heel lekker krokant uit.

Gelukkig kwam er een hele lieve oma naar buiten.
Ze was trouwens wel een beetje vreemd gekleed.
En vervolgens begon ze ook nog plat te proaten.
Maar jullie weten het fans, ik ben een internationale hond, dus pas de problems.



"Wat bin ie een lief hundje, wol ie wa een lekker knieperke van mie hebb'n?"

Dat liet ik me geen twee keer vragen. Woef, waf, woef kom maar op met dat wafeltje.
En dat was me toch lekker, heerlijk krokant.
Toch ontbrak er iets, nl. slagroom.
Maar ik heb in de krant geblaft, dat ze problemen hebben met de slagroomtuit, die zou te groot zijn.


Grahaha.
Misschien is het probleem volgend jaar opgelost.
Waf, woef, waf.