Groente

In la douce France verbouwt bijna iedereen met een beetje grond om het huis, zijn eigen groente. Zo ook onze voisin George. Elke ochtend om 6 uur staat hij op om te schoffelen, harken, arroser (begieten), maar vooral ook bavarder (kletsen) met zijn plantjes. En als ik dan om 8 uur met het baasje langs komt, dan heeft  hij er al een hele dag opzitten. "Bonjour George, ca va?", zegt het baasje dan. En dan zegt George:" ca va, promener Kyrah un peut?" (of het baasje met mij gaat wandelen). En dan wordt er gepraat over het weer, wel of geen regen, wel of geen zon, wel of geen wind, Zucht, kom op baas ik wil promener.

Maar elke keer dan kwijl ik op die frisgroene kroppen sla en dan denk ik:
"wat zou het heerlijk zijn om daar een keer over heen te plassen!





En dan kost het me moeite om mijn pippi op te houden.
"Helaas kan het baasje gedachten lezen, want ik wordt daar elke keer weggesleurd, merde!"
Van al die groente profiteert het baasje ook, vosine Madeline komt nl. elke keer weer met wat lekkers uit die tuin. Voor het baasje dan, ik lust dat niet.
Vandaag stond ze echter achter de draad met iets heel groots. Ze stond helemaal scheef. "Kyrah, ou est Giny?, vroeg ze aan mij. Dus ik een keer geblaft, want ik had wel een beetje medelijden met haar.
Zo'n klein vrouwtje, zeulen met dat groene ding. Het leek wel een grote bom.

Baasje komt aangesneld en neemt vol verbazing het groene ding aan. "Oh, la, la" zegt ze tegen voisine Madeleine, "c'est trés grande".
"Voisin George heeft echt groene vingers".
Ik gauw een onderzoek ingesteld.



Bleek het een reuzencourgette te zijn! Ben ik even blij dat ik brokjes eet.
Het baasje is een hele week onder de pannen met dat ding!!!!!!!! graaahaaahaa.