Gisterenavond in het donker heb ik hem, hij heet Didier, voor het eerst ontmoet. Ik was met een lekker bot aan het knagen en opeens, daar was hij mijn droomreu, tussen de draden van de omheining door.
Ik was blij verrast. Zo vaak hebben we hier geen mannelijk bezoek.
Maar grrrrrrrrr, we waren nog maar op snuffelstage, komt het baasje naar buiten gerend.
Ze ging als een idioot schreeuwend richting Didier, allez, allez, vite, ofwel opdonderen!!!!!!
Onze prille liefde in de kiem gesmoord. Dat hou je toch niet voor mogelijk.
Het baasje en ik zijn dus vandaag niet on speaking terms, ofwel we blaffen/praten niet met elkaar.
Maar gelukkig voor mij, is Didier een amant (vriend) die het niet gauw opgeeft.
Hij houdt op gepaste afstand ons huis in de gaten, totdat hij zijn kans schoon ziet. Helaas voor hem en mij dus, heeft het baasje de omheining weer van electric voorzien.
Dus ik aan de ene kant van de omheining en mijn amant aan de andere kant. La vie c'est n'est pas drole.
Ofwel, het leven is niet altijd leuk grrrrrrrrrrr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten