Opwinding in Miallier

Dacht ik dat de rust was teruggekeerd in Miallier, komt gisteren de gouden koets voorrijden met ........., ja hoor Anito. Grrrrrr. Het gras was 2 kontjes hoog, dus tijd voor de malende kaken van Anito.

Ik moest dat kleine manneke wel even gedag zeggen, het was namelijk al weer enkele weken geleden dat we elkaar gezien hadden. In de wei aangekomen, zie ik dat hij dikke tranen huilt. Iaaaaaa, iaaaaaa.
"Woef, Anito, wat is er toch?"
"Iaaaaa, ik mis maman zo, ik wil weer naar huis, iaaaaa". "Ik wil hier niet alleen blijven, iaaaa".


"Woef, Anito, maar je bent nu al groot, we moeten allemaal een keer afscheid nemen van onze moeders". "Morgen is alles beter". En kijk eens wat een lekker hoog gras, mag je allemaal alleen opeten.
"Woef, je zult zien, morgen ziet de wereld er heel anders uit.
"Bonne nuit, tot morgen".

De volgende morgen komen het baasje en ik met de oale stoet bij de wei, maar woef, waf, de vogel is gevlogen. Ofwel Anito is weer eens perdu.
Gelukkig voor ons, was hij nog niet erg ver gekomen met zijn zoektocht naar maman.

Dan maar voor straf bij Fan Fan en Marigold in de wei. "Iaaa, Kyrah, ze hinniken me elke keer uit, ik vind het helemaal niet leuk hier, Iaaaaaa.
"En weet je hoe ze mij hinneken?............."

"Hihiiiieee, ja zeg het maar Anito, Kyrah wil vast wel weten hoe wij je noemen". "Marigold, wil je je er niet mee bemoeien als ik met Kyrah onder vier ogen wil praten."
"Woef, waf, zeg het dan, hoe noemen ze je?" Iaaaaaaa, ze hinniken mij een verwende muli, meeeeemmeee".

"Grahahahah, kom maar gauw mee dan, je mag weer in de wei. Heb je geen last meer van de scheldwoorden van Fan Fan en Marigold". Iaaaaa Kyrah, ik zal proberen niet meer te huilen om Maman". "Want ik houd ook van jou hoor, iaaaaa".

"Woef, waf Anito, ik denk dat je het nu wel wilt laten om door de omheining te breken, want Patrick heeft een bom bevestigd aan de draad".
"Dus faire attention, grahahahah."
"Bonne nuit, en tot morgen".