Voor ons ligt de weide waar normaal de mademoiselles zijn gehuisvest.
Deze zijn inmiddels verhuist naar een andere wei, dus is het nu een groene oase zonder storende of roddelende factoren.
Ik kijk het baasje aan met mijn droevigste blik:" Baasje mag ik alsjeblieft, alsjeblieft?"
Baasje kijkt links, rechts, ja alles is vrij. Geen Didier in de buurt, dus klinkt daar de verlossende klik en mag ik gelukkig even los van de lijn.
Ik stort me als een dolle hond naar beneden. Onderweg alle sprinkhanen vermorzelen die ik tegenkom.
Allez, allez, allemaal aan de kant. Ik ben door het dolle heen.
Ik vind tante Betje maar helemaal niets. Ik moet steeds aan de lijn. Zal blij zijn als ze weer vertrekt.
Acun kan trouwens ook weer alles doen, die heeft de peetooms mooi voor het lapje gehouden.
Maar ik vind het wel jammer, gaat ons kroamschudd'n niet door.
Maar kunnen we straks in Pays Bas wel lekker samen rennen. Misschien is daar ook wel zo'n mooie groene weide zonder mademoiselles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten