Vliegje

Het was vandaag zo'n warme slome zondagmiddag. Baasje was op stap vanwege een bruiloft op Petite Saint Gris en ik moest weer eens bien gardé, ofwel oppassen.
Dus heb ik mijn matras maar opgezocht en daar mijn lange slanke lijf op gevlijd. En met het zoemen van de vliegen in mijn oor, dommelde ik langzaam weg in dromenland.

En ik droomde, ik droomde dat ik een vliegje was en op de neus van Othello op Petite Saint Gris terechtkwam.

Ik hoorde Othello tegen zijn vrouw Clarice zeggen:
"Wat een gedoe al die feest-vierende mensen.

"Daar komt weer zo'n idioot die ons over de neus wil aaien en een foto wil maken." "iaaa, iaaaaa, oh nee zeg, deze is zelfs nog een graatje erger iaaaa, iaaaaa"
"Zucht, Clarice, volgens mij moeten ze mij hebben".



Ik vloog gauw weg van de neus van Othello en keek vol verbazing naar het tafereeltje voor mij.
Iedereen wilde met die ezels op de foto.
Ik dacht dat ik, Kyrah, wereldberoemd was, maar hier stonden de mensen voor de ezels in de rij.

Ik hoorde Clarice tegen Don Camillo zeggen:" Kijk goed wat je pappie doet, jij kunt ook zo beroemd worden en vervolgens graasde ze rustig verder."
Grrrrrrrrr. Wat een over het paard getilde ezels.

 

"Clarice kom gauw, kijk eens wat een lekkere billetjes, en die armpjes, heerlijk mals. iaaaaa, iaaaaa, En dat lekkere babyluchtje, Clarice kom gauw. Een heerlijk middagmaaltje".


Ik kijk vol afgrijzen toe, hoe Othello likkebaardend naar dat onschuldige babytje opkijkt. Hij zal toch niet............grrrrrrrrrr

"Kyrah, Kyrah, wordt eens wakker, je bent aan het dromen". Met veel moeite doe ik de ogen open en kijk verbaast naar het baasje. "Je bent aan het dromen, wordt eens wakker".
Geeuwend kom ik overeind, gelukkig het was maar een droom en sla vervolgens een lastige vlieg knock-out.