Leven als god in Frankrijk

Bonjour mes amis. Ja, ik blaf al een aardig woordje Frans. Baasje en ik moesten even acclimatiseren.
Gisteren zaten we heerlijk onderuit gezakt in de zon bij te komen van de lange reis.


Ik had al een lekkere plons genomen in het meertje verderop en dan zie ik er eigelijk niet zo heel charmant uit, toch!

 

Opeens zien we heeeeeeeeel voorzichtig iets blauws tevoorschijn komen achter de struiken. Bleek dat buurvrouw Madeleine te zijn, gewapend met een bezem. De bezem had ze speciaal voor mij meegenomen, want ze wist nog van de vorige keer, dat ik een enorme jump heb. ha, ha

Vanochtend werden we wakker door getik op de deur. Baasje heel snel al struikelend het bed uit om te kijken wie er toch zo'n herrie maakte.
Pas de personne, ofwel niemand te zien. Wij opnieuw het bed in, (baasje in bed en ik in de bench), toen er weer een aantal keren op de deur getikt werd. Dit keer werd de vreemdeling betrapt. Jullie raden het nooit, het was een bonte ekster, die heel verliefd zijn spiegelbeeld in het glas van de deur bekeek. Het kan verkeren.



Vanmiddag hadden we weer de wandeldames op bezoek, nou er werd weer wat afgetetterd. Volgens mij was het baasje wel soms de kluts, ofwel het Frans kwijt, maar het was wel heel gezellig. Pilou, een shtishu was ook mee. Maar daar zat weinig spraak aan, die wilde alleen maar bij zijn baas op schoot.

De dames hadden niet zo heel veel tijd, want het is weer fruittijd in Colombier, dus moet er confiture gemaakt worden. Baasje vindt confiture maken, ook heel leuk, dus toen Josianne vroeg of ze aardbeien wilde hebben, zei ze geen nee.

Als ze mij maar niet gaat vergeten, want in onze boomgaard hangen ook heeeeeeeeel veeeeeeel kersen.